ಜನ್ನುವಿನ ತೋಟಗಾರಿಕೆ

ಒಂದೆರೆಡು ಘಂಟೆ ಕಳೆಯಿತೋ ಎನೋ ಅನಿಸಿ ಅಮ್ಮ ಒಳಚಾವಡಿಯ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದರು, ಸೂರ್ಯ ಕಂತುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದ. ಓ! ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು ಎಂದು ಧಡಬಡಿಸಿ ಮುಖ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಕಡೆ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರು.  ಜನ್ನುವಿಗೋ ಗಾಢ ನಿದ್ದೆ, ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೊಂದು ಸುಂದರ ಕನಸು....ಕನಸಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಬೆಂಡೆಗಿಡಗಳು ಆಕಾಶದೆತ್ತರ ಬೆಳೆದಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಗಿಡಗಳಲ್ಲೂ ಜಗ್ಗುವಷ್ಟು ಉದ್ದ-ಉದ್ದದ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿಗಳು. ಅಮ್ಮ"ಜನ್ನೂ" ಎಂದು ಅವನ್ನು ಕೊಯ್ಯಲು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಕಿತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ಬಜ್ಜಿ, ಪಲ್ಯ, ಪಳದ್ಯ.......ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಥಟ್ಟನೇ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಕನಸು ಇಷ್ಟರವರೆಗೆ ಕಂಡದ್ದು ಅಂತ ಅರ್ಥವಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆ ಯಾರದೋ ದೊಡ್ಡ ದನಿ ಕೇಳಿ ಬಂತು. ಅತ್ತೆ ಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಣಿಪಂಚೆಯನ್ನು ಮೇಲೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಆಕಳಿಸುತ್ತಾ ಹೊರ ಬಂದ. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ವಾಸುದೇವಜ್ಜ ತಮ್ಮ ಊರುಗೋಲು ಹಿಡಿದು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಸಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಮ್ಮನೋ ಕಂಗಾಲಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಿಮ್ಮು ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತಾ ವಾಸುದೇವಜ್ಜನ ಕೆಲಸದಾಳು ಕರಿಯನ ಬಿಗಿಮುಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಜನ್ನುವಿಗೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದೇ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವಾಸುದೇವಜ್ಜನ ದೃಷ್ಟಿ ಜನ್ನುವಿನ ಕಡೆ ಹರಿಯಿತು. " ಮೂರು ಮಾವಿನ ಮಿಡಿಯಷ್ಟೂ ಉದ್ದ ಇಲ್ಲದ ಪೋರ, ನಿನಗ್ಯಾಕೋ ನನ್ನ ತೋಟದ ಉಸಾಬರಿ? ಎಲ್ಲೋ ನನ್ನ ಬೆಂಡೆ ಗಿಡಗಳು ??? ಹಾಂ " ಎಂದು ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ಹರಿಹಾಯ್ದರು. ಸರಿ, ಎಲ್ಲರ ಸವಾರಿ ಜನ್ನುವಿನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಹಿತ್ತಲ ಕಡೆ ಹೋಯಿತು. ಅಮ್ಮ, ವಾಸುದೇವಜ್ಜ ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಎಲ್ಲಾ ಬೆಂಡೆ ಗಿಡಗಳೂ ಅಲ್ಲಿವೆ. " ಮಾಮ, ಅಂವ ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗ ಅಲ್ವಾ, ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ...ಕ್ಷಮಿಸಿ, ದಯವಿಟ್ಟು ಇವರಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಡಿ " ಎಂದು ತಪಿತಸ್ಥ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ನುಡಿದರು. ಅಜ್ಜನ ಆವೇಶ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ,  " ನಿನ್ನ ಮಗನ ಸ್ವಲ್ಪ ಹದ್ದು ಬಸ್ತಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೋ ತಾಯೀ, ಕರಿಯಾ, ಎಲ್ಲಾ ಗಿಡ ಕಿತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾ...ತಿಮ್ಮೂ ನೀನು ನನ್ನ ತೋಟದ ಸುದ್ದಿಗೆ ಬಂದರೆ ನೋಡು, ಕಾಲು ಮುರಿದು ಹಾಕ್ತೇನೆ, ಗೊತ್ತಾಯ್ತಾ ?" ಎಂದು ಆರ್ಭಟಿಸಿ ಕಾಲಪ್ಪಳಿಸಿ ಹೊರಟೇ ಹೋದರು. ಅಮ್ಮ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ದೇವಕಿಯತ್ತೆಯ ಕಡೆ ನೋಡಿದಾಗ ಅತ್ತೆ ಚಿಂತೆ ಮಾಡಬೇಡವೆಂಬಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು. ಸಧ್ಯ, ಜನ್ನುವಿನ ಅಜ್ಜಿ ಆಚೆಮನೆಯ ಕಮಲಕ್ಕನಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ಜನ್ನುವಿಗೆ ಬೈಯ್ಯಲೆಂದು ತಿರುಗಿದವರು ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಜನ್ನು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಹೊರಳಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಧಾರೆಯಾಗಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ ನೀರು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಿಂದ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಕರಿಯ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಎಂಬ ಆಕ್ರೋಶ-ಸಂಕಟ ಬೇರೆ. ನಿಂತಿದ್ದ ಅಮ್ಮನ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಿಂದ ಪಟ ಪಟ ಹೊಡೆದ. ಸೀರೆಯನ್ನು ಹಲ್ಲಿಂದ ಕಚ್ಚಿದ..."ಅಮ್ಮಾ....ಅವರ ಹತ್ತಿರ ತುಂಬಾ ತುಂಬಾ ತುಂಬಾ ಗಿಡಗಳಿದ್ದವು, ಅದಕ್ಕೆ ತಂದೆ. ಅವರು ಯಾಕೆ ನಿಂಗೆ, ನಂಗೆ, ತಿಮ್ಮುವಿಗೆ ಬೈಬೇಕು ? " ಎನ್ನುತ್ತಾ ಗೋಳೋ ಅಂತ ಅತ್ತ! ಅವನೊಂದಿಗೆ ತಿಮ್ಮುವೂ ದನಿ ತೆಗೆದು ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದ. ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಅವನ ಸಂಕಟ ನೋಡಲಾರದೆ ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ಜಿನುಗಿತು. ಪಳದ್ಯ, ಬಜ್ಜಿ, ಪಲ್ಯ ಎಲ್ಲವೂ ಜನ್ನುವಿನ ಕಣ್ಣೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಲೆಸಿ ಹೋಯ್ತು.