ನೆನಪಿನ ಬುತ್ತಿ :: ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಜ್ವರ

ನೆನಪಿನ ಬುತ್ತಿ :: ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಜ್ವರ

ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಚಟ, ಒಮ್ಮೆ ಅದರ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದರೆ ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ೧೨೧ ಕೋಟಿ ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ ಏನಿಲ್ಲ ಅಂದರು ೭೫ % ಜನರಿಗೆ ಇದರ ಚಟವಿದೆ, ನಾನು ಇವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡಲು ಅಷ್ಟು ಆಸಕ್ತನಲ್ಲದ ನಾನು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಅನ್ನು ಮೂರ್ಕರ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಮುಂದೆ ೯ ಘಂಟೆ ಕುಳಿತು ನೋಡಲು ಖುಷಿಪಡುವರಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಬ್ಬ.ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ್ದಿರಿಗೆ ಇದರ ಹುಚ್ಚಿತ್ತು, ಅವರು ನನಗೆ ೬-೭ ವರ್ಷ ಇರುವಾಗಲೇ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಗಳ ಪ್ರಸಾರ ನೋಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ.

ಆ ದಿನದಲ್ಲಿ ಈಗಿನಂತೆ ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಸರಣಿ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಈಗಿನಂತೆ ಆಡಂಬರದ ಆಟವು ಅದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.  ಆಡಂಬರದ ಟೂರ್ನಿ ಅಂತ ನನಗನಿಸುತ್ತಿದ್ದು ಕೇವಲ ಶಾರ್ಜಾ ದಲ್ಲಿ ಅಂದು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸರಣಿಗಳಷ್ಟೇ, ಪ್ರತಿ ಸರಣಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಗಳ ನಡುವಿನ ಜಿದ್ದಾ-ಜಿದ್ದಿನ ಹೋರಾಟ ಇನ್ನೂ ಹಸಿ ಹಸಿ ನೆನಪು, ಸಚಿನ್ ಬೌಲರ್ಗಳನ್ನೂ ದಂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಗೆ  !!!ಸರಣಿಯ ಬಳಿಕ ಉಡುಗೊರೆ ಆಗಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರ್ ಗಳು !!!   ೪: ೪೫ ಕ್ಕೆ ಶುರು ಆಗುವ ಆ ಸರಣಿಗಳ ಪ್ರತಿ ಪಂದ್ಯ ನನ್ನ ನೆಚ್ಚಿನ ಪಂದ್ಯವಾಗಿರುತಿತ್ತು,  ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸರಣಿ ಶುರುವಾದಾಗ "ಶಾಲೆ ಗೆ ಹೋಗುವ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಮಾಚ್ ಗೀಚ್ ಹೇಳಿ ಮದ್ಯರಾತ್ರಿ ೧ ಗಂಟೆ ವರೆಗೆ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ " ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯವರಿಂದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಬೈಗಳು ಶುರುವಾಗುತ್ತಿತ್ತು , ಎಷ್ಟೇ ಬೈದರು ಪೂರ್ತಿ ಮಾಚ್ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕವೇ ಮಲಗುವುದು ವಾಡಿಕೆ ಆಗಿತ್ತು.

ಟೆಸ್ಟ್ ಸಲ್ಪ ಬೋರ್ ,೧೯೯೮-೯೯ ರ ಸಮಯ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಭಾರತದ ಪ್ರವಾಸ ಸರಣಿ. ಆದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಿನಂತೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಗೆ ಮೀಸಲಾದ ಚಾನೆಲ್ ಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಟೆಸ್ಟ್ ಸರಣಿಗಳು ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾರವಗುತ್ತಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ವಿಕ್ಷಕ ವಿವರಣೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಅಷ್ಟೇ, ಅಂದು ಆದಿತ್ಯವಾರ ಅದರಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಆಕಾಶವಾಣಿ ಯಲ್ಲಿ ಪಂದ್ಯ ಆಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದರಂತೆ ವಿಕೆಟ್ ಕೀಳುತ್ತ ಕುಂಬ್ಳೆ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಕಿಗಳನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ, ಆ ಪಂದ್ಯದ ಬಳಿಕ ಕುಂಬ್ಳೆ ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಬೌಲರ್ ಆದ, ಟೆಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ ಆಸಕ್ತಿ ಮೂಡತೊಡಗಿತು.

ಭಾರತ ಪಂದ್ಯ ಗೆದ್ದಾಗ ಏನೋ ಸಂತಸ, ಮಾರನೆ ದಿನದ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಬರಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಪುನಃ ಭಾರತದ ಪರಾಕ್ರಮ ಎರಡು ಮೂರು ಬಾರಿ ಓದುವುದು ಅಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಾಗಿದ್ದ ಸ್ಕೋರ್ ಪಟ್ಟಿ , ಆಟಗಾರರ ಭಾವಚಿತ್ತ ಕತ್ತರಿಸಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಅವನ್ನು ಒಂದು ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಸಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಒಂದು ವೇಳೆ ಪಂದ್ಯ ಭಾರತದ ಪರವಾಗಿರದಿದ್ದರೆ ತುಂಬಾನೆ ಬೇಜಾರಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮಾರನೆದಿನ ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಆಸಕ್ತಿ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

೨೦೦೩ - ಅದಾಗಲೇ SSLC ಯಾ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ಬಂದಾಗಿತ್ತು, ಒಂದು ಸಂತಸದ ವಿಚಾರ ಎಂದರೆ ವಿಶ್ವಕಪ್ ನ ಫೈನಲ್ ಪಂದ್ಯದ ಮಾರನೆ ದಿನ ನಮ್ಮ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಶುರುವಾಗಲಿತ್ತು. ೨೦೦೩ ರ ಮಾರ್ಚ್ ೨೩ ಮೊನ್ನೆಯಂತೆ ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಲ್ಲೂ ಭಾರತ ಗೆಲ್ಲಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಮಾತೆ ಬರುತಿತ್ತು. ಮನಸಲ್ಲಿ ನಾಳಿನ ಕನ್ನಡ ಪರೀಕ್ಷೆ ಓದಲು ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ ಬದಲಿಗೆ ಮಹಾಸಮರ ನೋಡಲು ಹವಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನವರಿಗೆ ಶಾಪ ಹಾಕಿದ್ದೇ ಹಾಕಿದ್ದು ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯನ್ನರು ನಮ್ಮ ಬೌಲರ್ ಗಳನ್ನು ಮನಬಂದಂತೆ ದಂಡಿಸಿದ್ದರು, ೧೫ ಓವರ್ ಮುಗಿಯುತಿದ್ದಂತೆ ಪಂದ್ಯ ಏಕಪಕ್ಷೀಯ ಅನಿಸತೊಡಗಿತು, TV ಎದುರಿಂದ ಎದ್ದು ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಓದ ತೊಡಗಿದೆ.

ನನ್ನನ್ನೇ ನಾನು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ , ಓದಲು ಕೊಟ್ಟ ೧ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಪಂದ್ಯ ಗಳನ್ನೂ ನೋಡಿದ್ದೆ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದರೆ ಇವತ್ತು ಫೈನಲ್ ಪಂದ್ಯ ಯಾವುದೇ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲದೆ ನೋಡಬಹುದಿತ್ತು ಎಂದು ಅನಿಸುತಿತ್ತು. ಪ್ರತಿ ೧೫ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ TV ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕೊನೆಗೆ ಪಂದ್ಯವನ್ನು ನಮ್ಮವರು ಕಳಕ್ಕೊಂಡರು. ತುಂಬಾನೆ ಬೇಜಾರಾಯಿತು.

ಮುಂದಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ನಿರಾಶಾದಾಯಕ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನಿಂದ ದೂರಾನೇ ಉಳಿಸಿತು, ಮತ್ತೆ ರಂಗೇರಿದ್ದು ೨೦೦೭ ರ T-20 ವಿಶ್ವಕಪ್ನಲ್ಲಿ  ಹೊಡಿ ಬಡಿ ಆಟ, ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದ ಪಂದ್ಯಗಳು !!! ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಾನು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಸೇರಿ ಆಗಿತ್ತು, ಕಾಲೇಜ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ರೂಂ ಮಾಡಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆವು.ಇಲ್ಲಿ TV ಕೇಬಲ್ ಯಾವುದು ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ನಮಗೆ ಮಾಚ್ ನೋಡಬೇಕಿತ್ತು, ಪಂದ್ಯ ಸಂಜೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಕಾಲೇಜ್ ನ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡಲು ಹೊರಗಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ವಾರ್ಡನ್ ಬಿಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರಿಂದ ನಾವು ಊಟ ತಿಂಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ತಂತ್ರಿಯವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಚ್ ಮುಗಿಯುವ ವರೆಗೆ ಜಾಂಡ ಹೂಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಎಲ್ಲಾ ಮಾಚ್ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ರಾತ್ರಿ ಆ ದಿನದ ಪಂದ್ಯದ ಸಮೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿ ರೂಮಿಗೆ ತಲುಪುವಾಗ ೧ ಗಂಟೆ ದಾಟುತಿತ್ತು.

T -20  ಫೈನಲ್ !!! ತಂತ್ರಿಯವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ(TV ಇಟ್ಟ ರೂಂ ನಲ್ಲಿ) ಒಂದು ಸೂಜಿ ಮೊನೆಯಷ್ಟು ಸ್ತಳವಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರು ಬಿದ್ದು ಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆವು , ೩೦- ೪೦ ಮಂದಿ ಒಂದೇ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಪಂದ್ಯ ಗೆದ್ದ ಬಳಿಕ ಆ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆ !!! ಒಬ್ಬರ ಕಾಲನ್ನು ಒಬ್ಬರು ತುಳಿದ್ದಿದ್ದೆವು ಆದರೂ ನೂವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ !!! ಇನ್ನೂ ಹಸಿ ಹಸಿ ನೆನಪು !!!

IPL  ನಂತರ ಇನ್ನೂ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಹೊಡಿಬಡಿ ಆಟದ ಕ್ರೇಜ್ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು, ಈ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ TV ಯೊಂದನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ತೆಗೆದುಕ್ಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ, ಎಲ್ಲಾ ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರಾಳವಾಗಿ ನೋಡಿದೆವು, KEB  ಮತ್ತು IPL ಗೆ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಭಂದ ಏಪ್ರಿಲ್ ತಿಂಗಳಾದುದರಿಂದ ಅವರು ದಿನಕ್ಕೆ ಬರೇ ೬ + ೬ ಗಂಟೆ ವಿದ್ಯುತ್ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಪಂದ್ಯ ಶುರುವಾಗುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಕರೆಂಟ್ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ !!! ಆ ಕಂಪೌಂಡ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ೮ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗಳ UPS ಚಾರ್ಜ್ ಮಾಡಿ ಅದರಿಂದ TV ಹಚ್ಚಿ ಪಂದ್ಯ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.

ಎಲ್ಲಾ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ಮಾಸದಿರುವಾಗ ಈ ವರ್ಷದ ಮಹಾಸಮರ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಜ್ವರ!!! ಪ್ರತಿ ಪಂದ್ಯ ಪ್ರತಿ ಆಟಗಾರರ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆಗಳು ಆರಂಭವಾದವು. ಫ್ಯಾಂಟಸಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನು ಟೀಮ್ನಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಕು ಯಾರನ್ನು ಕೈ ಬಿಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಮಾತೆ ಆಫೀಸ್ ಹೌರ್ಸ್ ನ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಚರ್ಚೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆಫೀಸ್ ನ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸೋಮಾರಿಗಳು ಈ ಫ್ಯಾಂಟಸಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನಲ್ಲಿ ತಲೆ ಓಡಿಸಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಎಲ್ಲಾ ಇತರೆ ಸೈಟ್ ಗಳಂತೆ cricinfo  ಕೂಡ ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಬ್ಲಾಕ್ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕಾವು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಫೈರ್ ವಾಲ್ ನಿಂದ ಇದನ್ನು ತೆಗೆದದ್ದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ಖುಶಿಕ್ಕೊಟ್ಟಿತು. ಯಾರು ಯಾವ ಆಟಗಾರನನ್ನು ನಾಯಕ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಅವನ ಟೀಂ ಗೂ  ನನ್ನ ಟೀಂ ಗೂ ಎಷ್ಟು ಪಾಯಿಂಟ್ಸ್ ಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಜೂಜುಗಾರನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತ್ತು ಈ ಫ್ಯಾಂಟಸಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್.

ಕ್ವಾಟರ್ ಫೈನಲ್ ನಿಂದ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಸಾರಮಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗಬರುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಪಂದ್ಯ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ತಡ ರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಭಾರತ - ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯ ಬಳಿಕದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ದೊಂದಿಗಿನ ಪಂದ್ಯಗಳು ಕೆಫಿಟೆರಿಯ ವನ್ನು ಮಿನಿ ಥಿಯೇಟರ್ ಮಾಡಿತ್ತು. ಪ್ರತಿ ರನ್ ಬಂದಾಗ ಚಪ್ಪಾಳೆ ಶಿಳ್ಳೆಗಳು, ಅದೇ ಬೌಲರ್ ಹೊಡೆಸಿ ಕೊಂಡಾಗ  ಬೈಗುಳಗಳು ಎಲ್ಲರನ್ನು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆಸಿದಂತಿತ್ತು.

ಫೈನಲ್ ಪಂದ್ಯದ ಬಳಿಕ ಆ ಸಡಗರ ಸಂಭ್ರಮ ನಮಗೆ ವಿಶ್ವಕಪ್ ಸಿಕ್ಕಿದಂತೆ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ತಡರಾತ್ರಿ ೨ ದಾಟಿದರು ಮದ್ಯಾನ್ಹದಿಂದ ಏನು ತಿಂದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಮರೆಸಿತ್ತು.

ಹಿಂದಿನ ತುತ್ತು : http://sampada.net/blog/kamathkumble/04/11/2010/28864