ಕೆಸರು ತುಂಬಿದ ಮನದಲ್ಲೊಂದು ಕಮಲ
ಕವನ
ಕೆಸರು ತುಂಬಿದಾ ನನ್ನಯ ಮನದಲಿ
ತಾವರೆ ಬಂದು ಕುಳಿತಿರಲು..
ಬಸಿರಲಿ ತನ್ನನು ಹೊತ್ತ ತಾಯಿಗೆ
ನಮಿಸಲು ಬಂದನು ಆ ಬೊಮ್ಮ ||
ತಾಯಿಯ ಕರುಳಿನ ಕೂಗನು ಆಲಿಸಿ
ಬೊಮ್ಮನ ಮನಸು ನೀರಾಗಿ..
ಮಾಯಾಪುರಿಗೆ ಈಜುತ ಬಂದನು
ತನ್ನಯ ಮಗನ ಜೊತೆಯಾಗಿ ||
ಕಾಮನು ಬಂದನು ರತಿಯೂ ಬಂದಳು
ಕೆಸರು ತುಂಬಿದಾ ನನ್ನಯ ಮತಿಗೆ..
ಸಾಮವೇದದಾ ಸ್ವರಗಳನುಲಿಯಿತ
ಋಷಿಗಳು ಬಂದರು ಆ ಪುರಿಗೆ ||
ಶಿವನ ತಪವನು ಕಾಮನು ಕೆಡಿಸಿ
ಗಿರಿಜೆಯ ಜೊತೆಯಲಿ ಕರೆತಂದ..
ಪುರದಲಿ ತಳಿರಿನ ತೋರಣ ಕಟ್ಟಿ
ಕರೆದೆನು ನಾನು ಶಿವನನ್ನು ||
ನಾನೇ ಶಿವನು ಶಿವನೇ ನಾನು
ಎನ್ನಲು ಮನವು ತಿಳಿಯಾಗಿ..
ಶಿವೆಯನು ಕರೆದು ಕಮಲವನಿತ್ತು
ಕವನವ ಬರೆದೆನು ನಾನಾಗ ||
Comments
ಉ: ಕೆಸರು ತುಂಬಿದ ಮನದಲ್ಲೊಂದು ಕಮಲ
ಉ: ಕೆಸರು ತುಂಬಿದ ಮನದಲ್ಲೊಂದು ಕಮಲ