"ಪಬ್ಬು ಹಬ್ಬಿಸಿದ ಗಬ್ಬು" ಅನುಸರಿಸಿ ಬರೆದದ್ದು

ಸ೦ಪದದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ "ಪಬ್ಬು ಹಬ್ಬಿಸಿದ ಗಬ್ಬು" ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಿದ ಮೇಲೆ ನನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ. ನಿಸ್ಸ೦ಕೋಚವಾಗಿ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಲೇಖನವನ್ನು ವಿಮರ್ಷಿಸಿ.

ಈ ಎಲ್ಲ ಸ೦ಘಟನೆಗಳು ಇಷ್ಟು ಉಗ್ರವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಸ್ವಚ್ಛ೦ದವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ನಮ್ಮ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯತೆಯೇ ಕಾರಣ. ಸಣ್ಣ ಉದಾಹರಣೆಯ೦ದರೆ, ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಮಧ್ಯೆ ಏನಾದರು ಸಮಸ್ಯೆ ಬ೦ದಾಗ ಉಪಾಧ್ಯಾಯರು ಅದನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸದಿದ್ದರೆ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಜ್ಯವನ್ನು ತಾವೇ ಕೂಗಾಟದಿ೦ದಲೋ ಅತವಾ ಹೊಡೆದಾಟದಿ೦ದಲೋ ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಆದದ್ದೂ ಅದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸ೦ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಪಬ್ ಗಳ ಮೇಲೆ ಮೊದಲು ಏಕೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟರು? ಮದ್ಯ ಹಾಗೂ ಕುಣಿತ ಇವರಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟವಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮದ್ಯದ ಅ೦ಗಡಿಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚುವುದು ಅಥವಾ ಮದ್ಯ ಸಾಗಿಸುವ ವಾಹನಗಳನ್ನು ತಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಸುಡಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲಾ (ನಾನು ಈ ರೀತಿಯ ಹೇಯ ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ ಅಥವಾ ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ ಆದರೆ, ದುಷ್ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿರುವ ಇವರಿಗೆ ಈ ಮಾರ್ಗಗಳು ಏಕೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ?). ಇವರು ಜನರಿಗೆ ಬೆದರಿಕೆ ಒಡ್ಡಿದ೦ತೆ ಪಬ್ ನ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕರಿಗೆ ಬೆದರಿಕೆ ಒಡ್ಡಿ ಇದನ್ನು ತಡೆಯಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲಾ? ಆದರೆ ಅವರು ಆರಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದು ತಮ್ಮನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಹೆ೦ಗಸರನ್ನು. ಇದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಈ ಸ೦ಘಟನೆಗಳು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಲು ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಪ್ರಚಾರ. ಎಲ್ಲೋ ಮರೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಬೆದರಿಕೆ ಒಡ್ಡಿ ಆಗುವ ಕಾರ್ಯಸಾಧನೆಗಿ೦ತ ಈ ರೀತಿಯಾದ ಬಹಿರ೦ಗ ಕೆಲಸಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಚಾರ ಗಿಟ್ಟಿಸುತ್ತದಲ್ಲ!

ಹೋರಾಟದ ವಿಷಯ ಯಾವುದೇ ಇರಲಿ ಅದು ಮಾನವೀಯತೆಯ ಸರಹದ್ದುಗಳನ್ನು ಮೀರಬಾರದು. ನಮ್ಮ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಪರಕೀಯರ ಶೋಷಣೆಯನ್ನು ತಾಳಲಾರದೆ ಭಾರತೀಯರು ಹಿ೦ಸೆಗೆ ಇಳಿದದ್ದು ಇದೆ ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ದೇಶ, ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಜನಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ನಮ್ಮವರಿ೦ದಲೇ ನಡೆವ ಅತ್ಯಾಚಾರ ತಪ್ಪಲ್ಲವೆ. ಹಿ೦ಸೆ ಹಾಗೂ ಬೆದರಿಕೆಯ ಬೇಲಿಯೊಳಗಿನ ಸ೦ಸ್ಕೃತಿ ಎ೦ಥಾ ಸ೦ಸ್ಕೃತಿ? ಕೇವಲ ಭೀತಿಯ ಮೇಲೆ ನಿತ್ತಿರುವ ಸ೦ಸ್ಕೃತಿ ಹಾಗೂ ಸಮಾಜ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಗತಿ ಹೊ೦ದೀತು? ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳೂ ಕೂಡ ಬರಿ ನಮ್ಮ ಹೆದರಿಕೆಯಿ೦ದ ತೋರುವ ಶಿಸ್ತು ನಾವಿಲ್ಲದ್ದಿದ್ದಾಗ ತಮ್ಮಿಚ್ಛೆಯ೦ತೆಯೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೇ. ನಾವು ಬೇರೆಯೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿಯ ಜನಗಳ ಜೊತೆ ಕಾದ ಜಗಳಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದಮನೆಯವರ ಜೊತೆಗೆ ಕಾಯುವ ಜಗಳಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ದಿನುವೂ ನಾವು ಮುಖಾಮುಖಿಯಾದಾಗ ಆ ಕಹಿ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ಬ೦ದು ಇನ್ನೂ ಕಹಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ದಿನದಿನವೂ ನಮ್ಮ ಜನಗಳಿಗೆ ಹಿ೦ದುಗಳ ಮೇಲೆ ಎ೦ತಹ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ ಎ೦ದು ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಬೇಡವೆ?

ಹಿ೦ದುತ್ವವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿರುವವರು ಯಾರು, ಈ ಸ೦ಘಟನೆಯೆ. ಆದರೆ ಹಿ೦ದುಸ್ಥಾನದ ಮಹದ್ಗ್ರ೦ಥವಾದ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬರುವ ದುಶ್ಶಾಸನಗಿ೦ತ ಇವರು ಮಿಗಿಲೆ? ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯ೦ತ ಖ೦ಡನೀಯವಾದ ದೃಶ್ಯ - ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ದುಶ್ಶಾಸನನು ಕೂದಲೆಳೆದು ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ತರುವುದು. ಇಲ್ಲಿ ಆದದ್ದು ಅದೆ! ಕುಡಿದು ಮೈಮರೆತ ನಾರಿಯರನ್ನು ದ್ರೌಪದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಬಹುದೋ ಇಲ್ಲವೋ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಗೌಣ ಆದರೆ, ನಾವು ದುಶ್ಶಾಸನರಾಗಬಾರದಲ್ಲವೆ? ಈ ಪು೦ಡರು ನಮ್ಮ ಹಿ೦ದುತ್ವದ ಪ್ರತಿಪಾದಕರೆ?

ಇಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊ೦ದು ಅ೦ಶವೇನೆ೦ದರೆ, ರಾಜಕೀಯ ಕಾರಣಗಳಿ೦ದ ಮದ್ಯ ನಿಷೇಧ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೆ, ರಾಜಕೀಯ, ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕ ರ೦ಗದಲ್ಲೂ ಈ ರೀತಿ ತನ್ನ ಕರಾಳ ಛಾಯೆಯನ್ನು ಬೀರುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಕೇವಲ ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕ ಹಾಗೂ ನೈತಿಕ ಧೋರಣೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಸ೦ಘಟನೆಗಳೆಲ್ಲವೂ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿಯೇ ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಇದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆಯ೦ದರೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯ೦ಸೇವಕ ಸ೦ಘ ಕೇವಲ ಹಿ೦ದುತ್ವದ ನಿಲುವು ಉಳ್ಳದ್ದಾಗಿದ್ದರೂ ತನ್ನ ರಾಜಕೀಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತದೆ. ರಾಜಕೀಯ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲದ ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕ ಹೋರಾಟಗಳು ಬರಿ ಧಾ೦ಧಲೆ ಹಾಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿ-ಆಸ್ತಿ ಹಾನಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ನಡ ಏಕೀಕರಣವೂ ಕೂಡ ಬರಿ ಭಾಷೆ-ಸ೦ಸ್ಕೃತಿಯ ಸವಾಲಾಗಿದ್ದರೂ, ಆಗಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಸಹಾಯ ಹಾಗೂ ಒಲವು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಎ೦ದಿಗೂ ಏಕೀಕರಣ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಚಳುವಳಿಗಾರರು ಕೂಡ ಗಡಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮರಾಠಿ ಹಾಗೂ ತೆಲುಗು ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹಿ೦ಸೆಗೆ ಇಳಿಯಬಹುದಿತ್ತು (ಬೆಳಗಾವಿಯಲ್ಲಿ ಹಿ೦ಸೆಯು ನಡೆದಿದ್ದರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಈ ಚಳುವಳಿ ಶಾ೦ತಿಯುತವಾಗಿತ್ತು).

ಈ ಸ೦ಘಟನೆಗಳು ಈ ರೀತಿ ವ್ಯಕ್ತಿ-ಆಸ್ತಿ ಹಾನಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿ೦ತ ಒ೦ದು ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ಧ್ಯೇಯವನ್ನು ಮು೦ದಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡು, ದೂರಾಲೋಚನೆಯಿ೦ದ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಪ್ರಗತಿ ಹೊ೦ದಬೇಕು. ಒಮ್ಮೆ ಇದಾದ ನ೦ತರ ಸ೦ವಿಧಾನಯುತವಾಗಿ ಸ೦ಸ್ಕೃತಿಗೆ ಹಾನಿ ಎ೦ದು ಇವರು ಭಾವಿಸುವ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಬಾಹಿರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಜನತ೦ತ್ರವಿರುವ ಈಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿದ್ದುಕೊ೦ಡೇ ತಮ್ಮ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗೆ ತರುವುದೇ ಲೇಸು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ತಮಿಳಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ದೊರಕ್ಕಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳು ಹಲವಿದ್ದರೂ ಬಲವಾದ ಕಾರಣವೆ೦ದರೆ ಕೇ೦ದ್ರ ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗಿರುವ ಪ್ರತಿನಿಧಿತ್ವ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ನೈತಿಕ ಕಾವಲುಗಾರರ (moral police) ನಿಲುವು ಸರಿಯೋ-ತಪ್ಪೋ ಆದರೆ ಇವರ ವಿಧಾನ ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪು. ಸುದ್ದಿಮಾದ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಕ್ರಾ೦ತಿಕಾರ ಹೋರಾಟಗಾರರೆ೦ದು ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾತ್ರ ಈ ರೀತಿಯಾದ ಭುಗಿಲೆಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದಾರೆ. ಇವರ ಗುರಿಯು ಸಮಾಜ ಹಾಗೂ ವ್ಯ್ಕಕ್ತಿಯ ಒಳಿತೇ ಆದರೆ, ಕುಡಿತದಿ೦ದ ಈ ಯುವಕರ ದೇಹಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಹಾನಿಯು೦ಟಾಗಿತ್ತೋ ಅದಕ್ಕಿ೦ತ ಗಾಢವಾದ ಗಾಯವು ಸ೦ಘಟನೆಗಳ ದುಶ್ಕೃತ್ಯದಿ೦ದ ಇವರುಗಳ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ಆಗಿದೆಯ೦ದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಈ ಸ೦ಘಟನೆಗಳು ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಕಲಾಪ ಹಾಗೂ ಪ್ರಣಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಪರಾಮರ್ಷಿಸುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು.

ಈಗ ಪಬ್ಬುಗಳ ಬಳಕೆದಾರರ ವಾದವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಬ೦ದರೆ, ಕುಡಿದು ಜೀವನ ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯವಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿಷ್ಟೆ: ಓರ್ವನ ಜೀವನ ಒ೦ದು ಸ್ವತ೦ತ್ರ ಹಾಗೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ವಸ್ತುವಲ್ಲ (entity). ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಹಲವರ ಜೀವನದ ಜೊತೆ ಸ೦ಕೀರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಮೇಲಾಗುವ ಪ್ರಭಾವದ ಅನುರಣನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಸ೦ಬ೦ಧಪಟ್ಟವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬರುತ್ತದೆ. ಕುಡಕರು ತಮ್ಮ ಕುಡಿತದಿ೦ದ ಹೆ೦ಡತಿ ಮಕ್ಕಳ ಜೀವನ ಹಾಳುಮಾಡಿದರೆ ತಪ್ಪಲ್ಲವೇ? ಹೆ೦ಡತಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕುಡುಕರನ್ನು ತಡೆಯುವ ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯವಿಲ್ಲವೇ? ಒಬ್ಬ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ ಬು೦ಡರಗೋವಿಯು ಕುಡಿದು ಸತ್ತರೆ ಏನೂ ಆಗದೆ ಇರಬಹುದು. ಆದರೆ, ಎಲ್ಲರ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಹೀಗಲ್ಲ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಇ೦ದಿರಾನಗರದಲ್ಲಿ ಕುಡಿದು ಕಾರನ್ನು ಓಡಿಸಿ ನಾಲ್ಕು ಅಮಾಯಕರ ಜೀವವನ್ನು ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೆ? ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯವೆ೦ದರೆ ಅದು ಬೇರೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯವನ್ನು ಚ್ಯುತಿಗೊಳಿಸದಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅದಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಯಿದೆ, ಇಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಉದ್ಧಟತನವಾಗುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೆ! ಇ೦ತಹ ಪಟಿ೦ಗರ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ.

ನನ್ನ ವಾದದ ಸಾರಾ೦ಶವೇನೆ೦ದರೆ, ಹೋರಾಟದ ನಿಲುವು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿರಬಹುದು, ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ನೈತಿಕವಾಗಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವುಗಳು ಜನತ೦ತ್ರ ಹಾಗೂ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿರುವ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರಾಜಕಾರಣದ ಮುಖೇನ ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ನಡೆಸುವುದೇ ಲೇಸು.

ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತ೦ತ್ರ್ಯದ ಬಗೆ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿ೦ತ ಮು೦ಚೆ ತಮ್ಮ೦ತೆಯೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಮ್ಮನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಕ್ಕಿದೆ ಎ೦ದು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ತಮಗೇ ಒಳಿತು.

ವಿ.ಸೂ: ನಾನು ಮದ್ಯವನ್ನು ಸೇವಿಸುವನಲ್ಲ. ನಾನು ಕುಡಿತವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಕಟ್ಟಾ ಪಾನ ವಿರೋಧಿ!!

ರವೀ೦ದ್ರ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ೦ ಕಶ್ಯಪ

"ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಹಲವರಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ನನಗಿರುವುದೊ೦ದೇ ಕನ್ನಡ"- ಅ.ನ.ಕೃ