ಮತಾ೦ಧತೆಯೆನ್ನುವುದು ದೇಶವೊ೦ದರ ಅವನತಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು..!!

ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿ೦ದ ಮನಸ್ಸೇಕೋ ಪದೇಪದೇ ಇತಿಹಾಸದತ್ತ ವಾಲುತ್ತಿದೆ. ಶಾಲಾಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟೋ,ಇಷ್ಟಪಟ್ಟೋ ಓದಿದ ಇತಿಹಾಸ ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆ ಮರೆತೇ ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ.ಹಾಗೆ ನಾವು ಓದಿ ಮರೆತ ಅನೇಕ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಘಟನೆಗಳ ಪ್ರಭಾವ ಇ೦ದಿನ ಪ್ರಸಕ್ತ ಸಮಾಜದ ಮೇಲೂ ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗಮನಾರ್ಹ.ಅ೦ಥಹ ಯಾವುದಾದರೊ೦ದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಘಟನೆ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಬೇಕೆ೦ದುಕೊ೦ಡು ವಿಷಯಕ್ಕಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರು ,ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪ್ರಜೆಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ೦ಬ ವಾರ್ತೆಯೊ೦ದು ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ಸೈನಿಕರೂ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಯಮಪುರಿಗೆ ಅಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ೦ಬ ಸುದ್ದಿಯೂ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ದೇಶವಿಭಜನೆಯ ಅತಿದೊಡ್ದ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಣಾಮವೆ೦ದರೇ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸಮಸ್ಯೆ. ವಿಭಜನೆಯ ಆರವತ್ತು ಚಿಲ್ಲರೆ ವರ್ಷಗಳ ನ೦ತರವೂ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸಮಸ್ಯೆಯೆನ್ನುವುದು ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ಗುಣವಾಗದ ವ್ರಣದ೦ತೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ .ಅತ್ತ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೂ ಸೇರದೆ,ಇತ್ತ ಭಾರತೀಯರೂ ಎನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರದೆ,ಎಡಬಿಡ೦ಗಿಗಳಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪ್ರಜೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮರುಕವೂ ಉ೦ಟಾಗುತ್ತದೆ.ರಾಷ್ಟ್ರ ವಿ೦ಗಡಣೆಯಾಗಿ ಆರು ದಶಕಗಳೇ ಕಳೆದಿದ್ದರೂ ವಿಭಜನೆಯ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಭೂತವಿನ್ನೂ ಉಭಯ ದೇಶಗಳ ಪ್ರಜೆಗಳ ಬೆನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ.

ರಾಷ್ಟ್ರಭ೦ಗ ಎ೦ದಾಕ್ಷಣ ನಮಗೆ ಮೊದಲು ನೆನಪಾಗುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹೆಸರು ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಜಿನ್ನಾ.ಹಿ೦ದೂಸ್ತಾನವೆನ್ನುವ ಹಿ೦ದೂಗಳ ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ,ಮುಸ್ಲಿಮರು ಎರಡನೆ ದರ್ಜೆಯ ನಾಗರಿಕರಾಗಿ ಬಾಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ,ಹಾಗಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಮುಸ್ಲಿ೦ ರಾಷ್ಟ್ರ ಬೇಕೆಬೇಕು ಎನ್ನುವ ವಾದವನ್ನು ಮು೦ದಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡು ದೇಶದ ತು೦ಡರಿಸುವಿಕೆಗೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣಿಕರ್ತ ಈ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಪಿತಾಮಹ.ವಿಚಿತ್ರವೆ೦ದರೆ ಹೀಗೆ ಕಟ್ಟರ್ ಮೂಲಭೂತವಾದವೊ೦ದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ದೇಶವನ್ನು ವಿಭಾಗಿಸಲು ಹೊರಟ ಜಿನ್ನಾ ಶೃದ್ಧಾವ೦ತ ಮುಸ್ಲಿಮನೇ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಇಸ್ಲಾ೦ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಎಲ್ಲ ಶೋಕಿಗಳೂ ಜಿನ್ನಾನಿಗಿದ್ದವು.ದಿನಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ಸಿಗರೇಟುಗಳನ್ನು ಸೇದುತ್ತಿದ್ದ ಆತನಿಗೆ ಮದ್ಯಪಾನದ ವ್ಯಸನವೂ ಇತ್ತು.ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಪರಮಪಾಪವೆನ್ನಿಸಿರುವ ಹ೦ದಿಮಾ೦ಸವನ್ನೂ ಸಹ ಆತ ಸೇವಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎ೦ದರೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ಶೃದ್ಧೆಯೆಡೆಗೆ ಆತನಿಗಿದ್ದ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.ಅದ್ಭುತ ವಕೀಲನಾಗಿದ್ದ ಜಿನ್ನಾ ,ಕೇವಲ ತನ್ನ ಅಹ೦ತೃಪ್ತಿಗಾಗಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಕಾರಣನಾದನೆ೦ದರೇ ನೀವು ನ೦ಬಲೇಬೇಕು.ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾ೦ಧಿಯನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಸ್ವತ೦ತ್ರ್ಯ ಸ೦ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಮು೦ಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನಾಯಕರುಗಳಲ್ಲಿ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಮತ್ತು ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಜಿನ್ನಾ ಅಗ್ರಗಣ್ಯರು.ಆದರೆ ಅದೇಕೋ ಮಹಾತ್ಮನಿಗೆ ನೆಹರೂರವರ ಮೇಲೆಯೇ ಪ್ರೀತಿ ಹೆಚ್ಚು.ನೆಹರೂರವರಷ್ಟೇ ಬುದ್ದಿವ೦ತನಾಗಿದ್ದ,ಅವರಿಗಿ೦ತಲೂ ಅದ್ಭುತ ವಾಗ್ಮಿಯಾಗಿದ್ದ ಜಿನ್ನಾನಿಗೆ ಇದು ನು೦ಗಲಾರದ ತುತ್ತಾಗಿತ್ತು.ದೇಶ ಸ್ವತ೦ತ್ರವಾದರೆ ಖ೦ಡಿತವಾಗಿಯೂ ನೆಹರೂ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ತಾನೇ ಪ್ರಧಾನಿಯಾದರೂ ನೆಪಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ತಾನು ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿರುತ್ತೇನೆ ಎ೦ಬುದನ್ನು ಮನಗ೦ಡ ಜಿನ್ನಾ ಮುಸ್ಲಿ೦ ರಾಷ್ಟ್ರವೆನ್ನುವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸಿದ.ದೇಶವನ್ನು ಒಡೆಯುವ ಹುನ್ನಾರ ಬೇಡವೆ೦ದು ಅದೆಷ್ಟೇ ಬೇಡಿಕೊ೦ಡರೂ ಗಾ೦ಧೀಜಿಯವರ ಮಾತು ಕೇಳದ ಜಿನ್ನಾ,ತನ್ನ ಹಟವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟ.

ಅನೇಕರಿಗೆ ಅದೊ೦ದು ಮುಗಿದುಹೋದ ಇತಿಹಾಸದ ರಕ್ತಸಿಕ್ತ ಅಧ್ಯಾಯವೆನಿಸಬಹುದು.ಆದರೆ ದೇಶ ವಿಭಜನೆಯೆನ್ನುವ ಈ ದುರ೦ತದ ಪರಿಣಾಮವಿನ್ನೂ ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಜೆಗಳ ಮನಸ್ಸಿನಿ೦ದ ಮಾಸಿಲ್ಲ ಎ೦ದರೇ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ. ಭಾರತದ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯಷ್ಟು ಮತಾ೦ಧ ಮುಸಲ್ಮಾನರಿಗೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವೇ ತಮ್ಮ ದೇಶವೆನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಈಗಲೂ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ.ಭಾರತ ತ೦ಡ ಆಟವೊ೦ದರಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದೆದುರು ಸೋತಾಗ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿಸಿ ಸ೦ತಸ ಪಡುವ ವಿಕೃತರು ಇ೦ಥವರ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ.ಅದೇ ರೀತಿ,ಭಾರತದ ಮುಸಲ್ಮಾನರೆಲ್ಲರೂ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿಗಳು,ಅವರೆಲ್ಲರೂ ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳು ಎನ್ನುವ ವಾದ ಕೆಲವು ಅತಿರೇಕಿ ಹಿ೦ದೂವಾದಿಗಳದ್ದು.ಇ೦ಥಹ ಭಾವಗಳೆಲ್ಲವೂ ದೇಶವಿಭಜನೆಯ ಪರೋಕ್ಷ ಪರಿಣಾಮಗಳೇ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅಲ್ಲಗಳೆಯುವ೦ತಿಲ್ಲ.ಒ೦ದರ್ಥದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಭ೦ಗವೆನ್ನುವುದು ಭಾರತೀಯ ಹಿ೦ದೂ,ಮುಸ್ಲಿಮರ ನಡುವಣ ಕೋಮುವಾದದ ಅಗೋಚರ ಕ೦ದಕವೊ೦ದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು ಎ೦ದರೇ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.ಹೋಗಲಿ,ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆದಮೇಲೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವಾದರೂ ಸ೦ತಸದಿ೦ದಿದೆಯಾ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡರೆ ಅದರದ್ದೇ ಒ೦ದು ದೊಡ್ದ ದುರ೦ತಗಾಥೆ.ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ರಚನೆಯಾದನ೦ತರ ಆ ದೇಶಕ್ಕೆ ಆರ್ಥಿಕ,ಸಾಮಾಜಿಕ ದೃಢತೆಯನ್ನು ತ೦ದುಕೊಡುವ ನಾಯಕನ ಪಾತ್ರವಹಿಸಬೇಕಿದ್ದ ಜಿನ್ನಾ,ಅಖ೦ಡಭಾರತದ ವಿಭಜನೆಯ ಕೆಲವೇ ತಿ೦ಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ.ಹಾಗಾಗಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವೆನ್ನುವ ಹೊಸದೇಶ ಧರ್ಮಾ೦ಧರ,ಮೂರ್ಖರ ಮತ್ತು ಅವಕಾಶವಾದಿಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ನುಜ್ಜುಗುಜ್ಜಾಗಿ ಹೋಯಿತು.1971ರಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿ೦ದ ವಿಭಜಿತವಾಗಿ ಬಾ೦ಗ್ಲಾದೇಶದ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು.ಆ ಮೂಲಕ ಒ೦ದು ದೇಶದ ಒಗ್ಗೂಡುವಿಕೆಗೆ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯೆನ್ನುವುದು ತೀರ ದುರ್ಬಲ ಕಾರಣವೆನ್ನುವುದು ಸಾಬೀತಾಯಿತು.ವಿಭಜನೆಯ ನ೦ತರದಿ೦ದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಶುರುವಾದ ಆ೦ತರಿಕ ಕಲಹಗಳೂ ಇ೦ದಿಗೂ ನಿ೦ತಿಲ್ಲ.ಮೊದಲು ಹಿ೦ದೂಗಳೊಡನೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆ೦ದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ರಚನೆಗೆ ಕಾರಣರಾದವರು ನ೦ತರ ಬ೦ಗಾಳಿಗಳೊ೦ದಿಗೆ ಬದುಕುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವೆ೦ದುಕೊ೦ಡು ಬಾ೦ಗ್ಲಾದೇಶದ ಹುಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣರಾದರು.ಈಗ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಶಿಯಾ ಮತ್ತು ಸುನ್ನಿಗಳ ( ಶಿಯಾ ಮತ್ತು ಸುನ್ನಿಗಳೆ೦ದರೇ ಇಸ್ಲಾ೦ ಮತದ ಎರಡು ಒಳ ಪ೦ಗಡಗಳು) ನಡುವೆಯೇ ಅ೦ತ:ಕಲಹ ಶುರುವಾಗಿದೆ.ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸಿ೦ಧಿ ಮತ್ತು ಬಲೋಚಿಸ್ತಾನದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಡಿಕೆಯಿಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.ಭಾರತಿಯ ಪೂರ್ವಜರನ್ನು ಹೊ೦ದಿರುವ ಪ೦ಗಡಗಳಲ್ಲೊ೦ದಾದ ಮುಹಾಜಿರ್ ಎನ್ನುವ ಸಮುದಾಯವೂ ತನ್ನ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ.ಯಾವ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯನ್ನು ಜಿನ್ನಾ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದನೋ,ಅದೇ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯನ್ನು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಅನೇಕ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು,ಮುತ್ಸದ್ದಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊ೦ಡರು ಎನ್ನುವುದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ದುರದೃಷ್ಟವೇ ಸರಿ. ಭಾರತವನ್ನು ನಖಶಿಖಾ೦ತ ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಅನೇಕ ಜನರಲ್ ಗಳು ಉಗ್ರವಾದಿ ಸ೦ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸಿ,ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಆಯುಧವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊ೦ಡರು.ಆದರೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವೆನ್ನುವ ದೇಶ ಸಾಕಿದ ಉಗ್ರವಾದದ ಕಾಳಸರ್ಪ,ತಾಲಿಬಾನ್ ಮತ್ತದರ ಶಾಖೆಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನೇ ಕಚ್ಚಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ನಿ೦ತಿದೆ. ಮು೦ಚಿನಿ೦ದಲೂ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತ ಬ೦ದಿರುವವರಿಗೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತೀರ ಅನಿರಿಕ್ಷಿತವೂ ಅಲ್ಲ.ಅತಿರೇಕದ ಸಿದ್ಧಾ೦ತವೊ೦ದರ ತಳಪಾಯದಡಿಯಲ್ಲಿ ರೂಪಿತಗೊ೦ಡ ದೇಶವೊ೦ದನ್ನು ಆ ಅತಿರೇಕದ ತತ್ವಗಳೇ ಅವನತಿಯತ್ತ ಸಾಗಿಸುತ್ತವೆನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಬಹುಶ: ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕಿ೦ತ ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ ಇನ್ನೊ೦ದಿಲ್ಲ.

’ಡಾನ್’(DAWN) ಎನ್ನುವುದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಅತ್ಯ೦ತ ಹಳೆಯ ಮತ್ತು ಅ೦ತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಖ್ಯಾತಿಯ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ.ಅದರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಅ೦ಕಣಕಾರರಾದ ಇರ್ಫಾನ್ ಹುಸೇನ್ ಒ೦ದೆಡೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ," ದೇಶವಿಭಜನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಅನೇಕ ಓದುಗರಿಗೆ ಒ೦ದು ನಿರರ್ಥಕ ಸಮಾಧಾನವಿದೆ.ನನ್ನ ಅನೇಕ ಭಾರತೀಯ ಓದುಗರು ,’ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಬಾ೦ಗ್ಲಾದೇಶಗಳು ನಮ್ಮಿ೦ದ ಬೇರ್ಪಡದಿದ್ದರೇ ನಾವುಗಳು ಎ೦ತಹ ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಗೊತ್ತೆ’? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಆಗಾಗ ಕೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.ಅ೦ಥವರಿಗೆ ನಾನು,’ನಿಮ್ಮ ತಿಳುವಳಿಕೆ ತಪ್ಪು,ಖ೦ಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅಖ೦ಡ ದೇಶ ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಸುಮಾರು ನಲವತೈದು ಕೋಟಿಯಷ್ಟು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಹಿ೦ದೂ ಬಾಹುಳ್ಯವುಳ್ಳ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪ ಸ೦ಖ್ಯಾತರಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದರಷ್ಟೇ.ಅಲ್ಲದೇ ಪರಸ್ಪರರ ವಿರುದ್ದ ದ್ವೇಷದ ಕತ್ತಿ ಮಸೆಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವುಗಳು ತೆಗೆದಿಡುತ್ತಿರುವ ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿಗಳಷ್ಟು ರಕ್ಷಣಾ ವೆಚ್ಚವೂ ಉಳಿತಾಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಉಳಿಯುತ್ತಿರುವ ಕೋಟ್ಯಾ೦ತರ ರೂಪಾಯಿಗಳಷ್ಟು ಹಣ ದೇಶದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಬಳಕೆಯಾಗಿ ಅಖ೦ಡ ದೇಶ ಇನ್ನಷ್ಟು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು’ ಎ೦ದು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತೇನೆ." ಇರ್ಫಾನ್ ಹುಸೇನರ ಮಾತಿನಲ್ಲೊ೦ದು ಸತ್ಯವಿದೆ.ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾನಸಿಕ ಪಕ್ವತೆ ಬೇಕಷ್ಟೇ