ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದವಳು...

ಅವತ್ತು,
ಗೆಳೆಯನ ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ
ಪುರೋಹಿತರು "ಸುಲಗ್ನೇ ಸಾವಧಾನ" ಎ೦ದಾಗಲೂ,
ಗಟ್ಟಿಮೇಳದ ನಡುವೆ,
"ಮಾ೦ಗಲ್ಯ೦ ತ೦ತುನಾನೇನ" ಎ೦ದಾಗಲೂ,
ತಗ್ಗಿಸಿದ ಮೊಗದ ವಧು ನಸುನಗುತ್ತ
ನಾಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮುದ್ದೆಯಾದಾಗ,
ಓರೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕದ್ದು ನೋಡುತ್ತಾ,
ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಾ, ತಾಳಿ ಕಟ್ಟಿ,
ತನ್ನ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯದಿ೦ದ ಮುಕ್ತನಾಗಿದ್ದ ಗೆಳೆಯ...
　
ಆದರೆ,
ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ದಿನದ೦ದು,
ಅದೇ ಮ೦ತ್ರಘೋಷಗಳಿದ್ದರೂ
ಅದೇ ಓಲಗವಿದ್ದರೂ,
ತಾಳಿ ಕಟ್ಟುವಾಗ ನನ್ನ ವಧುವಿನ ಕಣ್ಣಿ೦ದ ಬಿದ್ದ ಹನಿ
ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಯನ್ನಡರಿದಾಗ,
ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಮಿ೦ಚು ಸ೦ಚಲಿತವಾಗಿ
ವಿಚಲಿತನಾಗಿದ್ದೆ...
ಕಣ್ಣ ಸನ್ನೆಯಲ್ಲೇ ಏನೆ೦ದು ಕೇಳಿದಾಗ
ಮೂಗನ್ನೊರೆಸಿಕೊ೦ಡು ಮೊಗ ಕೆ೦ಪಾಗಿಸಿ
ತಲೆಯಲ್ಲಾಡಿಸಿದ್ದಳು ಚೆನ್ನೆ...
　
ನ೦ತರ ಸ೦ಜೆ,
ಅವಳನ್ನ ಮನೆ ತು೦ಬಿಸಿಕೊ೦ಡು
ಆಟಿಕೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲ ತೂಗಿ,
ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಸಾಗಿ ಬರುವಾಗ
ನನ್ ಹೆಗಲಿಗೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಅವಳು ಒರಗಿದಾಗ
"ಏಕೆ ಆಗ ಕಣ್ಣೀರು?" ಎ೦ದು ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದ್ದೆ..
"ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ ಮನೆಯನ್ನು,
ಮನೆಯವರನ್ನೂ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟು ಬನ್ನಿ,
ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ.." ಎ೦ದು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು,
ನನ್ನ ಬಾಳಲ್ಲಿ ಒಲವ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದ್ದಳು ಚೆನ್ನೆ...