೧೧-೧೧-೧೧, ಮರಣದ ದಿನಾಂಕ - ಕಥೆ

ದಿನಾಂಕ - ೫-೧೧-೧೧ -ಮನೆಯಿಂದ ಆಚೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಮಧುಸೂಧನ ಮರಳಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮೊದಲಿನಂತಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ಮಧು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಸದಾ ಕಾಲ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ ಮಧು. ಮನೆಮಂದಿಗೆಲ್ಲ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು ಏಕೆಂದರೆ ಮಧು ಅವರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಆರು ವರ್ಷ ಮಕ್ಕಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಸುತ್ತದ ದೇವಸ್ಥಾನವಿರಲಿಲ್ಲ, ಬೇಡದ ದೇವರಿರಲಿಲ್ಲ. ಆರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಹುಟ್ಟಿದ್ದ ಮಗು ಮಧು. ಅದರಿಂದ ತುಸು ಹೆಚ್ಚು ಮುದ್ದಿನಿಂದಲೇ ಬೆಳೆಸಿದ್ದರು. ಈಗ ಮಧು ಗೆ ೨೮ ವರ್ಷ . ಒಂದು ಖಾಸಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಈಗಲೂ ಮಧು ಎಂದರೆ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಅದೇನೋ ಪ್ರೀತಿ.  ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ಮಧು ಗೆ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಮದುವೆ ನಿಗದಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಂತೋಷವಾಗಿದ್ದರು.

ಅಂದು ಮಧು ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆಚೆ ಸೈಬರ್ ಕೆಫೆ ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೋಗಿದ್ದ. ಹೋಗಿ ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಬಂದ ಮಧು ಯಾರೊಡನೆಯೂ ಮಾತಾಡದೆ ಊಟ ಸಹ ಮಾಡದೆ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟ. ಮಧು ಅಮ್ಮ ಯಾಕೋ ಮಧು ಊಟ ಮಾಡಲ್ಲವೇನೋ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಮ್ಮ ಹಸಿವಿಲ್ಲ ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿದ್ದ. ಮಲಗುವಾಗ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ತನ್ನ ಮಡದಿಯಾಗುವ ಸೌಜನ್ಯ ಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಧು ಅಂದು ಅದೂ ಸಹ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮಧು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಫೋನ್ ಸೈಲೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಅಂದು ಗಿರ್ ಗಿರ್ ಎಂದು ಶಭ್ದ ಮಾಡಿತು. ನೋಡಿದರೆ ಸೌಜನ್ಯ ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಎತ್ತುವ ಮನಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಮಲಗಿದ.

ರಾತ್ರಿ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಮಬ್ಬು ಮಬ್ಬಾಗಿದೆ. ಸುತ್ತಲೂ ವಿಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಶಭ್ದಗಳು ಕೇಳುತ್ತಿವೆ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆಕೃತಿ ಬರುತ್ತಿದೆ ಆದರೆ ಏನೆಂದು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆ ಆಕೃತಿ ಬೃಹದಾಕಾರವಾಗಿದೆ. ಬೇಡ ಬೇಡ ಎಂದರೂ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದೆ ಆ ಆಕೃತಿ. ಈಗ ಆ ಆಕೃತಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಬೃಹದಾಕಾರದ ಒಂದು ಕೋಣ ಮತ್ತೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಯಾರೋ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ ಆ ಆಕೃತಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ. ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕಿರೀಟ, ಕಡು ಕಪ್ಪು ಮುಖ, ಕೆಂಪು ಕಣ್ಣುಗಳು, ಗಿರಿಜಾ ಮೀಸೆ, ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಆಭರಣಗಳು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೋಣವನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಗ್ಗದ ರೀತಿ ಏನೋ ಇದೆ. ಹೌದು ಅದು ಯಮಧರ್ಮರಾಯ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಎಷ್ಟು ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈಗ ಮಧುವಿನ ಹಾಸಿಗೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ ಯಮಧರ್ಮರಾಯ. ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪಾಶವನ್ನು ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಹಾಕಿ ಒಂದು ಸಾರಿ ಜೋರಾಗಿ ಎಳೆದ ಅಷ್ಟೇ. ತಕ್ಷಣ ಮಧು ಗಾಭರಿಯಿಂದ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಗೊಂಡ. ಇದು ಕನಸೋ ನಿಜವೋ ಎಂದು ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಚಿವುಟಿಕೊಂಡ. ಅಬ್ಬಾ ಕನಸು..ಆದರೆ ಇನ್ನು ಆರನೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಇದೆ ಕನಸು ನಿಜವಾಗುತ್ತದೆ ಅಂದರೆ ೧೧-೧೧-೧೧ ನನ್ನ ಕೊನೆಯ ದಿನ. ನನ್ನ ಜೀವನ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ನನ್ನ ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ಅಂದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಆರು ದಿನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಏನೇನು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಆ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.

ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಯಾವಾಗ ಮಲಗಿದ್ದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೯ ಗಂಟೆಗೆ ಮಧು ಅವರ ಅಮ್ಮ ಬಂದು ಮಧು ಏಳೋ ೯ ಗಂಟೆ ಆಯಿತು ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಇನ್ನು ಮಲಗಿದ್ಯಲ್ಲ. ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗಲ್ವಾ? ಸೌಜನ್ಯ ಬೇರೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದಳು. ನೀನು ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಲ್ಲವಂತೆ ಯಾಕೋ ಏನಾಯಿತು. ನಾನು ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ಒಂದು ಥರ ಇದ್ದೀಯ. ಯಾಕೆ ಅವಳ ಜೊತೆ ಏನಾದರೂ ಜಗಳ ಆಡಿದ್ಯ. ಅವಳು ಏನೂ ಹೇಳ್ತಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಇದೆ. ಏನು ಹೇಳೋ ಎಂದಾಗ. ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಈ ಮದುವೆ ಬೇಡ. ದಯವಿಟ್ಟು ಯಾಕೆ ಏನು ಅಂತ ಕೇಳಬೇಡ. ಅಷ್ಟೇ ಎಂದು ಹಾಸಿಗೆ ಇಂದ ಎದ್ದು ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಗೆ ಹೊರಟು ಹೋದ. ರಾಕೆಟ್ ನಂತೆ ಧಿಡೀರ್ ಎಂದು ಬಂದ ಮಾತಿನಿಂದ ಮಧು ಅಮ್ಮ ಕಂಗಾಲಾಗಿ ಹೋದರು. ಮಧು ಆಚೆ ಬರುವವರೆಗೂ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಅವರಮ್ಮ ಮಧು ಏನು ಅಂತ ಹೇಳಪ್ಪ. ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ನಾವು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು. ನಿನ್ನ ಕಥೆ ಬಿಡು. ಪಾಪ ಹೆಣ್ಣು ಮಗು, ಈಗ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥ ಆದ ಮೇಲೆ ಮದುವೆ ಬೇಡ ಎಂದರೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ಗತಿ ಏನು ಎಂದರು. ಅಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಕೇಳಬೇಡಿ. ಈಗಿಂದೀಗಲೇ ಮದುವೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡಿ. ಅಷ್ಟೇ ನನ್ನನ್ನು ಏನೂ ಕೇಳಬೇಡಿ. ಇಲ್ಲ ಎಂದರೆ ನಾನು ಮನೆಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ ಎಂದು ಹೊರಟು ಬಿಟ್ಟ.

ಮಧುವಿನ ಅಮ್ಮ ಸೌಜನ್ಯಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ನೋಡಮ್ಮ ಮಧು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಏನೇನೋ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ನಿಮ್ಮ್ಬಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಏನಾದರೂ ಜಗಳ ನಡೆಯಿತ? ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ಇಲ್ಲಮ್ಮ ನೆನ್ನೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮಧು ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದು ಅಷ್ಟೇ, ಆಗೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗೆ ಮಾತಾಡಿದ, ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ನಗು ನಗುತ್ತಲೇ ಮಾತಾಡಿದ. ಆದರೆ ಸಂಜೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಫೋನ್ ಎತ್ತುತ್ತಿಲ್ಲ ಏನಾಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದಳು. ಮಧು ಅಮ್ಮ ಅವನ ಮಾತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ಹೇಳದೆ ಸರಿ ಬಿಡಮ್ಮ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರು.

ಇತ್ತ ಮಧು ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಪದೇ ಪದೇ ಅದೇ ಯೋಚನೆಗಳೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಖಾಲಿ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಯಮಧರ್ಮರಾಯ ಬಂದು ನಿಂತು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪಾಶವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಹಾಕಿ ಎಳೆಯುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗಿ AC ಇದ್ದರೂ ಬೆವತು ಹೋಗಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಸಹ ಮೂಡ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದರೆ ಮತ್ತದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು, ಅದರ ಬದಲು ಇಲ್ಲೇ ಸರಿ ಎಂದುಕೊಂಡ. ನಾನೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆ ದೇವರೇ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಏಕೆ ನನ್ನ ಸಾವು ಎಂದು ಖಿನ್ನನಾಗಿದ್ದ.

ಐದು ದಿನಗಳು ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದವು. ಪ್ರತಿದಿನ ಅದೇ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮಧು ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ, ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ, ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಆಫೀಸ್ ನಿಂದ ಮನೆಗೆ, ಮನೆಯಿಂದ ಆಫೀಸ್, ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಸೀದಾ ರೂಮಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಮಧುವಿನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಎಷ್ಟೇ ಹೇಳಿದರೂ ಕಿವಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ . ಬದಲಿಗೆ ನೀವು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಾಡಿದರೆ ಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ಇದರಿಂದ ಅವರಿಗೂ ಏನು ಮಾಡುವುದೋ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ.

ದಿನಾಂಕ - ೧೦-೧೧-೧೧. ಅಂದು ಮಧು ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನೇನು ಉಳಿದಿರುವುದು ಎರಡೇ ದಿನ. ಇಂದು ನಾಳೆ ಅಷ್ಟೇ. ನಾಳೆಯಿಂದ ನನಗೆ ಈ ಬದುಕಿಲ್ಲ, ಮನೆ ಇಲ್ಲ, ಆಫೀಸ್ ಇಲ್ಲ, ಸೌಜನ್ಯ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನೆತಕ್ಕೆ ಆಫೀಸ್ ಎಂದು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದ. ಆ ಐದು ದಿನದಿಂದ ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸೀದಾ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅಮ್ಮ ತುಂಬಾ ಹಸಿವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಏನು ಬೇಕೋ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ತಿಂದ. ಆದರೆ ಅವರಮ್ಮನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇವನ ವರ್ತನೆಯಿಂದ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ಬಹಳ ನೊಂದಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲ ತಿಂದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದು ಐದು ದಿನದಿಂದ ಮೊಬೈಲ್ ಕಡೆ ನೋಡೇ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದು ಮೊಬೈಲ್ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ. ೧೭೦ ಮಿಸ್ಡ್ ಕಾಲ್ಗಳು, ೯೦ ಮೆಸೇಜ್ ಗಳು ಇದ್ದವು. ಅದರಲ್ಲಿ ೯೦ ಪ್ರತಿಶತ ಎಲ್ಲವೂ ಸೌಜನ್ಯಳದೆ

ಆಗಿತ್ತು. ಇನ್ನೇನು ನಾಳೆ ಕೊನೆ ದಿನ. ಒಂದು ಸಾರಿ ಸೌಜನ್ಯಳ ಜೋಜೆ ಮಾತಾಡಿಬಿಡೋಣ ಎಂದು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ. ಮೊದಲನೇ ರಿಂಗಿಗೆ ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಕೊಂಡ ಸೌಜನ್ಯ ಹಲೋ ಎಂದು ಕೂಡಲೇ ಅಳಲು ಶುರು ಮಾಡಿದಳು. ಅವಳನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿ ಸೌಜನ್ಯ ನಾನು ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಒಂದು ವಿಷಯ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಆಚೆ ಸಿಗಬಹುದ ಎಂದ. ಖಂಡಿತ ಮಧು ನಾನು ಸಹ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಪಾರ್ಕಿಗೆ ಬಾ ಎಂದಳು.

ಇಬ್ಬರೂ ಪಾರ್ಕಿಗೆ ಬಂದರು. ಮಧುವನ್ನು ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಸೌಜನ್ಯ ಓದಿ ಬಂದು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಅವನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಮುಖ ಇಟ್ಟು ಒಂದೇ ಸಮ ಅಳತೊಡಗಿದಳು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿ. ನೋಡು ಸೌಜನ್ಯ ಮುಂದೆ ನೀನು ಹೀಗೆ ಅಳಬಾರದೆಂದೆ ನಾನು ಈ ಮದುವೆ ಬೇಡ ಎಂದಿದ್ದು ಎಂದ. ಸೌಜನ್ಯ ಕಣ್ಣನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಮಧು ಅದೇನು ಹೇಳಬೇಕೋ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳು. ಹೀಗೆ ಒಗಟೊಗಟಾಗಿ ಹೇಳಿದರೆ ನನಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸರಿಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳು ಎಂದಳು.

ನೋಡು ಸೌಜನ್ಯ ಇಂದೇ ಕೊನೆ ನಾಳೆ ನಾನು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗೆ ಈ ನಿರ್ಧಾರ. ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಯಾರ ಬಳಿಯೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೋ ಹೇಳಬೇಕು ಅನಿಸಿತು ಅದಕ್ಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಷ್ಟೇ ಎಂದ. ಸೌಜನ್ಯ ಕ್ಷಣ ಕಾಲ ಗಾಭರಿಯಾಗಿ ಮಧು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾಗಿ ಮಾತಾಡಬೇಡ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳು. ಹೌದು ಸೌಜನ್ಯ ಐದು ದಿನದ ಮುಂಚೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು ನಾನು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು.

ಮಧು ಯಾರು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿನಗೆ ಹೀಗೆಂದು ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು ಸೌಜನ್ಯ.

ಅದಕ್ಕೆ ಮಧು ನುಡಿದ, ಅಂದು ದಿನಾಂಕ ೦೪-೧೧-೧೧, ನಾನು ಹೊಸದಾಗಿ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಅಕೌಂಟ್ ಒಂದನ್ನು ಓಪನ್ ಮಾಡಿ, ಹಾಗೆ ನಿನಗೊಂದು ಫ್ರೆಂಡ್ ರಿಕ್ವೆಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೆ ಅದು ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಲ್ವ.  ಮರುದಿನ ಅಂದರೆ ೦೫-೧೧-೧೧ ಆಫೀಸ್ ನಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಸೈಬರ್ ಕೆಫೆ ಬಂದು ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ "Know your death date " ಎಂದು ಒಂದು ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ಇತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಹೋದಾಗ ನನ್ನ ಸಾವಿನ ದಿನಾಂಕ ೧೧-೧೧-೧೧ ಎಂದು ತೋರಿಸಿತು ಎಂದು ಹೇಳಿದ.

ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಅಳುತ್ತಿದ್ದ ಸೌಜನ್ಯ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿದಳು. ಅಯ್ಯೋ ಹುಚ್ಚಪ್ಪ ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೀಗೆಲ್ಲ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೀಯ ನೀನು. ಅದೆಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನೆ ತಮಾಷೆಗೆ ಕಣೋ. ನಾನು ಆ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಅಯ್ಯೋ ಸ್ವಾಮಿ ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಐದು ದಿನದಿಂದ ಈ ರೀತಿ ಆಗಿದ್ದೀಯಲ್ಲ. ನಿನಗೇನೂ ಹೇಳಬೇಕು ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿ ಅವಳೇ ಅವನನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಳು.

(ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ನಲ್ಲಿ ಈ "Know your death date " ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ನೋಡಿ ಹೊಳೆದ ಕಥೆ ಇದು. ನಿಮ್ಮ ಸಮಯವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ದಯಮಾಡಿ ಬೇಸರಿಸಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ)