ಎಮ್ಮೆ ನಿನಗೆ ಸಾಟಿಯಿಲ್ಲ!!

ಒಲೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ ಪಿ ಜಿ ಸಿಲಿಂಡರ್ ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲ. ಹೌದು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದೆ.. ಅವೆರಡೇ.... ನಮ್ಮ ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಇನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪಾತ್ರೆ ಪರಿಕರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಅಲ್ಲಿ ಮೌಜೂದಾಗಿದ್ದವು.ಗೆಳೆಯನ ಮದುವೆಗೆಂದು ಮುಂಬೈಯಿಂದ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬರುವ ಉದ್ಯಾನ್ ಎಕ್ಸ್ ಪ್ರೆಸ್ ನಲ್ಲಿ UPPER BERTH ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನಿದ್ರೆ ಮುಗಿಸಿ ಕೆಳಗೆ ಇಣುಕಿದ ನನಗೆ ದಿಗ್ಬ್ರಮೆ ಕಾದಿತ್ತು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನನ್ನನ್ನು ಯಾರೊ ಕಿಡ್ನ್ಯಾಪ್ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ ಎಂದುಕೊಂಡೆ.ಆಮೇಲೆ ತಿಳಿಯಿತು LOWER BERTH ನಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ತುಂಬು ಕುಟುಂಬವು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಭೋಜನದ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದರು.ರೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದೇವೆಂದು USE AND THROW ಪ್ಲೇಟ್ ಅಥವಾ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ಕಿನ ಲೋಟಗಳು ಹುಡುಕಿದರೂ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಲಾ ಥಳಥಳ ಹೊಳೆಯುವ ಸ್ಟೀಲಿನ ಬಟ್ಟಲು ಮತ್ತು ಲೋಟಗಳು. ಅತ್ತಿತ್ತ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದವರು ಇದೇ ರೈಲಿನ PANTRY ಎಂದುಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ನಾವು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಉಪ್ಪು ಖಾರ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಆಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ಯಾರು ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ತರುತ್ತಾರೆಂದು ಆಲಸ್ಯದಿಂದ ತೆಪ್ಪಗೆ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಇವರೋ ಚಲಿಸುವ ರೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದರೂ ರುಚಿಯೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಧಾನ-ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ರೊಟ್ಟಿಯಿಂದ ಶುರುಮಾಡಿ ಉಪ್ಪು ತುಪ್ಪ ಸೊಪ್ಪು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಪೊಂಗಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತು ಮೊಸರನ್ನದೊಂದಿಗೆ ಊಟ ಮುಗಿಸಿದಾಗ ವಾಚಿನ ಮುಳ್ಳುಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಲಂಬಕೋನಕ್ಕೆ ಬಂದು ಗಂಟೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮೂರಾಯಿತೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಈ ಸಂಚಾರಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯನ್ನು ನೋಡಿದ ನಂತರವೇ ನನಗೆ ಬಸವಣ್ಣನವರ " ಸ್ಠಾವರಕ್ಕಳಿವುಂಟು ಜಂಗಮಕ್ಕಳಿವಿಲ್ಲ " ಎಂಬ ವಾಕ್ಯ ಪೂರ್ತಿ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು.

ನೋಡಿ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು.ಇಂತಹ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಬಾರದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಯಲು ಹೋದೆ. ಆದರೆ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಬಂದವನೇ ಹೊರಗೆ ನೋಡಿ ಕಂಗಾಲಾದೆ ... ಅತ್ತ ದರಿ ಇತ್ತ ಪುಲಿ ಎಂಬಂತಹ ಸ್ಥಿತಿ.ಮತ್ತೆ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆನು. ಏನು?? ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಕೇಳಿದಿರಾ?? ಹೊರಗಡೆ ಒಂದು ಬೋರ್ಡ್ ನೋಡಿದೆ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಬಸ್ಸೇ ಒಳ್ಳೆಯದು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಮರಳಿದೆ.