ಮುತ್ತು-ಮುತ್ತಿಗೆ

‘ಹೂವ ಚುಂಬಿಸಿ ಸಿಹಿ ಹೀರಿ ಸವಿಯುವೆ ನಾ

ನೀನಾರ ಚುಂಬಿಸುವೆ ಎಲೆ ಮಾನವ?’

ಕೇಳಲೊಂದು ಜೇನ್ನೊಣ.

ಒಡನೆಯೇ ನನ್ನುತ್ತರ:

‘ನಿನ್ನರಮನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಗೆಯಿತ್ತು

ಮುತ್ತಿಕ್ಕರೆ ಸಿಗುವುದೆನಗೆ ನೀ ಸವಿದ ಸಿಹಿ.’

ನುಗ್ಗಲು ರಾಣಿ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಸಖ-ಸಖಿಯರೊಡಗೂಡಿ:

ತೀರಿತೆನ್ನ ಸಿಹಿಯ ದಾಹ

ತುಟಿ ತೊಂಡೆಕಾಯಿ, ಮೂಗು ಮೂಸಂಬಿ, ಮುಖ ಮಡಕೆಯಂತರಳಲು!!!

ನನ್ನೂರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಫೀ ಹೂವ ಚುಂಬಿಸಿ ಸಿಹಿ ಹೀರ್ತಿದ್ದ ಜೇನ್ನೊಣ ನೋಡಿದಾಗ ಮೂಡಿದ್ದು ಈ ಕವನ...