ಮನುಷ್ಯತ್ವ

ಮನುಷ್ಯತ್ವ

ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಂತೆ ಎಂದು ಇಲ್ಲದ ಅಬ್ಬರದ ಮಳೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಕಾಮಾಕ್ಯ ದಾಟಿದ ನಂತರ ಸ್ಕೂಟರ ಓಡಿಸಲೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಸಿಗ್ನಲ್ ನಲ್ಲಿ ಮೈಲುದ್ದದ ವಾಹನಗಳ ಸಾಲು.ಪಕ್ಕದ ಕ್ರಾಸಿನೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿದೆ, ರಸ್ತೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಮನೆಯ ಗೇಟ್ ತೆಗೆದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ನಿಂತೆ.
ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಿತು, ಆ ಮನೆಯ ಒಡತಿ ಹೊರಬಂದರು,ಹೆಲ್ಮೆಟ ಹಾಕಿ ನಿಂತಿದ್ದ. ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು ಬೆಚ್ಚಿದರು
ನಾನು ಹೆಲ್ಮೆಟ ತೆಗೆದು
'ಜೋರು ಮಳೆಯಿದೆ ಹೊಗಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವೆ ' ಎಂದೆ
ಸ್ವಲ್ಪ ತಡೆದು ಆಕೆ
'ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಮಳೆ ತುಂಬಾ ಜೋರಿದೆ ನಿಂತಿರಿ ' ಎಂದವರು ಪುನಃ
'ಒಳಗೆ ಬಂದು ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳಿರಿ ' ಎಂದರು
ನಾನು ನಿರಾಕರಿಸಿದೆ. ಕಾರಣ ಇತ್ತು.ನಾನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೋಯ್ದು ಹೋಗಿದ್ದೆ ಒಳಗೆ ಹೋದರು ಅವರ ಮನೆಯ ಸೋಪದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುವ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ
ಅವರ ಪತಿರಾಯರೇನೊ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ನೋಡಿಹೋದರು. ಅವರ ಮಗ ಇರಬಹುದು ನೋಡಿ ಹೋದ.
ಕಾಲುಗಂಟೆ ಕಳೆದಿತ್ತು
ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೊರಟರು. ಗೇಟಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡದೆ
'ಮಳೆ ನಿಂತ ಮೇಲೆ ಹೊರಡಿ '
ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹೊರಟು ಹೋದರು.
ಮಳೆ ಕಡಿಮೆ ಆದ ನಂತರ, ಗೇಟನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಗಾಡಿ ಹತ್ತಿ ಹೊರಟೆ
ಅವರಿಗೊಮ್ಮೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ ಹೇಳುವ ಅವಕಾಶ ಸಹ ಆಗಲಿಲ್ಲ.
ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಖುಷಿ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಅಪರಿಚಿತನಾದ ನನ್ನನ್ನು ಅನುಮಾನಿಸದೇ ಆಕೆ ಒಳಗೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದು.
ನಮ್ಮ ಜನರಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಕೆಟ್ಟ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಹ ಇನ್ನು ಮನುಷ್ಯರ ಬಗ್ಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ ಅನ್ನುವುದು ಸಂತಸ.
'ಒಳಗೆ ಬನ್ನಿ ' ಎಂದ ಆಕೆಗೆ ನನ್ನ ಅನಂತ ನಮನಗಳು
ಆಕೆ ಇದನ್ನು ಓದುವರೋ ಇಲ್ಲವೋ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ