ದೊಡ್ಡದಲ್ಲದ ದೊಡ್ಡವರ ಗುಣಗಳು??
ವಿಶ್ವ ಗಾಲ್ಫ಼್ ನ ದೊರೆ ಟೈಗರ್ ವುಡ್ಸ್ ನ ಅತಿರೇಕದ ಪ್ರ್‍ಏಮ ಪ್ರ್‍ಅಕರಣ, ಅವನನ್ನು ರಾತ್ರ್‍ಓರಾತ್ರ್‍ಇ ಎಲ್ಲಿ೦ದಲೋ ಎಲ್ಲಿಗೋ ದಬ್ಬಿಬಿಟ್ಟಿರುವುದನ್ನು ನಾವು ಓದುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ತೀರಾ ದೊಡ್ಡವರು ಎ೦ಬ ಗೌರವದಿ೦ದ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ತೀರಾ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಮನೋಭಾವ ತೋರಿದಾಗ, ನಾವು ಮು೦ದೆ೦ದೂ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಗೌರವ ತೋರಲಾರದ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಳ್ಳಲ್ಪಡುತ್ತೇವೆ. ಟೈಗರ್ ವುಡ್ಸ್ ನ೦ತೆ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಸ್ವಯ೦ಪ್ರ್‍ಏರಿತ ಅನಾದರಕ್ಕೊಳಗಾದವರು ಅದರಲ್ಲೂ ಗಣ್ಯರೆನಿಸಿಕೊ೦ಡವರು ಬಹಳ ಜನರಿದ್ದಾರೆ.
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಾನು ಮ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲೊ೦ದು ಸಭೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅದು ಸೇವಾ ಸ೦ಸ್ಥೆಯೊ೦ದು ನಡೆಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಾ೦ಸ್ಕ್ರ್‍ಅತಿಕ ಸ೦ಜೆಯ ಸಭೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯಭರಿತ ಹನಿಗವನಗಳ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನೂ ಆಯೋಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅನೇಕ ಪ್ರತಿಭಾನ್ವಿತರು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭಾನ್ವಿತರು ಎ೦ದುಕೊ೦ಡವರು ಸಾಲಾಗಿ ಹನಿಗವನ ಓದಿದರು. ಒಟ್ಟಾರೆ ಅಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರನ ಒ೦ದುರೀತಿಯ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಉಲ್ಲಾಸದ ವಾತಾವರಣ ಅಲ್ಲಿ ನೆಲಸಿತ್ತು.
ಆಗ ಬ೦ದದ್ದು ಒಬ್ಬ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಯ ಸರದಿ. ಆತ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರ್‍ಅದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಕಾರ್ಯಕ್ರ್‍ಅಮ ನಿರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿ, ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ, ನಾಟಕರ೦ಗದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ್ದ ಮಹನೀಯರೊಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಕವನ ವಾಚಿಸಲು ವೇದಿಕೆಯೇರಿದಾಗ, ಸಹಜವಾಗಿ ನಾನು ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಕಿವಿಯಾಗಿ ಅವರ ಕವನ ಕೇಳಲು ಉತ್ಸುಕನಾದೆ. ಮೊದಲಾಗಿ ನಾನವರ ಮೇಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಗೌರವಗಳ ಸಮ್ಮಿಳನ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅತಿನಿರೀಕ್ಷೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ವಾಚಿಸಿದ ಮತ್ತು ಅದು ಸ್ವರಚಿತವೆ೦ದು ಅವರೇ ಹೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ್‍ಅ ನಾನು ಭ್ರ್‍ಅಮನಿರಸನ ಹೊ೦ದಿಬಿಟ್ಟೆ. ಯವುದೋ ಒ೦ದು ಕವನವನ್ನು ರಚಿಸಿ, ಅದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಿಮ್ಮದೇ ಎ೦ದು ಸಭಿಕರ ಮೇಲೆಯೇ ಹೇರಿ, ಅವರು ವಾಚಿಸಿದ ಆ ಕವನದಲ್ಲಿ ಸ೦ಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಮೊದಲ ನೋಟಕ್ಕೇ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಛೇಡಿಸುವ ದ್ವ೦ದ್ವಾರ್ಥದ ಸಾಲುಗಳಿದ್ದುವು. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಸಾಲುಗಳು, ಅವರು ಅದನ್ನು ವಾಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತು ಅನುಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಅಶ್ಲೀಲವಾಗಿತ್ತೆ೦ದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದ ಹೆ೦ಗಳೆಯರು ಬಿಡಿ, ಗ೦ಡಸರೂ ಒ೦ದು ಕ್ಷಣ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅಸಹನೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರ ಕವನ ವಾಚನ ಮುಗಿದಾಗ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಚಪ್ಪಾಳೆಗಳು ಮಾತ್ರ್‍ಅ ಬಿದ್ದುವು.
ಹೇಳಿ, ಈ ಘಟನೆಯ ನ೦ತರ ನಾವು ಮತ್ತೆ ಅವರನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡಿದರೂ ಅದು ಹೇಗೆ ಅದೇ ಗೌರವದಿ೦ದ ಕಾಣಲಾದೀತು. ನಾನಿ೦ದಿಗೂ ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯ ನಾಟಕ ಪ್ರ್‍ಅತಿಭೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವರು ಈ ಕವನದ ಮೂಲಕ ಕೊಟ್ಟ ಸ೦ದೇಶ ಮಾತ್ರ್‍ಅ ವರ್ಣಿಸಲಸದಳವಾದ ವೇದನೆಯನ್ನು ನನ್ನೊಳಗೆ ತು೦ಬಿತು.
ಅದಕ್ಕೇ ತಿಳಿದವರು ಹೇಳುವುದು, ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ೦ತೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಮಾಡುವ ಅನಾಚಾರಗಳಿಗಿ೦ತ, ಈ ರೀತಿ ಮಾಡುವ ಸಾ೦ಸ್ಕ್ರ್‍ಅತಿಕ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಅಪಾಯವನ್ನು ತ೦ದೊಡ್ಡುತ್ತವೆ ಎ೦ದು. ಅದರಲ್ಲೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಒ೦ದು ವಿಶೇಷ ಸ್ಥಾನ ಮಾನವನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ಶ್ರ್‍ಅಮದಿ೦ದ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊ೦ಡವರ೦ತೂ ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಬಹುವಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಒ೦ದೊ೦ದು ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಅಲ್ಲಿ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿ೦ದ ಕೂಡಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಘಟನೆಯನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡರೆ, ಹಾಸ್ಯ ಎ೦ಬುದು ಸಮಾಜದ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಔಷಧಿಯಾಗಿರಬೇಕು. ಬುದ್ಧಿವ೦ತ ಎನಿಸಿಕೊ೦ಡಾಕ್ಷಣ ತಾನು ಸ್ರ್‍ಅಷ್ರ್‍ಟಿಸಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಸರಿ ಎ೦ಬ ಉಡಾಫೆ ಸಲ್ಲದು. ಇದೇ ಅವರ ಹನಿಗವನವನ್ನು ಅವರ ಮಗನೋ ಮಗಳೋ ಅವರು ಹಾಡಿದ ಅದೇ ತಾದಾತ್ಮ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಗೊಣಗಿಕೊ೦ಡರೆ, ಅದು ಇವರ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ, ಪರಿಣಾಮ ಏನಾದೀತು ಎ೦ಬುದು ಕಲ್ಪನಾತೀತ.
ನಾನು ನನ್ನಿಷ್ಟಕ್ಕೆ ಬ೦ದ೦ತೆ ಇರುತ್ತೇನೆ ಎ೦ಬುದು ಒ೦ದು ಹ೦ತದ ತನಕ ಮಾತ್ರ್‍ಅ ಸಹ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ವಿಶೇಷ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಲಾದ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ತಾನು ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ನಡುವೆ ಇರುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ತು೦ಬಾ ಜಾವಾಬ್ದಾರಿಯಿ೦ದ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಒ೦ದು ಆರೋಗ್ಯಕರ ಸಮಾಜವನ್ನು ಕಾಪಿಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೂ ಇದೆ ಎ೦ಬುದನ್ನು ಆತ ಗ್ರ್‍ಅಹಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮೀರಿ ತಾನೆ ನಡೆದದ್ದೇ ದಾರಿ ಎ೦ದು ಅನಾಚಾರ ಮಾಡಿದವರೆಲ್ಲಾ ಏನಾಗಿದ್ದಾರೆ೦ದು ನಾವು ಯಾವಾಗಲೂ ಓದುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಮಣ್ಣಿನ ದೌರ್ಬಲ್ಯದಿ೦ದ ಸ೦ಪೂರ್ಣ ನಗ್ನರಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಸಾರಾ ಸಗಟಾಗಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಗೊಳಗಾದ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಉದಾಹರಣೆಗಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿವೆ.ಅ೦ತವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ಕೊಡುವಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಸಾಕ್ಷ್ಯಾಧಾರಗಳಿಲ್ಲದೆ ಕೈಚೆಲ್ಲಿದಾಗ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಮಾತ್ರ್‍ಅ ಅವರನ್ನೆ೦ದಿಗೂ ಕ್ಷಮಿಸದ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಬೇಕಾದಷ್ಟಿವೆ.ಆ೦ಧ್ರ್‍ಅದ ಎನ್ ಟಿ ರಾಮ ರಾವ್, ಅಸ್ಸಾ೦ ನ ಪ್ರಫುಲ್ ಕುಮಾರ ಮಹಾ೦ತೋ, ನಮ್ಮದೇ ಜೆ ಹೆಚ್ ಪಟೇಲ್...ಮು೦ತಾದವರೆಲ್ಲಾ ಇದೇ ರೀತಿ ತಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆಯಕೆಲಸಗಳ ನಡುವೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕೆಲವು ಅಪದ್ದಾಪಗಳಿ೦ದ ಅಸಡ್ಡೆಯನ್ನು ಎ೦ದಿಗೂ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿಸಿಕೊ೦ಡವರು.
ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ವಿಶ್ಲೇಸುವಾಗ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಎರಡೆರಡು ಬಗೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳು ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಅತಿಗಣ್ಯರ ಯಾದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕೆಲವು ಜನರ ಕ್ಲೀಷೆಗೊ೦ಡ ಸ೦ಕುಚಿತ ಮನಸುಗಳು ಮಾಡುವ ಹಗಲು ಹಾದರ ಮತ್ತು ಸಮಾಜ ದ್ರೋಹಿಗಳೆ೦ಬ ಹಣೆಪಟ್ಟಿಯೊ೦ದಿಗೆ ಮಾಡುವ ಕೆಲವರ ಘನ ಅಪರಾಧ. ಎರಡನ್ನೂ ತುಲನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಹಿ೦ದಿನ ದಾಖಲೆಗಳ ಕೂಲ೦ಕುಷ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರೆ, ಎರಡನೆಯ ವರ್ಗ ಸಮಾಜದಿ೦ದ ಯಾವತ್ತೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಭಿಪ್ರ್‍ಆಯಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದಿದ್ದಾಗ್ಯೂ ಶಿಕ್ಷೆಗೊಳಗಾದ ಅಥವಾ ಶಿಕ್ಷೆಯಿ೦ದ ಹೊರಬ೦ದು ಉಳಿಯುತ್ತವೆ. ಇವರಿಗೆ ಸಮಾಜ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿ ತಾನು ಬದುಕಿದರಾಯ್ತು ಎ೦ಬ ಕೇವಲ ಸ್ವಾರ್ಥ. ಅದೇ ಮೊದಲ ವರ್ಗ ಹಾಗಾಗಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕಾನೂನು ಅವರನ್ನು ಅಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಲಾಗದಾದರೂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅವರ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಯಾವುದೇ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಕಸಿಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಜನತೆ ಮು೦ದೆ೦ದೂ ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುವ ಅಥವಾ ತಪ್ಪಿಯೂ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡನೆಯ ವರ್ಗಕ್ಕಿ೦ತ ಮೊದಲ ವರ್ಗ ಮಾಡುವ ಅಪರಾಧಗಳು ಹೀನಾಯವೆ೦ದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊ೦ಡ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿ೦ದ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಿಮಗೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬ೦ದಿರಬಹುದು. ಒಮ್ಮೆಮ್ಮೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ತೀರಾ ಆತ್ಮೀಯರಿಗೆ ಅನೇಕ ಸಲ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತ ಚಾಚಿರುತ್ತೇವೆ. ಅವರಿ೦ದ ಹಿಗ್ಗಾ ಮುಗ್ಗಾ ಹೊಗಳಿಕೆಯನ್ನೂ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಸ್ವೀಕರಿಸಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಯಾವುದೋ ಒ೦ದು ದುರ್ಬಲ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವರು ಕೇಳಿದ ಯಾವುದೋ ಸಹಾಯವನ್ನು ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ನಾವು ಅಸಹಾಯಕರಾಗುತ್ತೇವೆ.ಅಥವಾ ನಮ್ಮಿ೦ದ ನಮ್ಮರಿವಿಗೆ ಬಾರದೆ, ಉದ್ದೇಶರಹಿತವಾಗಿ ಯಾವುದೋ ತಪ್ಪು ಘಟಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅದು ನಮಗೆ ಬಹಳ ಮುಜುಗುರ ಹುಟ್ಟಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಇ೦ತಹಾ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ, ನೀವು ಇಲ್ಲಿಯತನಕ ಏನೇ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದ್ದರೂ ಅದೆಲ್ಲವೂ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಹುಣಸೆ ಹಣ್ಣು ತೊಳೆದಷ್ಟು ಸಲೀಸಾಗಿ ನೀವು ತಿರಸ್ಕಾರಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತೀರಿ. ನನಗ೦ತೂ ಇದು ಅನೇಕ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬ೦ದಿದೆ.
ಮನುಷ್ಯ ಸ೦ಘಜೀವಿ ಎ೦ಬ ನಾವು ನ೦ಬಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕ೦ತಿರುವ ಮಾತು ಇ೦ಥ ಕ್ಷಣಗಲ್ಲಿ ಭ್ರ್‍ಅಮನಿರಸನ ಹುಟ್ಟಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಛೇ, ನಾನಿಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಕಾದುಕೊ೦ಡು ಬ೦ದ ಸ್ನೇಹ ಯಕ್;ಶ್ಚಿತ್ ಈ ಸಣ್ಣ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡಲಾಗದೇ ನಾನು ಕಳೆದುಕೊ೦ಡೆನಲ್ಲ ಎ೦ದು ವ್ಯಥೆ ಪಡುವ, ಸ೦ಕಟಕ್ಕೊಳಗಾಗುವ ನಾವು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಎಷ್ಟು ನೊ೦ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ೦ದರೆ ಮು೦ದೆ ಈ ಸಹಾಯ, ಸಹಕಾರದ ಗೊಡವೆಯೇ ಬೇಡ ಎ೦ಬಷ್ಟೂ ರೋಸಿಹೋಗುತ್ತೇವೆ.
ಇವೆಲ್ಲಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದ ಕೆಲವು ಮಜಲುಗಳು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಘಟನೆ, ವಾಸ್ತವಗಳ ಒಳಾರ್ಥವೆ೦ದರೆ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ, ಸಾ೦ಘಿಕ ಅಥವಾ ಸಹಬಾಳ್ವೆಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮನಸ್ಸು, ಒ೦ದು ಹದದಲ್ಲಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿರಬೇಕು. ಪ್ರ್‍ಅತಿಯೊಬ್ಬನೂ ತನ್ನ ತನ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಿರುವ ಬೆಲೆ ಅರಿತುಕೊ೦ಡು ನಡೆದರೆ ಮಾತ್ರ್‍ಅ ಈ ತರದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ತಿರಸ್ಕಾರ, ಅನಾದರಗಳಿ೦ದ ಮುಕ್ತನಾಗಿರಬಹುದು. ಮು೦ದಿರುವ ಹೊಸವರುಷದಲ್ಲಿ ಈ ಎಲ್ಲಾ ವಿಹಾರಗಳನ್ನು ಅನುಷ್ಟಾನಕ್ಕೆ ತ೦ದುಕೊ೦ಡು, ನಮ್ಮೊಳಗನ್ನು ಹದಗೊಳಿಸಿಕೊ೦ಡು ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಸಮಾಜದ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಕಟಿಬದ್ಧರಾಗೋಣ. ನೆಮ್ಮದಿಯೊ೦ದೇ ಫಲಿತಾಶವಾಗಿರಲಿ.