ನಿರ್ನಾಮವಾಗುತ್ತಿದೆ ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ನಾಗರೀಕತೆ..

ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿ೦ದ ಬದುಕು ಬಾಳಿ, ತನ್ನದೇ ಆದ ಸ೦ಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊ೦ಡಿರುವ ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕದ ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ನಾಗರೀಕತೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಆದರೆ ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ ಅ೦ತ್ಯದತ್ತ ಸಾಗಿದೆ. ಇತಿಹಾಸದ ಎಲ್ಲ ನಾಗರೀಕತೆಗಳು ನೀರಿನೊ೦ದಿಗೆ ಬೆಳೆದು ಬಾಳಿದ್ದು, ನೀರು ಮಾಯವಾದ ತಕ್ಷಣ ಜನ - ಜೀವನವು ಮಾಯವಾಗಿವೆ. ಯಾವುದೇ ನದಿ ನೀರಿನ ಆಸರೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಕೆರೆ - ಕು೦ಟೆ, ಬಾವಿಗಳ ಸಹಾಯದಿ೦ದ, ಇದೀಗ ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿ೦ದ ಬೋರ್ವೆಲ್ ಗಳ ನೆರವಿನಿ೦ದ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಜನತೆ  ಇದೀಗ ಸುಮಾರು ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಿ೦ದ ನೀರಿನ ಅಭಾವ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಶಾಶ್ವತವಾದ ಪರಿಹಾರವೊ೦ದನ್ನು ಕ೦ಡುಕೊಳ್ಳದೇ, ಅವರಿವರು ಬ೦ದು ನಮ್ಮನ್ನು ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ೦ದು ಹಗಲುಗನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮ, ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ಬರದಿ೦ದ ಕ೦ಗೆಟ್ಟ ಕೋಲಾರದ ರೈತನೊಬ್ಬನ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಈ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳು ಒ೦ದರಿ೦ದ ನೂರು, ನೂರರಿ೦ದ ಸಾವಿರವಾಗುವ ಎಲ್ಲ ಲಕ್ಷಣಗಳು ದಿಟ್ಟವಾಗಿವೆ.

ಚಿ೦ತಾಮಣಿ ತಾಲೂಕಿನ ಬುಕ್ಕನಹಳ್ಳಿ ಎ೦ಬ ಸಣ್ಣ ಊರಾದ ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ, ಇದುವರೆಗೂ ರೈತಾಪಿ ಜನ ಅ೦ತರ್ಜಲ ನೀರಿನ ಸಹಾಯದಿ೦ದ ಕೃಷಿ ಮಾಡಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ನೀರಿನ ಆಸರೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದವರು, ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ರಾಗಿ - ಜೋಳ ಬೆಳೆದು, ಇನ್ನುಳಿದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಸೌಕರ್ಯವಿರುವವರ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿ೦ದ ಸರಿಯಾದ ಮಳೆಯಿಲ್ಲದೇ, ಇರುವ ಬೋರ್ವೆಲ್ ಗಳೆಲ್ಲಾ ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿ ಜನರು ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಬೆ೦ಗಳೂರಿನ ಜನದಟ್ಟಣೆಯಿ೦ದ ದೂರಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ, ನಮ್ಮ ಜನರೊಡನೆ ಒ೦ದೆರಡು ದಿನ ಕಳೆಯಲು, ಪ್ರತಿ ಶನಿ-ಭಾನುವಾರ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಬರುವ ನಾನು, ಕಳೆದ ಮೂರು ವಾರಗಳಿ೦ದ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಕ೦ಗಾಲಾಗಿರುವೆ. ಬರೀ ಮೂರು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ಬೋರ್ ಕೊರೆಸಿದ್ದು, ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ನೀರು ಸಿಕ್ಕಿದೆ, ಬಿದ್ದ ನೀರನ್ನು ನ೦ಬಿ, ಪೈಪು, ಮೋಟರ್ ಎಲ್ಲ ಹೊ೦ದಿಸಿಕೊ೦ಡು ಬೆಳೆ ಇಟ್ಟ ಎರಡು - ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ. ಒ೦ದೊ೦ದು ಬೋರಿಗೂ ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕರಿ೦ದ ಐದು ಲಕ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಣ ಖರ್ಚಾಗಿದೆ. ಇದು ಕೃಷಿ ನೀರಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಾದರೇ, ಇನ್ನು ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಗಾಗಿ ಲಕ್ಷಾ೦ತರ ರುಪಾಯಿ ವೆಚ್ಚ ಮಾಡಿ, ಬೋರ್ ಹಾಕಿಸಿ, ಮೋಟರ್ ಅಳವಡಿಸಿದರೆ ನೀರೇ ಆಚೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಇದರಿ೦ದ ಪ್ರತಿದಿನ ನೀರಿಗಾಗಿ ಜಗಳ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.

ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಜೀವನ ನಡೆಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಆತ೦ಕಗೊ೦ಡಿರುವ ಜನ, ನಾನು, ಪ್ರತಿ ವಾರ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಬೆ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಎನಾದರೂ ಕೆಲಸ ಕೊಡಿಸು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ದುಡಿಯುವುದೇಕೆ೦ದು, ಬೆ೦ಗಳೂರಿನ ಖಾಸಗಿ ಕ೦ಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಸ೦ಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಸೋದರ ಸ೦ಬ೦ಧಿಯೊಬ್ಬ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಕೈ ಕೆಳಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಬೇಸರವಾಗಿ, ಊರಿಗೆ ವಾಪಸ್ ಬ೦ದು, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಎನ್ನದೆ ದುಡಿದು, ಇನ್ನೇನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸೆಟ್ಲ್ ಆದೆ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ನೀರು ಮಾಯವಾಯ್ತು. ಸ೦ಪಾದಿಸಿದ್ದ ಹಣವೂ ಮತ್ತೆರಡು ಬೋರ್ ಕೊರೆಸಲು ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತು. ಈಗ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತಿರುವ ಅವ, ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ತೊರೆದು ಬದುಕಿನ ಬ೦ಡಿ ಸಾಗಿಸಲು ಮತ್ತೆ ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬರುವ ಯೋಚನೆಯಿಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಕೆಲವರ೦ತು ಬಡ್ಡಿಗೆ ಹಣ ತ೦ದು ಬೋರ್ ಕೊರೆಸಿ, ನೀರು ಬೀಳದ್ದರಿ೦ದ, ಸಾಲ ತೀರಿಸುವುದು ಹೇಗೆ, ಮನೆ ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯ ರೂಪಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎ೦ದು ಚಿ೦ತಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅಮ್ಮಮ್ಮ ಅ೦ದ್ರೆ ನೂರು ಮನೆಯಿರುವ, ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕ ಹಳ್ಳಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೇ ಹೀಗಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನು ಉಳಿದವರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಲೂ ಭಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಬದುಕಿದ, ನಾವು ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದ ಹಳ್ಳಿಗಳು, ಅಲ್ಲಿಯ ಜನಜೀವನ ಹೀಗೆ ವಿನಾಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾವು ಕೈ ಕಟ್ಟಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಭಾರ ಹಾಕಿ ಕುಳಿತಿರುವುದೇ? ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಸ್ವ-ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುವುದೇ? ಯೋಚಿಸಿ. ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡುವ, ಮಾಡಿ ಹೋರಾಡುವ ಸಮಯವಿದು.