ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹೀಗೂ ಆಗುವುದು...........

 ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ , 

 ಅವನಿಗೆ ಹೆಸರಿಲ್ಲ, ಅವನೊಬ್ಬ ನಮ್ ನಿಮ್ಮಂತೆ -ನಮ್ ನಿಮ್ಮೊಳಗೆ ಒಬ್ಬ ಅಂದ್ಕೊಳ್ಳಿ.

ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲು  ಅದೆಸ್ಟೋ ಸಾರಿ  ಅವನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ ಇಲ್ಲ, ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲ, ಅದು ಅಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದು ಇಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದು ಅಂತ, ಕುಡಿತ, ಜೂಜು,  ಕಾಡು- ಅಲೆದು  ಋಷಿಯಂತೆ ಧ್ಯಾನಿಸ ಹೋಗಿ ಕಾಡು ಮೃಗ-ಖಗಗಳಿಗಂಜಿ ಎದ್ದೆನೋ-ಬಿದ್ದೆನೋ ಅನ್ತೋಡಿ ನಾಡಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ!  

ಯಾರ್ಯಾರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೇಳಿದರೂ  ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರದು  ಒಂದೊಂತರ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ವಿವರಣೆ , ಈ ಶಾಂತಿ- ನೆಮ್ಮದಿ ಬಗ್ಗೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ನಮ್ಮ ಕಥಾ ನಾಯಕನಿಗೋ ಗೊಂದಲವೋ ಗೊಂದಲ!  ಒಬ್ಬ ಹೇಳ್ತಾನೆ ದಂ ಹೊಡಿ ಕಿಕ್ಕ್ ಸಿಗ್ತೆ ಅಂತ. ಟ್ರೈ ಮಾಡ  ನವರನ್ದ್ರಗಳಿಂದ ಕೆಮ್ಮು ಕಿತ್ಕಂಡ್ ಬಂದು ಶ್ವಾಸಕೊಶವೇ ಬಂದ್ ಆಗೀ  ಪ್ರಾಣವೇ ಹೋದಂತಾಯ್ತು!

ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹೇಳಿದ ಗುಂಡುಹಾಕು  ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗುತ್ತೆ .

ಇದನ್ನು ನಮ್ಮ ಕಥಾ ನಾಯಕ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿದ ಒಂದು ಗುಟುಕಿಗೆ ಕಾರ್ಕೋಟಕ ವಿಷವೇ  ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಹುಯ್  ಹಾಗೆ ಆಯ್ತು!

ಆಟ-ಊಟ-ಹೋರಾಟ-ಹಠ -ಚಟ  ಅವಂಗೆ  ನೆಮ್ಮದಿ ಕೊಡದೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗದೇ  ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ  ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ  ಅಂತ  ಮನೇಲೆ ಇದ್ದು , ಅದೊಮ್ಮೆ  ಹೊರಗಡೆ ಬಂದು ಸುತ್ತ-ಮುತ್ತಲಿನ ರಸ್ತೆ ಅದರ ಮಳೆ ಓಡಾಡುವ ಜನ, ಅವರ ಹಾವ -ಭಾವ, ಚಲನವಲನ,

 ತಂ ಮನೆ ಹಿಂಬದಿ ಕೊಳೆಗೇರಿ ಶೆಡ್ಡಿನ  ಜನರ  ಬಯಲು ಹಂದಿ ಉರಿಯುವಿಕೆ , ಆ ಹಂದಿ ಉರಿಯುವಿಕೆಯನ್ನೇ   ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸುತ್ತ ನೋಡ್ತಿರುವ ಕೊಳಗೇರಿ ಚಿಳ್ಳೆ-ಪಿಳ್ಳೆಗಳು  ಇರುವ ಕಸ್ಟದಲ್ಲೇ, ಇದ್ದುದನ್ನೇ  ಹಂಚಿಕೊಂಡು ತಿಂದುಂಡು ಬದುಕುವ ಅವರ ರೀತಿ , ರಾತ್ರಿಂದ  ಬೆಳಗ್ಗೆ ಗಂಟ  ನಿಶೆ ಇಳಿವರ್ಗೆ ತನ್ ಗಂಡನಿಂದ ಹಿಗ್ಗ- ಮಗ್ಗ ಥಳಿಸಿಕೊಂಡ  ಪತ್ನಿ  ಬೆಳಗ್ಗೆ ಅದೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ  ನಗು ನಗುತ ಗಂಡನಿಗೆ ತಿಂಡಿ ಕೊಡೋದ್  ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ

 ನಮ್ ಕಥಾ ನಾಯಕನಿಗೆ  ಈ ಜೀವನವೇ ಒಂಥರಾ ಸೋಜಿಗ ಅನ್ಸ್ತು.ನಮ್ ಕಥಾ ನಾಯಕನ  ಮನದ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗೆ ಒಂದು ಪರಿಹಾರವೂ ಸಿಕ್ತು ಮನವೂ ನಿರಾಳವಾಯ್ತು .ಇಲ್ಲದುದುದಕ್ಕೆ ಕೊರಗೋದು ಬಿಟ್ಟು ಇದ್ದುದರಲ್ಲಿ ತೃಪ್ತಿ ಪಡಬೇಕು ಅನ್ನೋ  ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಯ್ತು.