ಅನುದಿನವು ಹಬ್ವವನಾಚರಿಸುವೆ…

ಇದು ಯಾರ ಮಾಯೆಯ ಮೋಡಿ
ನನಗೊದಗಿ ಬಂದ ಸಿರಿಯೊ ಏಂತೊ!
ಕಣ್ ತಣಿಸುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಗೆ
ನನ್ನ ಮನ ತಣಿದಿದೆಯಲ್ಲ.
ಪಚ್ಚೆಯ ಮೇಲೆ ಇಬ್ಬನಿಯ ನರ್ತನ
ಮುತ್ತುಗಳ ಹಾರವನು ಬಿಟ್ಟು ಸರಿದಂತೆ
ಒಮ್ಮೆ ದಗದಗಿಸಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮೌನವಾಗುತ
ಜೀವಾತ್ಮವನ್ನೊತ್ತ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ
ತಲೆಬಾಗಿ ವಂದಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಇದು ಯಾರ ಭಾಗ್ಯವೊ ಏನೊ
ಇನ್ನಾರ ಪುಣ್ಯವೊ ನಾಕಾಣೆ
ನಂದನವನದಲ್ಲಿ ಮಿಂದು ಮೀಯುವ
ಸುಂದರತೆಯನು ಕಂಡು ಪುಳಕಿತನಾದೆನಲ್ಲ.
ಪಟಪಟನೆ ಸುರಿಯುವ ವರ್ಷಧಾರೆ
ಸರಸರನೆ ಹರಿದುಸಾಗುವ
ಕಾವೇರಿಯ ಕಾಲ್ ನಡುಗೆ
ಪಚ್ಚೆಯ ಸೀರೆಯನುಟ್ಟು
ಸೊಬಗಿನಿಂದ ಬೀಗುವ ಮಲೆನಾಡಮ್ಮನಿಗೆ
ನಾ ಏನೆಂದು ಬಣ್ಣಿಸಲಿ.
ತಣ್ಣನೆ ತಣಿಸುವ ತಂಗಾಳಿ
ಮೃದು ಕೂಗಕ್ಕಿಗಳ ಇಂಚರದಲಿ
ಕೆಂದಾವರೆಯ ನರ್ತವಂಕಂಡು ಹರ್ಷಗೊಂಡೆ
ಷರಾವತಿಯಲಿ ಸಾಗಿನಡೆದು
ಕಾವೇರಿಯಲಿ ಮುಳುಗಿತೇಲಿ
ಗಂಗೆಯಲಿ ಪೂರ್ಣ ಸ್ತಾನವಗೈದು ಮಿಂದಂತೆ
ಇದು ಯಾವ ಮೋಹದ ಮಾಯೆಯೊ ನಾಕಾಣೆ
ಪ್ರತಿ ದಿನದ ಮುಂಜಾನೆಯಲಿ ಪುಲಕಗೊಂಡು
ಅನುದಿನವು ನಾ ಹಬ್ಬವನಾಚರಿಸುತ್ತೇನೆ.

                                                                ವಸಂತ್