೩ ಕವನಗಳು

ನಗುವಿನ ಮೊರೆಯ ಹೊತ್ತು 
ಒಡಲಲಿ ನೋವಿನ ಉರಿಯ 
ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು 
ಎಲ್ಲರಲಿ ಒಂದಾಗ ಹೊರಟು
ಎನ್ನ ತನವನ್ನೇ ಕಳೆದು 
ಕೊಳ್ಳ ಹೊರಟ ದಿನಗಳ 
ನೆನೆನೆನೆದು ಕೊರಗುತಿಹುದೆನ್ನ 
ಮನವಿಗ.
++++++++++++++
ಬದುಕ ಕಟ್ಟಾ ಹೊರಟವರೆಲ್ಲರೂ
ಇಲ್ಲಿ ಪದಗಳ ಸೆರೆಯಾದವರೇ
ಕೆಲವರು ಅದನ್ನೇ ಹಿಡಿದು 
ಪೋಣಿಸಿ ಕವಿಗಳಾದರೆ
ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರೂ ಅದ 
ಹಿಡಿಯಲು ಹೋಗಿ 
ಲೇಖಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ 
ಇನ್ನುಳಿದವರು ಅದರ 
ಹಿಡಿತದಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಿ 
ಬರಹಗಳಾಗಿ 
ಒದ್ದಾಡುತಿದ್ದಾರೆ.
+++++++++++++++++++
ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಈಜಬೇಕಂಬಾಸೆ 
ಈಜುವ ಮೀನಿಗೆ ಜಿಗಿಯಬೇಕೆಂಬಾಸೆ
ಹರಿದಾಡುವ ಹಾವಿಗೆ ಮರ ಏರಬೇಕೆಂಬಾಸೆ 
ನಡೆಯುವ ಜಿಂಕೆಗೆ ನಗೆಯಬೇಕೆಂಬಾಸೆ
ಕೂಗುವ ಕೋಗಿಲೆಗೆ ಹಾಡಬೇಕೆಂಬಾಸೆ 
ಇಲ್ಲೆಲ್ಲವೂ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಒಂದೊಂದೇ ಆಸೆ 
ಆದರೇಕೋ ತಿಳಿಯದು, ಈ ಮನುಜನಿಗೆ 
ಇವೆಲ್ಲವೂ ತನ್ನದೇ ಅಡಿಯಲ್ಲಿರಬೇಕೆಂಬ