ಗಂಡಿನ ದೇಹದ ಹೆಣ್ಣಿನ ಅಂತರಂಗ - ೨

ಈ ನನ್ನ ಹೊಸ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ, ಟ್ಯೂಷನ್ನಿಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದೆ.  ಈ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹಿರಿಯನಿಗೆ ೩೦ ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು.  ಆತನಿಂದ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಭರತನಾಟ್ಯವನ್ನು ಕೂಡ ಕಲಿತೆ.  ಇವರಿಂದಾಗಿ ನನಗೆ ನನ್ನಂತೆಯೇ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕರು ಇರುವರೆಂದು,  ಅವರು ಹೆಣ್ಣಿನಂತೆಯೇ ಸೀರೆ .ಹಾಗೂ ‘ಆಪರೇಷನ್’ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಬದಲಾಗುವರೆಂಬುದು ತಿಳಿಯಿತು!  ಇಂತಹವರು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ದಿಂಡಿಗಲ್, ಈರೋಡ್ ಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವರೆಂದು ಹಾಗೂ ಇವರಲ್ಲಿ ಅನೇಕರು ದೆಹಲಿ, ಮುಂಬೈನಂತಹ ದೂರ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ಕೂಡ ತಿಳಿಯಿತು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಈ ನಮಕಲ್ಲ್ ನಲ್ಲಿ, ಈ ಕೋಟೆ, ಗುಡ್ಡಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನಾವು ಹೆಂಗಸರಂತೇ ಇರಬಹುದಿತ್ತು.

ನಮಕಲ್ ನ ಜನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಕೋಟೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು.  ಆದರೆ ನಾವು ಮಾತ್ರ ಸಂಜೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಹೋದ ನಂತರ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು.  ಯಾರಾದರೂ ರೌಡಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನಾವು ಓಡಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.  ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಒಂದು ಸಂಜೆ ಇಬ್ಬರು ರೌಡಿಗಳು ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಹುದೂರ ಪೊದೆಗಳ ಮರೆಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟರು.  ನಮಗೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೊಡೆದಾಡುವಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಧೈರ್ಯವಾಗಲೀ ಇರಲಿಲ್ಲ.  ಹಾಗೆಂದು ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಕೂಡ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.  ಸುಮಾರು ಒಂದು ಘಂಟೆಯ ನಂತರ ಆಕೆ ವಾಪಾಸ್ಸಾದಳು.  ಆಕೆಯ ಮುಖದ ತುಂಬಾ ಬೆವರು ಹಾಗೂ ಆಕೆಗೆ ನಡೆಯಲು ಕೂಡ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  ಬಹಳ ಸುಸ್ತಾದಂತಿದ್ದಳು.

ಆಕೆಗೆ ಆದದ್ದೇನು? ಎನ್ನುವ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲಕ್ಕೆ ಆಕೆ ನೀಡಿದ ಉತ್ತರ ನಂಬಲಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು.  ಹೀಗೂ ಉಂಟೇ?  ತಮ್ಮ ಕಾಮ ತೃಷೆ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಆ ರೌಡಿಗಳು ಈ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.  ಆದು ಅಸಹಜವಾಗಿ!  ಮಲವಿಸರ್ಜನೆಗಾಗಿ ಪ್ರಕೃತಿ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಅಂಗವನ್ನು ಅವರು ಹಿಂಸಿಸಿದ್ದರು!  ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿಗಳು, ನಮ್ಮಂತಹ ಹೆಣ್ಣಿಗರಿಗೆ ಸಂಭೋಗಿಸಲು, ಬೇರೆ ಇನ್ಯಾವ ಮಾರ್ಗವು ಇಲ್ಲವೆಂದು, ನಮ್ಮಂತಹವರಿಗೆ ಇದೇ ಜೀವನವೆಂದು ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿದರು. ನನಗೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದಿದ್ದುದು ಅವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವುಂಟು ಮಾಡಿತು.  ಆದರೆ ನನಗೆ ಈ ರೀತಿಯ ಅಸಹಜವಾದ ಜೀವನ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ನಾನೊಬ್ಬಳು ಸುಂದರ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತಳಾಗಿ, ಸುಂದರ, ಸುಸಂಸ್ಕೃತ ಗಂಡಿನೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ, ನನ್ನದೇ ಆದ ಸಂಸಾರ ಹೊಂದುವ ಬಯಕೆಯಿದೆ ಎಂದೆ.  ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ಅಪಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿ ನಕ್ಕು, ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತಳಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ಬಹು ಕಷ್ಟ, ಮುಂಬೈಗೋ, ದೆಹಲಿಗೋ ಹೋಗಿ ನೆಲೆಸಿ, ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ ನಿನ್ನಾಸೆ ಪೂರೈಸಬಹುದೋ ಏನೋ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಈ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರಿಂದ ದಿಂಡಿಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ಆಷಾಢದಲ್ಲಿ ದೇವಿಯ ಜಾತ್ರೆ ನಡೆಯುವದೆಂದು, ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನಂಥ ಆದರೆ ಆಪರೇಷನ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೆಂಗಸರಾಗಿರುವವರು, ಮುಂಬೈ, ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವವರು ಆ ಜಾತ್ರೆಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಬರುವರೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು.  ಅವರಿಗೆ ‘ಅಮ್ಮ’ ಎಂದು ಕರೆಯುವರೆಂಬುದು ಕೂಡ ತಿಳಿಯಿತು.  ನಾವೊಂದಷ್ಟು  ಮಂದಿ, ಈ ‘ಅಮ್ಮ’ ನನ್ನು ಈ ಜಾತ್ರೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು.  ನಾನು ಟ್ಯೂಷನ್ ಹಣದಲ್ಲಿ ದಿಂಡಿಗಲ್ ಗೆ ಹೋಗಲು ಒಂದಿಷ್ಟು ಬಳೆ, ಸರ, ಓಲೆ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದೆ.  ಆಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನ ಮದುವೆಯ ತಯಾರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.  ಅವಳ ಲಂಗ, ದಾವಣಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಕದ್ದು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ.  ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ನಾವೊಂದೈದು ಮಂದಿ ದಿಂಡಿಗಲ್  ಬಸ್ ಹತ್ತಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆವು. ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರು ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೆಂಗಸರ ಹಾಗೇ ಮಾತನಾಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು.  ಆದರೆ ಹುಡುಗನ ವೇಷ ಧಾರಿಯಾಗಿ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿ ಮಾತಾಡುವುದು ನನಗೇನೋ ಸರಿ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ.  ಬಸ್ ನಲ್ಲಿದ್ದವರೆಲ್ಲರ ದೃಷ್ಟಿ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿ ನಾನೆಂದೂ ಬದಲಾಗುವೆನೋ? ಎನ್ನುವ ಕಳವಳ ನನಗೆ ಶುರುವಾಯಿತು.  ನಾನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಹುಡುಗಿಯಾಗುವೆನೇ?  ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡಹತ್ತಿತು.

ದಿಂಡಿಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ‘ಅಮ್ಮ’ ಇದ್ದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದೆವು.  ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಂತಿರದೆ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೆಂಗಸರಂತೆಯೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದಷ್ಟು ಮಂದಿ ವಯಸ್ಸಾದವರು ಇದ್ದರು.  ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗೊತ್ತಾಗದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಧ್ವನಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವರ್ಯಾರು ಎಂಬುದು ತಿಳಿದುಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು.  ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಾಕೆ, ನಮ್ಮನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ, ಮಕ್ಕಳೇ, ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದಿರಿ? ನಿಮ್ಮ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ‘ಪಾಂಪದುತಿ’ ಮಾಡಿ ಎಂದರು.  ಸೀರೆ ಉಟ್ಟವರಿಗೆಲ್ಲಾ ನಾವು ಕಾಲಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ‘ಪಾಂಪದುತಿ ಅಮ್ಮಾ’ ಎಂದೆವು.  ಅವರೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದರು.  ಆಪರೇಶನ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಸೀರೆ ಉಟ್ಟವರನ್ನು ‘ಅಮ್ಮಾ’ ಎಂದು, ಹಾಗೂ ಅವರಿಗೆ ನಮಗಿಂತ ಗೌರವ ಹೆಚ್ಚೆಂಬುದನ್ನು, ಅಂತಹವರಿಗೆ ಕಾಲಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಪಾಂಪದುತಿ ಹೇಳುವುದು ‘ನಮ್ಮ’  ಸಂಪ್ರದಾಯವೆಂಬುದನ್ನು ನಾನರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.

ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹಿರಿಯಾಕೆಯೊಬ್ಬಳಲ್ಲಿ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಬದಲಾಗುವುದು ಹೇಗೆಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಆಕೆ ನನ್ನನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದಳು.   ನನಗಾಗ ಸುಮಾರು ೧೪ - ೧೫ ವರ್ಷಗಳಾಗಿದ್ದವು.  ಆದರೆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಮೂಡಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಗಡ್ಡ, ಮೀಸೆ ಇವಾವುದೂ ನನಗೆ ಮೂಡಿರಲಿಲ್ಲ.  "ನೀನೇನಾದರೂ ನಿರ್ವಾಣ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೆಣ್ಣಂತೆಯೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತೀಯೇ" ಎಂದಳು. ಸುತ್ತ ನೆರೆದಿದ್ದ ನನ್ನ ಸಹಪಾಠಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ಆಕೆಯ ಮಾತನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಿದರು.  ನನಗೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಹೆಮ್ಮೆಯೆನಿಸಿತು. ‘ನಮ್ಮ’ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೆಣ್ಣಾಗಬೇಕಾದರೆ ತಲೆಕೂದಲು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಕಿವಿ, ಮೂಗು ಹುಡುಗಿಯರಂತೆಯೇ ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಹಾಗೂ ಒಬ್ಬ ಗುರು (ಸೀರೆಯುಟ್ಟ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೆಣ್ಣಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತಳಾದವಳು) ವಿಗೆ ‘ಚೇಲಾ’ ಆಗಿ, ಆಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು.  ಅಕೆಗಾಗಿ ದುಡಿದು ತರಬೇಕು.  ಹೀಗೆ ಆಕೆ ಹೇಳಿದಂತೆ, ನಿಯತ್ತಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ, ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸಿ ತಂದರೆ, ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷಗಳಾದ ಮೇಲೆ, ಆಕೆ ನಮಗೆ ಹೆಣ್ಣಾಗಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಳು.   

‘ಗುರು’ ಎಂದರೆ ತಾಯಿ.  ಆಕೆ ಅವಳ ‘ಚೇಲಾ’ ಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡುವಳು. ‘ಚೇಲಾ’ ಗಳ ಹೊಟ್ಟೆ, ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕೂಡಾ ಆಕೆಯೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವಳು.  ತಾಯಿ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಲಹುವಳೋ, ಹಾಗೇ ಸಲಹುವುದು ಈ ‘ಗುರು’ವಿನ ಕೆಲಸ.  ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನನಗೆ ತಿಳಿಸಿದಾಕೆಗೆ ನನ್ನ ‘ಗುರು’ವಾಗಲೂ ಕೇಳಿಕೊಂಡೆ.  ಆಕೆ ಮರುದಿವಸ ನಮ್ಮ ‘ಜಮಾತ್’ ಸೇರುವುದು.  ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ‘ಚೇಲಾ’ ಆಗಿ ದತ್ತು ಸ್ವೀಕಾರ ಮಾಡುವೆ ಎಂದಳು. ಆ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅತ್ಯಂತ ಸುಖಮಯ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು.  ನನ್ನನ್ನು ದತ್ತು ಸ್ವೀಕಾರ ಮಾಡುವೆನೆಂದ ಆ ‘ಅಮ್ಮ’ ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ನಾನಂದು ಮಗಳಾಗಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮಂಥ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸಲ್ಲದವರಿಗಾಗಿಯೇ, ದೇವರು ಇಂತಹ ಅಮ್ಮಂದಿರನ್ನು ಸೃಷ್ಠಿಸಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ.  ಮನೆ, ಕುಟುಂಬ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು  ಬಂದ ನಮಗೆ ಅಮ್ಮನ ಆಸರೆ ದೊರಕಿತ್ತು.

 ‘ಜಮಾತ್’ ಎಂಬುವುದು ಈ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟ ಹಿರಿಯರ ಸಭೆ.  ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ, ನಮ್ಮ ತಂಡದ ಮುಖ್ಯ ವಿಷಯಗಳ ಚರ್ಚೆ, ಹಾಗೂ ಹೊಸ ‘ಚೇಲಾ’ ಗಳ ದತ್ತು ಸ್ವೀಕಾರ ಮುಂತಾದವು ನಡೆಯುವುದು.  ಈರೋಡ್, ಮಧುರೈ ಮುಂತಾದ ಕಡೆಗಳಿಂದಲೂ ಈ ಜಮಾತ್ ಗೆ ಅಮ್ಮಂದಿರು ಬಂದಿದ್ದರು.  ಈ ಜಮಾತ್ ನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಯಾರ ‘ಗುರು’ ‘ಚೇಲಾ’ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಿತು.  ಎಲ್ಲರೂ ಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಒಂದು ತಟ್ಟೆಗೆ ಬಿಳಿ ಅರಿವೆಯನ್ನು ಹಾಸಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಎಲೆ, ಅಡಿಕೆ ಹಾಗೂ ೧.೨೫ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದರು.  ನನ್ನ ‘ಗುರು’ ನನ್ನನ್ನು ‘ಚೇಲಾ’ ಆಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದು ಹೇಳಿ ಕಾಣಿಕೆಯಾಗಿ ೫ ರೂ ಗಳನ್ನು, ೧.೨೫ ರೂಗಳನ್ನು ಜಮಾತ್ ಗೆ ಕೊಟ್ಟಳು.  ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಇನ್ನಿತರ ಹಿರಿಯರು ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಕರೆದು, ಈ ೫ ರೂಗಳು ‘ಚೇಲಾ’ ಗೆಂದು ಹೇಳಿದರು. ಸುತ್ತ ನೆರೆದವರೆಲ್ಲರೂ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ, ಅನುಮೋದಿಸಿದರು.  ಆ ಗಳಿಗೆಯಿಂದ ಆಕೆ ನನ್ನ ‘ಗುರು’ ವಾದಳು.  ನಾನು ಆಕೆಯ ‘ಚೇಲಾ’ ಮಗಳಾದೆ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ‘ಪಾಂಪದುತಿ’ ಮಾಡಿದೆ.