ನಾಟಕ - ಲಕ್ಷ್ಮೀಕಾಂತ ಇಟ್ನಾಳ

ನಾಟಕ 

ಮಿಂಚು ಕೇಳದು ಗುಡುಗಿನಾರ್ಭಟ,

ಗುಡುಗು ಕಾಣದು ಮಿಂಚಿನ ಓಟ

ಮುಖ ನೋಡದ, ಮಥನದ ಅವಳಿಗಳಿವು,

ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಮುಖಗಳಿವು

ಮಿಂಚುಗಳು ಮೋಡಗಳ ಎದೆಯೆಲ್ಲ ಹರಗುವವು

ಗುಡುಗುತ್ತ ಮೇಘಗಳು ಇಳೆ ಮಡಿಲ ಬಿತ್ತುವವು

ಆಕಳಿಸಿ,ಏಳುವವು ಟೋಪಿಗಳ ಸಹಿತ, ಬೀಜ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ

ನಿಲ್ಲವುವು ಕೈಚಾಚಿ ಸೂರ್ಯನೆಡೆ, ಹಸಿರುಡುಗೆ ನೇಯುತ

ಗುಡ್ಡ ಬೆಟ್ಟಗಳಿಗೆ ಹಸಿರು ತೋರಣಗಳ ಮಾಲೆಗಳ

ಸೂರ್ಯ ರಶ್ಮಿಗಳ ನೆನೆಹಾಕಿ ಇಳಿಬಿಡುತ ಜಡೆಗಳ

ದಂಡೆ ಬಿರಿವಂತೆ ಕೆರೆ ಕಟ್ಟೆ ನದಿಗುಣಿಸಿ, ಹಾಡಿ ಜೋಗುಳ

ಸಾಗುವುವು ಹಂಚುತ್ತ ಮುಂಗಾರಿನ ಗೌರವದ ಪಾಸುಗಳ

ಗಾಳಿಗೂ ಮೂಡುವುವು ಚಿಗುರುಗಳು, ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೂ ಬಲಿಯುವುವು ಕಾಲುಗಳು

ಕೊರಡುಗಳ ಎದೆಯಲ್ಲೂ ನವಿಲು ಕುಣಿತಗಳು, ಅರಳುವುವು ಮನದಲ್ಲೂ ಉಲ್ಲಾಸದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು

ಅತ್ತಿತ್ತ ತೂಗುತ್ತ, ಎತ್ತೆತ್ತೊ ಓಲುತ್ತ, ತೆನೆಗಳೇನೊ ಗಾಳಿಯಲಿ ಬರೆಯುತಿಹವು

ಚಿಟ್ಟೆಗಳ ಕಚಗುಳಿಗೆ ನಸುನಕ್ಕು ಅದರತ್ತ ಜೊತೆ ನಾವೂ ಬರುವೆವೆಂದು ಉಸಿರುತಿಹವು

ತೆನೆ ತೆನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಡುತ ಕನಸುಗಳ ಕಟ್ಟಿಹವು, ಮನದಲಿ ಅರಳಿದ ನಗು ಮುಗುಳುಗಳು

ಬೆವರ ಮುತ್ತಿನ ಹನಿಯೇ ತೆನೆಯಾಗಿ ನಿಂದಿಹವು, ಮುಗಿಲಿಗೆ ನಮಿಸಿವೆ ಧನ್ಯತೆಯ ಕೊರಳುಗಳು

ಜೀವೋನ್ಮಾದ ಸೊಕ್ಕಿ, ನಗುವು ಕಿಲ ಕಿಲ ಉಕ್ಕಿ, ಮಂದಾರ ನಗುವುದು ಹಸಿರ ನೆಕ್ಕಿ ನೆಕ್ಕಿ

ಮಳೆರಾಯ ತಾನೊಮ್ಮೆ ಆಡದಿರೆ ನಾಟಕವನು, ಜಗವೆ ಅಳುವುದು ನೋಡು, ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ