ಹೀಗೊಮ್ಮೆ ನಾ ಕಳೆದುಬಿಡುವೆ...!!

 

ಸಾಗರದ ಸಂತೋಶ,ಮರುಭೂಮಿಯ ನೋವು

ಒಟ್ಟಾಗಿ ನಿಂತವು ನನ್ನ ಕವನಗಳಿಗೆ,

  ಪ್ರತಿಮೆಗಳಾಗಿ..!

ಭೂಮಿಯ ಒದ್ದೆತನ,ಸಂಜೆಯ ಕನವರಿಕೆ

ಧುತ್ತಂದು ನುಗ್ಗಿದವು,ನನ್ನಶಬ್ದಗಳಿಗೆ,

   ಮಾತುಗಳಾಗಿ...!!

ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವ ಸಮಯ,ದೀಪ ಮುಡಿವ ಹೊತ್ತು

ಆಶೆಗಳಾಗಿ ಚಿಗುರಿದವು,ನನ್ನ ಪ್ರಸ್ತಾಪಗಳಿಗೆ,

   ಮವ್ ನಿಗಳಾಗಿ....!!!

ಆ ನೋವಿದೆ,ಕಳೆದ ಘಳಿಗೆಗಳಿಗೆ ಉಸಿರಾಡಲು,

ಮತ್ತದೇ ಮವ್ ನವಿದೆ ಹೂಂಗುಟ್ಟುವ ಬಯಕೆಗಳಿಗೆ.

ನಾನಿನ್ನೂ ಬದುಕಬೇಕಾಗಿದೆ,

ಹೀಗೆಯೇ ಬದುಕಬೇಕಾಗಿದೆ..!!?

ನೆರಳ ಕನಸಿದೆ ಮರಗಳಿಗೆ,

ಇಬ್ಬನಿಯ ಮನಸಿದೆ ಹನಿಗಳಿಗೆ....

ಎಲ್ಲವೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಒದ್ದೆಯಾಗುತ್ತವೆ..

ಖಾಲಿ-ಖಾಲಿಯಾದ ಎದೆಗಳೊಳಗೆ.....!!

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚು ತುಸು ಒದ್ದೆಯಾದರೂ

ನಡೆಯುತ್ತವೆ ನನ್ನ ಎಶ್ಟೋ ಕಾಲಗಳು..

ನನಗದೇ ವಿಶೇಶಾಂಕ....!!!

ಮೂಡಿದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಗಿಲ್ಲ ಹೆಸರು...

ರಸ್ತೆಯ ಮಯ್ ಲುಗಳಿಗಿಲ್ಲ ಹೆಸರು...

ಆಕಾಶದ ತಾರೆಗಳಿಗಿಲ್ಲ ಹೆಸರು.....!!