ಕವನ: ಪಳೆಯುಳಿಕೆ

ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೆ
ನಿನ್ನಿರವಿನರಿವಿರಲೇ ಇಲ್ಲ ನನಗೆ.

ಅಂದು
ಸಹ್ಯಾದ್ರಿಯ ಸೆರಗಿನಿಂದ
ನೀ ಹನಿ
ಹನಿಯಾಗಿ ತೇಲಿ
ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ನನಗೆ ಕನಸು
ಹರಿಯುವ ಹೊತ್ತು,
ಶತಶತಮಾನಗಳ ಕಾಯುವಿಕೆ
ಗೆ ತೆರೆಬಿದ್ದಿತ್ತು.

ಪಟಪಟ ತೆರೆದ ದಿನಗಳೊಂದೊಂದರಲಿ
ಸರಸರ ಹರಿದ ಮಾಸಮಾಸಗಳಲಿ
ನಿನ್ನ ನಗೆಯ ಕುಲುಕುಲು ಹನಿಗಳು
ಹಗಲಲ್ಲಿ ಹೂವಾಗಿ ಅರಳಿದವು,
ರಾತ್ರಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಾಗಿ ಮಿನುಗಿದವು.

ಬದುಕೊಂದು ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿದ
ಸಂಕ್ರಮಣ,
ಕನಸಿನಿಂದ ನನಸಿಗೋ
ಮತ್ತೊಂದು ಕನಸಿಗೋ ಜಾರಿ
ದಂಥ ಸುಷುಪ್ತಿಯಲಿ ಮಿನುಗಿ
ದ ಅಗ್ನಿಯ ಸುತ್ತ ನನ್ನ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ
ಸಪ್ತಪದಿ ತುಳಿದದ್ದು ನೀನೋ
ಅಥವಾ ಬರೀ ನಿನ್ನ ನೆರಳೋ?
ಅರಿವಾಗದೇ ಬೆರಗಾದೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ.

ಮೈಮನಗಳ ಮಿಲನದ
ನನಸಿನಂಥಾ ಕನಸು
ನಿಶಾಗೀತ
ಭೋರ್ಗರೆದುಕ್ಕಿದ ನೆರೆಗಂಗೆಯಾಳಕ್ಕೆ
ನನ್ನನ್ನು ಸೆಳೆದದ್ದು ನೀನೋ
ಅಥವಾ ಬರೀ ನಿನ್ನ ನೆನಪೋ?
ತಿಳಿಯದೇ ತೊಳಲಿದೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ.

ಬೆಳಗಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲ
ಮಳೆಯ ಹಾಗೆ ನಿನ್ನ ಜೇನಹನಿ
ಮಳೆ ನಿಂತೇಹೋಗಿತ್ತು.

ನೀ ನಾನಾಗಿ ನಾ ನೀನಾಗಿ
ಮತ್ತೆ
ನೀ ನೀನೇ ನಾ ನಾನೇ ಆಗಿ
ಹೋದದ್ದು ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲೇ ಕರಗಿದ
ಕನಸೆನಿಸಿತ್ತು.
ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಆಸೆಯೊಂದು
ಅನಾಥವಾಗಿ ಅತ್ತಿತ್ತು-

ಈ ಬದುಕಿಗೆ ನೀನಲ್ಲದಿದ್ದರೂ
ನಿನ್ನಂಥವಳೊಬ್ಬಳು ಬೇಕಿತ್ತು.