ಇ೦ಕಾ - ಮುಗಿದುಹೋದ ಒ೦ದು ಯೋಧ ಜನಾ೦ಗದ ಕಥೆ ಭಾಗ ೧

ಕ್ರಿಸ್ತ ಶಕ 1200 ರಿ೦ದ 1535 ರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ, ಭೂ ಮಧ್ಯ ರೇಖೆಯಿ೦ದ ಚಿಲಿಯ ಪೆಸಿಫಿಕ್ ತೀರದವರಗೆ ಹಬ್ಬಿರುವ ಭೂಭಾಗವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಕ್ರಮಿಸಿ, ಪ್ರಭುತ್ವ ಸಾಧಿಸಿದ್ದ ಮಹಾನ್ ಯೋಧ ಜನಾ೦ಗವೇ ಇ೦ಕಾ ನಾಗರೀಕತೆ. ಇ೦ಕಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಆಗ ಪೆರುವಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತವಾಗಿದ್ದ ‘ಮೋಛೆ’ ಜನಾ೦ಗವನ್ನು ಉರುಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸ್ಥಾಪಿತವಾಯಿತೆ೦ದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇ೦ಕಾ ಜನರು ಮೂಲತಃ ಯೋಧರು. ಬಲಿಷ್ಠ ಹಾಗೂ ಪ್ರಬಲವಾದ ಸೇನೆಯ ಮೂಲಕವೇ ಅವರ ಅಸ್ತಿತ್ವ. ಇ೦ಥದೊ೦ದು ಉಗ್ರ ಆವೇಶಭರಿತ ಸೈನ್ಯ ಹಾಗೂ ಸ್ಪಷ್ಥ ಧಾರ್ಮಿಕ ನ೦ಬಿಕೆಗಳಿ೦ದಲೇ ಇ೦ದಿಗೂ ಈ ಜನಾ೦ಗ ಅಮೆರಿಕಾದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಮೂಲನಿವಾಸಿ ಸಮಾಜ ಎ೦ದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. 15ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಉಚ್ಛ್ರಾಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದ ಈ ಜನಾ೦ಗ 1535ರಲ್ಲಿ ಸ್ಪಾನಿಷ್ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿಗಳ ದೆಸೆಯಿ೦ದ ಹಠಾತ್ ಮತ್ತು ದಾರುಣವಾದ ಅ೦ತ್ಯ ಕ೦ಡಿತು. ಇ೦ಕಾಗಳ ಪಟ್ಟಣಗಳು, ಕೋಟೆ ಕೊತ್ತಲಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಎತ್ತರದ ಪ್ರಸ್ಥಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪರ್ವತಗಳ ಕಡಿದಾದ ಇಳಿಜಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತವಾದವುಗಳು. ಇ೦ಕಾಗಳ ವಾಸ್ತು ಶೈಲಿ ಇವತ್ತಿಗೂ ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳಿಸುವಷ್ಟು, ನ೦ಬಲಸಾಧ್ಯವೆನಿಸುವಷ್ಟು ಸ೦ಕೀರ್ಣವಾದುದು ಮತ್ತು ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದುದು. ಪ್ರತಿ ಪಟ್ಟಣದ ಕಲ್ಲು ಸೋಪಾನಗಳು ಪಟ್ಟಣದ ತುತ್ತ ತುದಿಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತವೆ.

ಇ೦ಕಾ ಕಟ್ಟಡಗಳ ಪ್ರತಿಯೊ೦ದು ಕಲ್ಲೂ ಟನ್‘ಗಟ್ಟಳೆ ತೂಕವಿರುತ್ತವೆ. ಇ೦ಥ ಬೃಹತ್ ತೂಕದ ಕಲ್ಲುಗಳ ಜೋಡಣೆ ಎಷ್ಟು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿರುತ್ತವೆ೦ದರೆ ಒ೦ದು ಗಡ್ಡ ಹೆರೆಯುವ ಬ್ಲೇಡ್ ಕೂಡಾ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ!! ಚಕ್ರದ ಉಪಯೋಗ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಇ೦ಕಾಗಳು ತಮ್ಮ ಆ ಎತ್ತರದ ಜಾಗಗಳಿಗೆ ಇಳಿಜಾರುಗಳಿಗೆ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ಲಾಮಾಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸಿ ಒ೦ದೊ೦ದು ಕಲ್ಲನ್ನೂ ಸಾಗಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರತಿ ಪಟ್ಟಣದ ಮಧ್ಯಭಾಗ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಟ್ಟಡಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ಆವರಿಸಿದ೦ತೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಮನೆಗಳು ಕಟ್ಟಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಕಟ್ಟಡಗಳೂ ಕಲ್ಲು ಕಟ್ಟಡಗಳಾಗಿದ್ದು ಹುಲ್ಲು ಛಾವಣಿಯನ್ನು ಹೊ೦ದಿರುತ್ತವೆ. 

ಇ೦ಕಾ ಸಮಾಜ ತನ್ನದೇ ಆದ ತು೦ಬ ನಿಖರ ವಿ೦ಗಡಣೆಗಳ ರಚನೆಯಾಗಿದೆ. ಇಡೀ ಸಮುದಾಯ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ವಿಭಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ’ಸಾಪಾ’ - ಅತ್ಯುಚ್ಛ ಧರ್ಮಗುರು ಅಥವಾ ಪ್ರಭು ಹಾಗೂ ಸೇನೆಯ ಉಚ್ಛ ಅಧಿಕಾರಿ ಮೇಲೆ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಇವರುಗಳ ಕುಟು೦ಬ ಸದಸ್ಯರು ಇವರುಗಳ ಆಪ್ತ ಸಲಹೆಗಾರರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ. ಸ್ತ್ರೀಯರಿಗೆ ಇ೦ಕಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಸ್ಥಾನವಿತ್ತು. ಸಮಾಜದ ವಿವಿಧ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಸ್ತ್ರೀಯರು ಕೂಡಾ ಹೊತ್ತು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. (‘ಸಮಾನತೆ ಕೊಡಿ’ ಎ೦ದು ಮೊದಲು, ನ೦ತರ ‘ಹೆಣ್ಣು ಹೆ೦ಗಸು’ ಎ೦ದು ರಿಯಾಯಿತಿ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!)

ಧರ್ಮಾಧಿಕಾರಿ ಹಾಗೂ ಸೇನಾಧಿಕಾರಿಯ ಕೆಳಗಿನ ಹ೦ತ ಪೂಜಾರಿಗಳು, ವಾಸ್ತು ಶಿಲ್ಪಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾ೦ತೀಯ ಸೇನಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರುಗಳದ್ದು. ಕೊನೆಯ ಮತ್ತು ಕೆಳಗಿನ ಸ್ತರದಲ್ಲಿದ್ದವರು ರೈತರು, ಪ್ರಾಣಿ ಸಾಕಣೆದಾರರು ಮತ್ತು ಕಲಾವಿದರು!! ಈ ವಿಭಜನೆಯಲ್ಲಿ ಇ೦ಕಾಗಳ ಆದ್ಯತೆಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ..ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಶೌರ್ಯ ಇವುಗಳು. ಇವು ಮೊದಲಾದ್ದರಿ೦ದ ಸಹಜವಾಗಿ ತದನ೦ತರದ್ದು ಸುರಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾದ್ದರಿ೦ದ ವಾಸ್ತು ಶಿಲ್ಪಿಗಳು ಮತ್ತು ಧರ್ಮವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ ಪೂಜಾರಿಗಳು. ನ೦ತರ ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡು, ಎಲ್ಲ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಪುರುಸೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಮನೊರ೦ಜನೆ ಅ೦ದರೆ ಕಲೆ ಇತ್ಯಾದಿ.

ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಎಲ್ಲಾ ವಸ್ತುಗಳೂ ರೈತರಿ೦ದ ಸಮಾಜದ ಉಳಿದ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕೊಡಲ್ಪಡುತ್ತಿತ್ತು (ಇದೊ೦ದು ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನಾವು ಥೇಟ್ ಇ೦ಕಾಗಳೇ. ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ರೈತನಿಗೆ ಕೊನೆಯ ಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಗತ್ಯಗಳು ಅವನಿ೦ದಲೇ ಪೂರೈಸಲಾಗುತ್ತದೆ!) ರೈತ ತನ್ನ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ಚಿನ್ನದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಬೇಕಿತ್ತು ಮತ್ತು ಆ ಚಿನ್ನ ಮೇಲಿನ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಹ೦ಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಒ೦ದು ಉತ್ತಮ ನೀರಾವರಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಸ೦ಪದ್ಭರಿತವಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಇ೦ಕಾಗಳ ನೀರಾವರಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಒ೦ದು ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ. ತಮ್ಮ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕಾಲುವೆ ಮತ್ತು ಒಳಚರ೦ಡಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿ೦ದ ಆ ಎತ್ತರದ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ಅವರುಗಳು ಸಮೃದ್ಧಿಯಾಗಿ ಬೇಕಾದ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ೦ಬುದಕ್ಕೆ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವೆ೦ದರೆ ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ, ಟೊಮೇಟೋ, ಹತ್ತಿ, ಕಡಲೇಕಾಯಿ, ಕೊಕೊ ಮು೦ತಾದವು. ಚಕ್ರದ ಉಪಯೋಗ ತಿಳಿಯದ ಇ೦ಕಾಗಳು ಲಾಮಾಗಳನ್ನು ಸಾಗಾಣಿಕೆಗೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಇ೦ಕಾ ಪ್ರಜೆಗೂ ಸಾಕು ಬೇಕೆನಿಸುವಷ್ಟು ಆಹಾರ, ದವಸ ಧಾನ್ಯಗಳು ಲಭ್ಯವಿತ್ತು. ಏರುತ್ತಿದ್ದ ಜೀವನದ ಗುಣಮಟ್ಟ ಇ೦ಕಾ ಸಮಾಜವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೆಳೆಸಿತು.

ಪ್ರಾಯಶಃ ಈ ಸ್ಥಿತಿ ತ೦ದುಕೊಟ್ಟ ಸುಭದ್ರತೆಯ ಅನುಭೂತಿಯೇ ಇರಬೇಕು. ಕೊನೆಯ ಕೆಲವು ನೂರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿನ ಇ೦ಕಾ ಜನರ ಮಣ್ಣಿನ ಪಾತ್ರೆಗಳಿಗೂ ಮಣ್ಣಿನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳಿಗೂ ಗೋಚರಿಸಿವಷ್ಟು ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಅರ್ಥ ಇ೦ಕಾಗಳು ತಮ್ಮ ಸುಭದ್ರತೆಯ ಭಾವದಿ೦ದ ಮೈ ಮರೆತು ಸುಖ ಲೋಲುಪರಾದರೆ೦ದಲ್ಲ, ಅವರು ಹುಟ್ಟು ಯೋಧರು. ಇತರರ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಸುರಕ್ಷೆ ಅವರ ಸದಾ ಭಾವ. ಹೆಚ್ಚಿದ ಜನಸ೦ಖ್ಯೆಯ ಪರಿಣಾಮ ಇ೦ಕಾಗಳು ನಿರ೦ತರವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಅದ್ಭುತ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಕಲೆಯನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರು, ಕೋಟೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕೋಟೆಗಳು, ನಗರಗಳ ಮೇಲೆ ನಗರಗಳು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಹೋದರು..ಇ೦ಕಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಮುಗಿಲನ್ನು ನಾಚಿಸುವ೦ತೆ ಬೆಳೆಯಿತು..ಆಮೇಲೆ...