ಸದ್ದು ಸದ್ದಲೇ ಪರಾಕ್

ಸದ್ದು ಸದ್ದಲೇ ಪರಾಕ್

ಕವನ

 

ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ, ಒ೦ದೊ೦ದು ಚೂರು

ಹೆಕ್ಕಿ ತ೦ದು ಮರಿಗಳಿಗುಣಿಸುವ

ಹಕ್ಕಿ, ಹಕ್ಕಿಪಿಕ್ಕಿ !

ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು.

 

ಭೂಮಿಯ ಗರ್ಭ ಸೀಳಿ, ಹೆಕ್ಕಿ, ನೆಕ್ಕಿ

ಗ೦ಗೆಯ ಗರ್ಭ ಸ೦ಜಾತರನೆಲ್ಲ ಸೋಸಿ

ಲೋಹದ ಹಕ್ಕಿ ಹಾರಾಡಿ ಮೆದುಳುಗಳನೆಲ್ಲ

ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೊಕ್ಕೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ, ಜೀರ್ಣಿಸಿ ತೇಗುವ

ಯ೦ತ್ರ ತ೦ತ್ರ ಕುತ೦ತ್ರ ಮಾಯಾಜಾಲ, ಮಾರ್ಜಾಲ!

 

ನಾಳೆಯ ನೆಮ್ಮದಿಗಾಗಿ!

ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನ ಬತ್ತಿಸಿ, ಬ೦ಜೆಯಾದ

ಇದ್ದೂ, ಇಲ್ಲದವರೆ, ಶ್ರಾದ್ಧಕ್ಕಾಗಿ!

ಸಾಲುಗಟ್ಟಿ ನಿ೦ತವರೆ!

 

ಹರುಷಕ್ಕೆ ಹಾಡುವ ಹಕ್ಕಿ

ಭೋಗಕ್ಕೆ ಕುಣಿಯುವ ನವಿಲು

ಹಾದರಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆಯುವ ನಾಯಿ

ಸುಖವಲ್ಲದ ಸುಖಕ್ಕೆ ಬಾಯಾಕಿ

ಗಾಣಕ್ಕೆ ಬೀಳುವ ಮೀನು, ನಾನು ನೀನು!?

 

ಹರಿಯುವ ನದಿ, ಬತ್ತಿ.

ಅಚಲವಾಗಿ ನೆಲೆನಿ೦ತ ಪರ್ವತಗಳ ಸಾಲು, ಸವೆದು.

ಸಮುದ್ರೆ ಬ೦ಜೆಯಾಗಿ, ಅರ್ಬುದ ರೋಗಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದು

ಅ೦ಜನೇಯನು ಕೂಡಾ ತೆಪ್ಪಗಾಗುವನೀಗ, ಅವಳೆತ್ತರ-ವಿಸ್ತೀರ್ಣ ಅ೦ತಹದೀಗ!.

ಆಗಾದ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ತೊತು ಬಿದ್ದು.

ಎಲ್ಲೆ೦ದರಲ್ಲಿ ಆಕ್ರ೦ದನ, ಚೀರಾಟ

 

ಯಾರದ್ದು ಈ ಸದ್ದು?

ಹೊರಗಿನದ್ದೋ, ಹೊಳಗಿನದ್ದೋ

ಹಕ್ಕಿ ಪಿಕ್ಕಿ, ಹಕ್ಕಿ ಪಿಕ್ಕಿ!

ಇನ್ಯಾರದೊ..!

ಚೀರಾಟ ಜೋರಾಗಿದೆ, ಹೊರಗೆ ರಕ್ಕಸ ಮಳೆ

ಹೊಳಗೆ, ನನ್ನ ಅಳು ನನಗೇ ನಿಲುಕದ ಪ್ರಾವಹ 

ರಬಸ ಜೋರಾಗಿದೆ, ನಿಲ್ಲು....ವ..ವ...ರಿಗೆ?!

ಸದ್ದು ಸದ್ದಲೇ ಪರಾಕ್!!