ಬೆಳಗೊಂದು ಕೊಲಾಜ್.

ನಿತ್ಯದ ಬೆಳಗೂ ಹೀಗೆಯೇ,
ಒಂದು ಕೋಲಾಜ್
ಕಲಾಕೃತಿಯಂತೆ.
ಏಳುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೇ,
ಎದುರುಮನೆಯ ಅವರೇಕಾಳು
ಉಪ್ಪಿಟ್ಟಿನ ಪರಿಮಳ.
ಪಕ್ಕದ ಭಟ್ಟರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಕೌಸಲ್ಯಾ ಸುಪ್ರಜಾ..
ಹೊರಗಡೆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ
ಶಾಲೆಯ ವ್ಯಾನಿನ ಹಾರ್ನು
ಮಾಲಿಕನ ಮಗನಿನ್ನು ಹೊರಟಿಲ್ಲ,
ಕೇಳುತಿದೆ ಅವನಮ್ಮನ ಬೈಗುಳ.

ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸೇವಂತಿಗೆ ಮಾರುವ
ಗಾಡಿಯಾತನ ಕೂಗು,
ಕೂಗೇ ಅದು, ಅಲ್ಲ ವಿನಂತಿಯೆ?
ಸ್ನಾನದ ಮನೆಯೊಳಗಿಂದ
ಮಿತ್ರನ ಏರು ದನಿ
ಟವಲು ಕೊಡೋ , ಮರೆತೆ.
ಮರೆತದ್ದೆ?, ಇರಬಹುದು.
ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬರುವ
ಊದುಬತ್ತಿಯ ಘಮಲು,
ಮನೆಯ ತಾರಸಿ ಮೇಲೆ ದಿನವು
ಮಗ್ಗಿಯೋದುವ ಹುಡುಗಿ
ಆಕೆಗದು ಬಲು ಕಷ್ಟ,
ಈಗೀಗ ನನಗೂ!

ಹೊರಡಬೇಕೀಗ ಆಫೀಸಿಗೆ,
ಶಬ್ದಗಳ ದಾರಿಯಲಿ,
ವಾಸನೆಯ ಜೊತೆಗೆ.
ನಿತ್ಯದ ಬೆಳಗೂ ಹೀಗೆಯೇ..
ಒಂದು ಕೋಲಾಜ್
ಕಲಾಕೃತಿಯಂತೆ.
ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ತೆಗೆದು
ಎತ್ತಲೋ ಜೋಡಿಸಿ,
ಮೂಡಿಸಿಬೇಕು ಹೊಸ ಚಿತ್ತಾರ.
ಪರದೆ ಸರಿದಾಗ
ನಿಂತಿರಬೇಕು ನಾವು,
ನಮ್ಮದೆ ಕಲಾಕೃತಿಯ ಜೊತೆಗೆ,
ನಮ್ಮೆದುರಿಗೇ!.