೨೦೧. ಲಲಿತಾ ಸಹಸ್ರನಾಮ ೯೪೯ರಿಂದ ೯೫೯ನೇ ನಾಮಗಳ ವಿವರಣೆ

                                                                ಲಲಿತಾ ಸಹಸ್ರನಾಮ ೯೪೯ - ೯೫೯

Pañca-bhuteśī पञ्च-भुतेशी (949)

೯೪೯. ಪಂಚ-ಭೂತೇಶೀ

           ದೇವಿಯು ಪಂಚಮಹಾಭೂತಗಳಿಗೆ ಅಧಿಪತಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ತೈತ್ತರೀಯ ಉಪನಿಷತ್ತು (೨.೧.೧), "ಸತ್ಯಂ ಜ್ಞಾನಂ ಅನಂತಂ ಬ್ರಹ್ಮಂ" ಅಂದರೆ ಸತ್ಯ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಎಣೆಯಿಲ್ಲದ್ದು ಬ್ರಹ್ಮವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಬ್ರಹ್ಮದ ಕುರಿತು ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ನಂತರ, ಆ ಉಪನಿಷತ್ತು ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತದೆ, "ಈ ಬ್ರಹ್ಮದಿಂದ ಆಕಾಶವು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ, ಆಕಾಶದಿಂದ ವಾಯು, ವಾಯುವಿನಿಂದ ಅಗ್ನಿ, ಅಗ್ನಿಯಿಂದ ನೀರು ಮತ್ತು ಈ ನೀರಿನಿಂದ ಭೂಮಿ..." ಈ ಉಪನಿಷತ್ತು ಈ ಪಂಚಮಹಾಭೂತಗಳು ಬ್ರಹ್ಮದಿಂದ ಉದ್ಭವವಾದವು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ದೇವಿಯೇ ಪರಬ್ರಹ್ಮವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಈ ನಾಮವು ದೇವಿಯು ಪಂಚಭೂತಗಳ ಮೂರ್ತರೂಪವಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ.

           ೧೩೭೭ನೇ ಇಸವಿಯಿಂದ ೧೩೮೬ರವರಗೆ ಶ್ರೀ ಶೃಂಗೇರಿ ಮಠದ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ವಿದ್ಯಾರಣ ಸ್ವಾಮಿಗಳು (ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ಕಾರಣರಾದವರು) ರಚಿಸಿರುವ ಪಂಚದಶಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ ಒಂದು ಪುರಾತನ ಗ್ರಂಥವಿದೆ. ಈ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ (೨.೧) ಹೀಗೆ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ, "ಸತ್ ರೂಪವೂ, ಅದ್ವೈತವೂ ಆದ ಯಾವ ಬ್ರಹ್ಮವನ್ನು ಶ್ರುತಿಯು ಹೇಳುತ್ತದೆಯೊ ಅದನ್ನು ಪಂಚಭೂತಗಳ ವಿವೇಚನದ ಮೂಲಕ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಶಕ್ಯವಾದುದರಿಂದ, ಪಂಚಭೂತಗಳಿಗಿಂತ ಬ್ರಹ್ಮವು ಭಿನ್ನವಾಗಿರುವುದೆಂದು ಅರಿಯಬಹುದು.

          "ಮುತ್ತು, ಮಾಣಿಕ್ಯ, ಹಳದಿ ಪುಷ್ಯರಾಗ, ಪಚ್ಚೆ ಮತ್ತು ವಜ್ರ ಈ ಐದು ಅನರ್ಘ್ಯ ರತ್ನಗಳಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುವ ವೈಜಯಂತವೆಂಬ ಮಾಲೆಯನ್ನು ವಿಷ್ಣುವು ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಐದು ರತ್ನಗಳು ಪಂಚ ಮಹಾಭೂತಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ವೈಜಯಂತ ಮಾಲೆಯು ವಿಜಯವನ್ನು ಮುಂಗಡವಾಗಿ ತಂದುಕೊಡುತ್ತದೆ. ದೇವಿಯು ವಿಷ್ಣುವಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನಳಾಗಿರದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಆಕೆಯನ್ನೂ ವೈಜಯಂತೀ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗಿದೆ.

Pañca-saṃkhyopacāriṇī पञ्च-संख्योपचारिणी (950)

೯೫೦. ಪಂಚ-ಸಂಖ್ಯೋಪಚಾರಿಣೀ

           ದೇವಿಯ ಐದು ವಿಧವಾದ ಪವಿತ್ರವಾದ ಅರ್ಪಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾಳೆ. ಸಂಖ್ಯಾ ಎಂದರೆ ಅದರೊಂದಿಗೆ ಸಂಭಂದವಿರುವ ಅಥವಾ ಅನುಭಂದ ಹೊಂದಿರುವ ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಉಪಚಾರ ಎಂದರೆ ಗೌರವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವುದಾಗಿದೆ. ದೇವಿಗೆ ಐದು ವಿಧವಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅವೆಂದರೆ, ಗಂಧ, ಪುಷ್ಪ, ಧೂಪ, ದೀಪ ಮತ್ತು ನೈವೇದ್ಯ. ಈ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಸ್ತುಗಳೂ ಒಂದೊಂದು ಮಹಾಭೂತಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳು ಅನುಕ್ರಮವಾಗಿ ಭೂಮಿ, ಆಕಾಶ, ವಾಯು, ಅಗ್ನಿ ಮತ್ತು ನೀರಾಗಿವೆ. ಈ ಐದು ವಿಧವಾದ ವಸ್ತುಗಳ ಸಮರ್ಪಣೆಯ ಮೂಲಕ ಪೂಜಿಸುವವನಿಗೆ ಮತ್ತು ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುವವನ ಮಧ್ಯೆ ಸಂಪರ್ಕವು ಏರ್ಪಡುತ್ತದೆ. 

           ಛಾಂದೋಗ್ಯ ಉಪನಿಷತ್ತು (೬.೨.೧) ಹೇಳುತ್ತದೆ, " ಆ ಅಸತ್‌ನಿಂದ (ಪರಬ್ರಹ್ಮದಿಂದ) ’ಸತ್‌’ವು (ಅಸ್ತಿತ್ವವು) ಉಂಟಾಯಿತು (ಪಂಚಭೂತಗಳ ಮೂಲಕ)." ಆದ್ದರಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮವು ಈ ಪಂಚೋಪಚಾರಗಳ ಮೂಲಕ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ತನ್ಮೂಲಕ ಬ್ರಹ್ಮನಿಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ (ಪಂಚಭೂತಗಳ ಮೂಲಕ) ಗೌರವವನ್ನು ಸೂಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಒಂದು ವಿಧವಾಗಿ ಪರಬ್ರಹ್ಮಕ್ಕೆ ಅವನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಈ ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ಕೃತಜ್ಞತೆಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುವ ದ್ಯೋತಕವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಆತ್ಮವು ಈ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಣುವಿನಂತಹ ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

Śāśvatī शाश्वती (951)   

೯೫೧. ಶಾಶ್ವತೀ

           ದೇವಿಯು ನಿತ್ಯ ನಿರಂತಳು, शाश्वतीभ्यः समाभ्यः, शाश्वतीः समाः ಶಾಶ್ವತೀಭ್ಯಃ ಸಮಾಭ್ಯಃ, ಶಾಶ್ವತೀಃ ಸಮಾಃ ಎನ್ನುವುದು ಶಾಶ್ವತ ಶಬ್ದಕ್ಕಿರುವ ನಿರ್ವಚನ, ಇದರರ್ಥ ಪದೇ ಪದೇ ಎಂದೂ ಆಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಈ ನಾಮವು ದೇವಿಯು ಪದೇ ಪದೇ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾಳೆ ಎನ್ನುವುದಾಗಿದೆ.

           ಕಠೋಪನಿಷತ್ತು (೨.೨.೧೨) ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ, "ಅವನು (ಪರಬ್ರಹ್ಮನು) ಅದ್ವಿತೀಯನು, ಮತ್ತು ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಬಹುವಿಧವಾದ ರೂಪಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸರ್ವ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಅಂತರಾತ್ಮನಾಗಿರುವ (ಚೈತನ್ಯರೂಪಿಯಾಗಿರುವ) ಅವನನ್ನು ಯಾವ ವಿವೇಕಿಗಳು ನೋಡುತ್ತಾರೆಯೋ ಅವರಿಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾದ ಸುಖವು, ಇತರರಿಗಲ್ಲ."

Śāśvataiśvaryā शाश्वतैश्वर्या (952)

೯೫೨. ಶಾಶ್ವತೈಶ್ವರ್ಯಾ

          ದೇವಿಯು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಐಶ್ವರ್ಯವಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಆಕೆಯು ನಿರಂತರವಾದ ಐಶ್ವರ್ಯದ ಮೂರ್ತರೂಪವಾಗಿದ್ದಾಳೆ, ಅಂದರೆ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಸಿರಿ ಸಂಪದಗಳ ನಿಧಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ.

Śarmadā शर्मदा (953)

೯೫೩. ಶರ್ಮದಾ

           ಶರ್ಮಾನ್ ಎಂದರೆ ಆನಂದ, ಸಂತೋಷ, ಸುಖ, ಹರ್ಷ, ಮೊದಲಾದ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ನಾಮ ೧೨೫ ಶರ್ಮದಾಯಿನಿ ಅಂದರೆ ಸೌಖ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಡುವವಳು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ದೇವಿಯು ದಯಪಾಲಿಸುವ ಸಂತೋಷ ಅಥವಾ ಸೌಖ್ಯವು ಒಬ್ಬನು ಗಳಿಸುವದವುಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಬನು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ ಹೊಂದುವ ಸುಖವು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲದ್ದು. ಆದರೆ ದೇವಿಯು ದಯಪಾಲಿಸುವ ಪರಮಾನಂದವು ನಿತ್ಯವಾದದ್ದು. ಇದೇ ಅರ್ಥವು ಈ ಎರಡೂ ನಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಒಂದು ನಾಮವು ಶಾರೀರಿಕ ಸುಖಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮಾನಸಿಕ ಸುಖದ (ಪರಮಾನಂದದ) ಕುರಿತಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾದ ಸಂತೋಷವು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುವುದರಲ್ಲಿದೆ.

Śambhu-mohinī शम्भु-मोहिनी (954)

೯೫೪. ಶಂಭು-ಮೋಹಿನೀ

           ದೇವಿಯು ಶಂಭು ಅಥವಾ ತನ್ನ ಸಂಗಾತಿಯಾದ ಭಗವಾನ್ ಶಿವನನ್ನು ಪರವಶಗೊಳಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಶಿವನು ತನ್ನ ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ನಿಗ್ರಹದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡವನು. ಆದರೆ ನಾಮ ೮೬೩ ಕಾಮ-ಕೇಳಿ-ತರಂಗಿತಾದ ಪ್ರಕಾರ ದೇವಿಯು ಶಿವನನ್ನು ಸಂಮ್ಮೋಹನಗೊಳಿಸುತ್ತಾಳೆ.

Dharā धरा (955)

೯೫೫. ಧರಾ

           ದೇವಿಯು ಭೂಮಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ. ದೇವಿಯು ಭೂಮಿದೇವಿ ಅಥವಾ ಪ್ರಕೃತಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಧರಾ ಎಂದರೆ ಧರಿಸಿರುವುದು, ಆಧಾರವಾಗಿರುವುದು, ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿರುವುದು, ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿರುವುದು, ಭರಿಸಿರುವುದು, ಉಳ್ಳದ್ದು, ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಡುವುದು, ಪರಿಪಾಲಿಸುವುದು, ಸಂರಕ್ಷಿಸುವುದು, ಗಮನಿಸುವುದು, ಮೊದಲಾದ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ದೇವಿಯ ಸ್ಥಿತಿ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಸಂಭಂದಿಸಿದ್ದಾಗಿದೆ.

         (ಭೂಮಿಯ ಬೀಜಾಕ್ಷರವು ಲ ಆಗಿದ್ದು, ಲ ಬೀಜದ ಬಳಕೆಯು ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ).

Dhara-sutā धर-सुता (956)

೯೫೬. ಧರ-ಸುತಾ

           ಸುತಾ ಎಂದರೆ ಮಗಳು. ದೇವಿಯು ಪರ್ವತರಾಜನಾದ ಹಿಮವಂತನ ಪುತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಇದರ ಕುರಿತಾಗಿ ಇದುವರೆಗಾಗಲೇ ’ಪಾರ್ವತಿ’ - ನಾಮ ೨೪೬ರಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಧರ ಎನ್ನುವುದು ಪರ್ವತಗಳು, ಅರಣ್ಯಗಳು ಮೊದಲಾದುವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ.

Dhanyā धन्या (957)

೯೫೭. ಧನ್ಯಾ

           ಧನ್ಯಾ ಎಂದರೆ ಐಶ್ವರ್ಯ, ಸಿರಿ ಸಂಪದಗಳು, ಅದೃಷ್ಟ, ಸಂತೋಷಗಳು, ಮಂಗಳವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವುದು ಮೊದಲಾದವು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದೇವಿಯು ಐಶ್ವರ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾಳೆ ಮತ್ತು ಮಂಗಳಕರಳಾಗಿದ್ದಾಳೆಂದು ಈ ನಾಮವು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಧನ್ಯ ಎಂದರೆ ಕೃತಜ್ಞತೆಯ ಭಾವವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದೂ ಆಗುತ್ತದೆ.

           ಮನುಷ್ಯ ಜೀವನದ ಕಡೆಯ ಘಳಿಗೆಗಳನ್ನು ಅಂದರೆ ಮರಣ ಸಮಯವನ್ನು ಚರಮಕಾಲ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ವಿಧವಾದ ಆಲೋಚನೆಗಳಿರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವುಗಳೆಂದರೆ, ೧) ಆರ್ಥ, ಈ ವಿಧವಾದ ಆಲೋಚನೆಯುಳ್ಳವರು ಕೆಟ್ಟ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ, ಅದರ ಫಲವಾಗಿ ಅವರು ಗಿಡ, ಪ್ರಾಣಿ ಅಥವಾ ಪಕ್ಷಿಗಳಾಗಿ ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾರೆ. ೨) ರೌದ್ರ, ಈ ವಿಧವಾದ ಆಲೋಚನೆಯುಳ್ಳವರು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದಾಗ್ಯೂ ಅಥವಾ ಯಾತನೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೂ ಸಹ ಕೆಟ್ಟ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಂದ ದೂರವುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಅಂಥಹವರು ಕಿರಿದಾದ ಕ್ರಿಮಿ ಕೀಟಗಳಾಗಿ ಜನ್ಮ ತಾಳುತ್ತಾರೆ. (ಜನನ ಮರಣಗಳ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಬಹಳಷ್ಟು ಯಾತನಾಮಯವಾದದ್ದು). ಇಂತಹವರ ಆತ್ಮವು ಎಂದಿಗೂ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ. ೩) ಧನ್ಯ (ಪ್ರಚಲಿತ ನಾಮ), ಈ ವಿಧದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ವೇದೋಪನಿಷತ್ತುಗಳ ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಚಾರಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ೪) ಶುಕ್ಲ, ಈ ವಿಧದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮಹಾ ವಾಕ್ಯಗಳ ಅಂದರೆ "ಅಹಂ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ಮಿ" ಅಥವಾ "ತತ್ತ್ವಮಸಿ" ಎನ್ನುವ ಮಹಾ ವಾಕ್ಯಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಮರಣಕಾಲವನ್ನು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಮೇಲೆ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ತನ್ನ ನಿರಂತರ ಧ್ಯಾನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಚರಮಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಪುನಃ ಜನ್ಮ ತಾಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವನ ಆತ್ಮವು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಈ ನಾಮವು ದೇವಿಯು ಧನ್ಯ ಹಂತದ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ.

           ಇದನ್ನು ಕೃಷ್ಣನು ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ (೮.೫ ಮತ್ತು ೮.೬) ಬಹು ಸುಂದರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾನೆ. "ಯಾರು ಮರಣಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ನನ್ನನ್ನೇ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ ತನ್ನ ಶರೀರವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆಯೋ ಅವನು ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೇ ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಶಯ ಬೇಡ. ಯಾರು ಮರಣಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಯಾವ ಭಾವವನ್ನು ಧರಿಸಿ ದೇಹ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೋ, ಯಾವಾಗಲೂ ಏನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆಯೋ ಅವರು ಅದನ್ನೇ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ."

Dharmiṇī धर्मिणी (958)

೯೫೮. ಧರ್ಮಿಣೀ

           ಧರ್ಮವೆಂದರೆ ಯಾವುದು ಸ್ಥಾಪಿತವಾಗಿದೆಯೋ, ಸ್ಥಿರವಾಗಿದೆಯೋ, ನ್ಯಾಯಯುತವಾಗಿದೆಯೋ ಅಥವಾ ಶಾಸ್ತ್ರಬದ್ಧವಾಗಿದೆಯೋ ಅಥವಾ ಯಾವುದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿದೆಯೋ ಅದು. ದೇವಿಯು ಈ ವಿಧವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಧರ್ಮದ ರೂಪದಲ್ಲಿರುತ್ತಾಳೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.

Dharma-vardhinī धर्म-वर्धिनी (959)

೯೫೯. ಧರ್ಮ-ವರ್ಧಿನೀ

          ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಮನಗಳಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಶಿವನು ಇಂದ್ರಿಯ ನಿಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದರೆ, ಸೂರ್ಯನು ಪರಿಶುಭ್ರತೆಗೆ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ದೇವಿಯು ತನ್ನ ಸಂಗಾತಿಯಾದ ಶಿವನ ಮೇಲಿನ ಭಕ್ತಿಗೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಯಾರು ಆ ದೇವರುಗಳ ಮೇಲೆ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರಿಗೆ ಆ ವಿಧವಾದ ಫಲಗಳು ದೊರೆಯುತ್ತವೆ.

                                                                              ******

ವಿ.ಸೂ.: ಈ ಲೇಖನವು ಶ್ರೀಯುತ ವಿ. ರವಿಯವರಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ LALITHA SAHASRANAMAM 949 - 959 http://www.manblunder.com/2010/07/lalitha-sahasranamam-949-959.html ಎನ್ನುವ ಆಂಗ್ಲ ಲೇಖನದ ಅನುವಾದದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಈ ಮಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಅವರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆದು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.