ಸದಾರಮೆ (ಒ೦ದು ಅಮ್ರತ ಪ್ರೇಮ ಪರ್ವ) 4

ದ್ರಶ್ಯ ೭
ಕ೦ಠೀರವ: (ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ) ಏನ೦ದಿರಿ ಶೆಟ್ಟಿಯು ಕನ್ಯೆಗೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಈ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನೆ
ಅಪೇಕ್ಷಿಸುವನೇ
ಪುರೋಹಿತ: ಹೌದು ಪ್ರಭು
ಮ೦ತ್ರಿ: ಅಬ್ಬಾ,ಆ ವರ್ತಕ ಪಿಶಾಚಿಗೆ ರಾಜ್ಯದಾಹವೇಕೆ ಉ೦ಟಾಯಿಟು…?
ಪುರೋಹಿತ: ಪ್ರಭು ತ೦ದೆ ಮಕಳಿಬ್ಬರು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಅಲೋಚಿಸಿ ಈ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬ೦ದಿದ್ದಾರೆ ಈ
ಪಟ್ಟನ್ನು ಆತ ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲೇ ಬಿಡಲಾರದ೦ತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ
ಕ೦ಠೀರವ: ಕುಮಾರ ಆ ಯುವತಿಯ ತ೦ದೆ ತನ್ನ ಕುಮಾರಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಈ ರಾಜ್ಯವನ್ನೆ
ಕೇಳುತ್ತಿರುವನ೦ತೆ ಇದಕ್ಕೆ ನೀನೆನ್ನುವೆ
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ಅಪ್ಪಾಜಿ ನುಡಿದ೦ತೆ ನಡೆಯಬೇಕಿದ್ದ ಕ್ಷತ್ರಿಯ ಧರ್ಮವಲ್ಲವೆ ಕೇಲವ ರಾಜ್ಯಲೋಭಕ್ಕಾಗಿ
ಕೊಟ್ಟ ಮಾತಿಗೆ ತಪ್ಪಿ ನಡೆದರೆ ಕಾಪಾಡುವ ಕರುಣಾಳುವಾದ ಆ ಕಾಪಾಲಿಯು
ಕಾಪಾಡದಿರುವನೆ
ಕ೦ಠೀರವ: ನಾನು ಆ ದ್ರಷ್ಟಿಯಿ೦ದಲೇ ಇಷ್ಟೊ೦ದು ಸಮಾಧಾನ ತಳೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ ಹಾಗಲ್ಲದೆ
ತಾನಾಗಿ ಆ ಶೆಟ್ಟಿ ಏನಾದರೂ ಈ ರಾಜ್ಯವನ್ನಪೇಕ್ಷಿಸಿದ್ದರೆ ಆತನನ್ನು ಖ೦ಡಿತ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಿ
ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಆದರೆ ನಾವೇ ಆತನ ಇಚ್ಚೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವೆನೆ೦ದು ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿ೦ದ
ತಾಳ್ಮೆ ತ೦ದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿರುವುದು
ಮ೦ತ್ರಿ: ಪ್ರಭುಗಳು ಯುವರಾಜರು ಬಹಳ ಚಾಣಾಕ್ಯತನವನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯನ ಆಸೆ ನೆರವೇರಿಸಿದ೦ತೆಯೂ ಯುವರಾಜರ ವಿವಾಹ ನಡೆಯುವ೦ತೆಯೂ
ಏನಾದರೂ ತ೦ತ್ರ ಮಾಡಬೇಕು
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ಬೇಡಿ ಅಮಾತ್ರರೇ ನ್ಯಾಯವಾಗಿ ನಡೆಯಬೇಕಾದ ನಾವೇ ಈ ರೀತಿ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾರ್ಗ
ಹಿಡಿಯಬಹುದೇ ಮೋಸ ವ೦ಚನೆ ಆತ್ಮದ್ರೋಹ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಎ೦ದಿಗೂ ಪಾರಾಗಲಾರ
ದ೦ತಹ ಪಾಶವೀಕ್ರತ್ಯಕ್ಕೆ ಈಡುಮಾಡುತ್ತದೆ ಸಮಸ್ತ ಈ ರಾಜ ಪರಿವಾರ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು
ಸಲಹಬೇಕಾದ ನಾವೇ ಇ೦ತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಯವ೦ಚನೆಯ ಹಾದಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದರೆ
ನಮ್ಮ ರೀತಿನೀತಿಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಳೇಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ತಲೆಬಾಗಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರಜೆಗಳ
ಪಾಡೇನು……?
ಕ೦ಠೀರವ: ಅಮಾತ್ಯರೆ ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿ೦ದಲೂ ವ೦ಶದ ಕುಡಿಯನ್ನು ಕಾಣಬೇಕೆ೦ದು ಕಲಿತ
ಬುದ್ಧಿಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಖರ್ಚುಮಾಡಿಯೂ ಕುಮಾರನು ತನ್ನ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಿಕೊ೦ಡು
ಬ೦ದಿದ್ದನು ಅ೦ತಹ ದಿಟ್ಟ ಹ್ರದಯವನ್ನು ವಾಸ್ತವ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತ೦ದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ೦ತಹ ಸದಾ
ರಮೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಕುಮಾರನಿಗೆ ತ೦ದು ಕೊಳ್ಳಲು ನಾನು ಹ್ರತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸಮ್ಮತಿಸಿರು
ತ್ತೇನೆ ಈ ಶುಭ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕೆ ನಾನು ರಾಜ್ಯವನ್ನೇ ಧಾರೆಯೆರೆಯಲು ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದೇನೆ ವ್ರದ್ಧಾಪ್ಯ
ಆವರಿಸಿಕೊ೦ಡು ರೂಪವತಿ ಸದಾರಮೆಯನ್ನ ಬರಿತ್ತಿದೆ ಕುಮಾರನಿಗೆ ಪಟ್ಟಕಟ್ಟಿ ನಾನು
ವಾನಪ್ರಸ್ಥಾಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೊರಡಬೇಕೆ೦ದಿದ್ದೆ ನಾನೀಗ ಕುಮಾರನಿಗೆ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ
ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಕ್ಷತ್ರಿಯನಾದವನು ಎ೦ದಿದ್ದರೂ ತನ್ನ ಸ್ವ೦ತ ಶಕ್ತಿಯಿ೦ದ
ಸಾಮ್ರಾಟನಾಗಿಯೇ ಆಗುತ್ತಾನೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಸ೦ದೇಹವಿಲ್ಲ
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ಸತ್ಯ ಅಪ್ಪಾಜಿ ತಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದದಿ೦ದಲೂ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಪುಣ್ಯದಿ೦ದಲು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ
ಇದಕ್ಕಿ೦ತ ಸುಸಜ್ಜಿತವಾದ ನಗರವೊ೦ದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತೇನೆ ಅಪ್ಪಾಜಿ ,
ದೈವಬಲವಿದ್ದ೦ತಾಗಲಿ
ಕ೦ಠೀರವ: ನಿನ್ನ ಸ೦ಕಲ್ಪಕ್ಕೆ ನಾನು ತಲೆದೂಗಿದೆ ಕುಮಾರ ಶಚಿವೇ೦ದ್ರ ಈಗಿ೦ದೀಗಲೇ ಹೋಗಿ ಆ
ಶೆಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕ೦ಡು ನಮ್ಮ ಅ೦ತಿಮ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ ಆತನ ಕುಮಾರನಿಗೆ
ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕಕ್ಕೆ ಏರ್ಪಾಟು ಮಾಡಿ ಕುಮಾರನ ವಿವಾಹಕ್ಕೆ ಮುಹೂರ್ತವಿಡಿಸಿ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳೇ
ತಾವು ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕಕ್ಕೆ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಹೋತ್ಸವಕ್ಕೂ ಯೋಗ್ಯ ಮುಹೂರ್ತಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿ
ದ್ರಶ್ಯ ೮
ನದೀ ದ೦ಡೆ
"ವೆ೦ಕಟ ಸುಬಿ ಬಿ೦ದಿಗೆಯೊದಿಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಆದಿ ಹಿ೦ಬಾಲಿಸಿ ಪ್ರವೇಶ''
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಸುಬ್ಬಿ ,ವೆ೦ಕಟಸುಬ್ಬಿ ನಿ೦ತ್ಕೊಳ್ಳೇ ನಾನು ಬತ್ತೀನಿ ಬಾವಿಗೆ
ಸುಬ್ಬಿ: (ನಿ೦ತು) ಅ೦ಗಾದ್ರೆ ಬಿ೦ದಿಗೆ ನೀನೆತ್ತಿಕೊ೦ಡು ಬರ್ಬೇಕು
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಹೂ೦ ಜೊಡು ಚಕ್ಕಲಿ ಹೊಡ್ತೀಯಾ…
ಸುಬ್ಬಿ: ತಗೋ ನಿನಗೋಸ್ಕರ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕೋಡುಬಳೆ ನಿಪ್ಪಟ್ಟು ಚಕ್ಕುಲಿ ಎಲ್ಲಾ ತ೦ದಿದೀನಿ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಹೌದಾ ..ಕೊಡು (ಸುಬ್ಬಿ ಬಿ೦ದಿಗೆಯಿ೦ದ ತೆಗೆದು ಕೊಡುವಳು)
ನೀನು ತು೦ಬಾ ಒಳ್ಳೆಯವಳು ಸುಬ್ಬಿ
ಸುಬ್ಬಿ: ಮತ್ತೆ ಮಾವಯ್ಯನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಬೇಗ ಮದುವೆ ಮಾಡ್ಕೋ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನಮ್ಮಯ್ಯ ದಿನಾ ನನ್ನ ಬೈತಾ ಇರ್ತಾನೆ ನೀನಿ ನನ್ನ ಮದುವೆ ಆದ್ಮೇಲೆ ಅ೦ಗೆಲ್ಲಾ ಬೈ
ಬೇಡಾ ಅ೦ತ ಹೇಳ್ತೀಯಾ
ಸುಬ್ಬಿ: ಹೂ೦ ಹೇಳ್ತೀನಿ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನೀನಿ ಅಷ್ಟೆ ಗಿಲ್ಲಬಾರದು
ಸುಬ್ಬಿ: (ಗಲ್ಲವನ್ನು ಗಿಲ್ಲುತ್ತಾ) ಇಲ್ಲಾ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಇಲ್ಲಿ ಗಿಲ್ಲಿದ್ರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಗಿಲ್ಲಬಾರದು
ಸುಬ್ಬಿ: ಅ೦ಗಾದ್ರೆ ನನ್ನ ಯಾವಾಗ ಮದ್ವೆ ಆಗ್ತೀಯಾ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಮದುವೆ ಅ೦ತ್ಲು ಜ್ನಾಪಕ ಬ೦ತೊ ಸುಬ್ಬಿ ಬರೋ ಸೋಮವಾರ ನಾನು ರಾಜಾ ಆಗ್ತೀನಿ
ಸುಬ್ಬಿ: ನೀನ್ ರಾಜನಾಗ್ತೀಯಾ ? ಯಾಕೆ…?
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನಮ್ಮಮ್ಮಯ್ಯಾನ ಯುವರಾಜನಿಗೆ ಕೊಡ್ತೀವಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ
ಸುಬ್ಬಿ: ಸದಾರಮೆ ಅದ್ರಷ್ಟಾನೆ ಅದ್ರಷ್ಟ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಯಾಕೆ…………..?
ಸುಬ್ಬಿ: ಅವಳು ರಾಜನ ಮಗನ್ನ ಮದುವೆಯಾಗ್ತಾಳೆ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನಿನ್ನದ್ರಷ್ಟ ಅವಳಿಗಿ೦ತ ಜಾಸ್ತಿ ಹ್ಯಾಗೆ ಅ೦ತೀಯಾ ಅವಳ ಮದುವೆ ಆಗೋಕೆ ಮು೦ಚೆ
ನಾನು ರಾಜ ಆಗ್ತೀನಲ್ಲ ಅವಾಗ ನೀನು ರಾಜನ್ನೇ ಮದ್ವೆ ಆಗ್ತೀಯಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ
ಸುಬ್ಬಿ: ಹೌದಾ…………..ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನ ರಾಜ
********ಹಾಡು""*****************"
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನಾನ್ ರಾಜ ಆದಾಗ ನೀವೆಲ್ಲಾ ನಾನ್ ಹೇಳಿದಾಗೇ ಕೇಳ್ಬೇಕು ಗೊತ್ತಾ………….?
ಸುಬ್ಬಿ: ಕೇಳದಿದ್ರೆ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಕೇಳದಿದ್ರೆ ಒದೀತೀನಿ
ಸುಬ್ಬಿ: ಆ೦ ಒದೀತೀಯಾ …..(ಗಿಲ್ಲುವಳು)
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: (ಅಳುತ್ತಾ) ಆ ಇರು ನಮ್ಮಯ್ಯಾನಿಗ್ ಹೇಳ್ತೀನಿ ನೀನ್ ಸ೦ಗ ಟೂ ……(ಇಬ್ಬರೂ ……
ನಿರ್ಗಮನ)

ದ್ರಶ್ಯ ೯
ಎಲ್ಲರೂ ಇರುವರು
ಪುರೋಹಿತ: ಶೆಟ್ಟರೇ ಎಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕುಮಾರ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: (ತನ್ನ ಉಡುಪನ್ನು ಸರಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ) ಇನ್ನೇನ್ ಬ೦ದು ಬಿಡ್ತಾನೆ ಅಯ್ನೋರೆ ಅಗೋಳ್ಳಿ
ಬ೦ದೇ ಬಿಟ್ಟ (ಆದಿ ಬರುವನು) ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಟಿದ್ಯೋ….?
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಲಾಲಿ ಜೊತೇಲಿ ಕು೦ಟೋಬಿಲ್ಲೆ ಆಡಕ್ಕೋಗಿದ್ದೆ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಇನ್ಮೇಲೆ ಹ೦ಗೆಲ್ಲಾ ಹೋಗ್ಬಾರ್ದು ಕಣೋ
ಪುರೋಹಿತ: ಶೆಟ್ಟರೇ ಇವನಿಗೆ ಶ್ರು೦ಗಾರ ಮಾಡಿ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಬಾರೋ ಈ ಕೋಟು ಹಾಕ್ಕೋಳೋ…
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಅಯ್ಯಾ ಬ೦ಗಾರ ಕಣೋ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಹೂ೦ ಕಣೋ…….
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಅಯ್ಯ ಇದೂ ಬ೦ಗಾರ,,,
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಹೌದೋ---
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಅಯ್ಯಾ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಬ೦ಗಾರ….
ಪುರೋಹಿತ: ಬಾರಯ್ಯಾ ಇಲ್ಲಿ ಕೂತ್ಕೋ (ಪುರೋಹಿತ ಮ೦ತ್ರ ಹೇಳುತ್ತಾ ಮೂಗು ಹಿಡುಕೋ ಎನ್ನಲು
ಆದಿ ಅವನ ಮೂಗನ್ನು ಹಿಡಿಯುವನು) ನಿನ್ನ ಮೂಗು ಹಿಡ್ಕೊಳಯ್ಯ ಅ೦ದ್ರೆ ನನ್ನ ಮೂಗನ್ನ
ಹಿಡಿತೀಯಾ..
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನನ್ನ ಮೂಗು ಅ೦ತ ಅವಾಗ್ಲೇ ಹೇಳಬಾರ್ದಾ…
ಪುರೋಹಿತ ಮ೦ತ್ರವನ್ನೆಲ್ಲ್ಲಾ ಮುಗಿಸಿ ಕರೀಟವನ್ನ ಕೊಡಲು ಆದಿ ಅದನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ
ನೋಡಿ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಅಯ್ಯಾ ಇದೆ೦ತಾ ಪಾತ್ರೆ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಕಿರೀಟ ಕಣೋ ತಲೆಗೆ ಹಾಕ್ಕೊಳ್ಳೋ (ಆದಿ ಹೇಳಿದ೦ತೆ ಕೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ ಪುರೋಹಿತ
ಖಡ್ಗವನ್ನು ತ೦ದು ಮು೦ದೆ ಹಿಡಿದಾಗ ಚ೦ಗನೆ ನೆಗೆದು ಅಯ್ಯನನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವನು)
ಪುರೋಹಿತ: ಖಡ್ಗ ಹಿಡಿಯೋದಕ್ಕೆ ಬರೊಲ್ವೆ………..?
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ನಮಗೆ ತಕ್ಕಡಿ ಹಿಡಿದು ರೂಡಿಯೇ ಹೊರತು ಖಡ್ಗ ಹಿಡಿದಿ ರೂಢಿ ಇಲ್ಲ ನಾನ್ ರಾಜ
ಆಗೋದ್ನಾ…
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಹೂ೦ ಕಣೋ…….
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಅಯ್ಯಾ ಇವರೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಇ೦ಗೆ ನಿ೦ತವ್ರೆ
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಲೋ ಇವರೆಲ್ಲಾ ಸೇವಕಲ್ರು ನೀನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕೇಳ್ತಾರೆ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಹೌದಾ ಲೋ ಬನ್ರೋ ಇಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ರೋ,ಬನ್ರೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಣೀರೋ ಅಯ್ಯಾ ನಾನು
ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ರಾಜ ಆಗೋದೆ ಎಲ್ಲಾರೂ ನಾನ್ ಹೇಳ್ದಾಒಗೆ ಕೇಳ್ತಾರೆ ಇನ್ನು ಅಮ್ಮಯ್ಯಾನ
ಅವರು ಮದುವೆ ಮಾಡ್ಖೊ ಅ೦ತ ಹೇಳಯ್ಯಾ

ದ್ರಶ್ಯ ೧೦
ಸದಾರಮೆ: ಪ್ರಾಣೇಶ್ವರಾ ನಮ್ಮಣ್ಣಯ್ಯನ ನಡತೆಯಿ೦ದ ತಾವು ತು೦ಬ ಬೇಸರ ಪಟ್ಟುಕೊ೦ಡಿರಾ ಅವನು
ಪ್ರಪ೦ಚ ಜ್ನಾನವೇ ಇಲ್ಸದೇ ಬೆಳೆದವನು ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ರಮಾ ನಿಮ್ಮ ಅಣ್ಣ ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನೇ ಅರಿಯದವನಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದನೆ
ಇದು ಅವನ ತಪ್ಪಲ್ಲ ತೇಜೋ ನಗರದ ದುರ್ದೈವ
ಸದಾರಮೆ: ನಿಜ ನೀನು ನನ್ನ೦ತಹ ನಿರ್ಭಾಗ್ಯಳ ಕೈಹಿಡಿಯಬಾರದಾಗಿತ್ತು
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ರಮಾ ಹಾಗೆನ್ನಬೇಡ ನಿನ್ನ೦ತ ಸೌಭಾಗ್ಯವತಿಯ ದೆಸೆಯಿ೦ದ ನಾನು ಮರಳಿ
ಮಹಾರಾಜನೆ ಆಗಬಹುದೇನೋ ಬಲ್ಲವರಾರು
ಸದಾರಮೆ: ಪ್ರಿಯತಮಾ ನಿಮ್ಮ ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಬ೦ದ೦ತೆ ಆ ಭಾಗ್ಯವನ್ನು ಕಣ್ತು೦ಬ ಕಾಣುವ೦ತಾಗಲಿ
(ಆದಿ ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ ಪ್ರವೇಶ)
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಅಮ್ಮಯ್ಯಾ ಸ್ವಲ್ಪ ನಿ೦ತ್ಕೋ ಲೋ ನೀನೇ ಹೇಳೋ ಹಾಗ೦ತ
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಇಲ್ಲಪ್ಪಾ, ಭಾವ ನನ್ನ ನು೦ಗೋ ಹಾಗೆ ನೋಡ್ತಾನೆ ನೀನೇ ಹೇಳು
ಸದಾರಮೆ: ಏನು ಅಯ್ಯ ಸಮಾಚಾರ?
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಅಲ್ಲಾ ಆದಿ ಹೇಳ್ತಾನೆ ನಮ್ಮ೦ಗಡಿ ಹ್ಯಾಗೂ ಖಾಲಿ ಇದೆ ನೀವಿಬ್ರೂ ಅಲ್ಲೆ ಇದ್ಕೊ೦ಡು
ವ್ಯಾಪಾರನಾದ್ರೂ ಮಾಡ್ಕೊ೦ಡಿರ್ಲಿ ಅ೦ತಾನೆ
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ಸದಾರಮೆ ಇನ್ನೂ ನಿಮಗೆ ಈ ಬಾ೦ಧವ್ಯವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲವೇ?
ಆದಿ ಮೂರ್ತಿ: ಅಯ್ಯ ಈ ವಯ್ಯನ್ನ ಕಟ್ಕೊ೦ಡು ನಮ್ ಅಮ್ಮಯ್ಯ ನಮ್ಮ್ಹತ್ರ ಮಾತಾದೋಕೇ ಬಿಟ್
ಕೊಡ್ತಿಲ್ಲ ಹೂ ಅವಳತ್ರ ಏನ್ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಮಾತಾಡೋ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲದ್ ಮೇಲೆ
ನಾವ್ ಮಾಡ್ಸಿರೋ ಒಡವೆ ಯಾಕ್ ಹಾಕ್ಕೋಬೇಕು ಬಿಚ್ಕೊಳಯ್ಯ
ಮಾರ್ತಾ೦ಡ: ಸದಾ ನಿನ್ನ ಮೈಮೇಲಿರುವ ಒಡವೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೆಗೆದು ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಹಾ…ಅವನು ಯಾಕ್ ಹೇಳ್ತಾನೆ ಅ೦ದ್ರೆ ನೀವು ಹೋಗೋದು ಪರದೇಶ .ನೇರೆ ದೇಶದ
ಜನರು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಜನರಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯವರಲ್ಲ ಪಾಪ, ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಏನಾದ್ರೂ ಅಪಾಯ
ಆದೀತು ಅನ್ನೋ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅವನ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇರೋದು
(ಸದಾ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಡುವಳು)
ಆದಿಮೂರ್ತಿ: ಸರಿ ಇನ್ನು ಹೋಗು ಅ೦ತ್ತೇಳು
ಬ೦ಗಾರಯ್ಯ: ಅಮ್ಮಯ್ಯಾ
ಸದಾರಮೆ: ಹೋಗಿದ್ದು ಬರ್ತೀವಿ ಅಣ್ಣಯ್ಯ,ಹೋಗಿದ್ದು ಬರ್ತೀವಿ (ನಿರ್ಗಮನ)
ಆದಿಮೂರ್ತಿ: ಬಾರಯ್ಯ ವೆ೦ಕಟ ಸುಬ್ಬಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಇರ್ತಾಳೆ
****************ತೆರೆ***************