ಮೌನ ಮಾತಾಡಿತು

 ಎಂದಿಗಿಂತ ಬೇಗನೇ ವಾಕಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಪೇಪರ್ ಇನ್ನೂ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಇತ್ತು.ಲಗುಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ ಅಗಲಿಸಿ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದರೆ, ಅದೇ ಕೊಳಕು ರಾಜಕಾರಣ ಬಿಟ್ಟರೆ ನಾನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ ಯಾವ ಕೇಸೂ ಕಾಣಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಕೈಗಳು ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನವಾದರೂ ತಲೆತುಂಬಾ ಅದೇ ವಿಚಾರ. ಯಾರದಿರಬಹುದು? ಆ ದೇಹವಿಲ್ಲದ ಕೈ?  ಯಾಕೋ ಅದು ಸುಕೋಮಲ ಹೆಣ್ಣಿನ ಕೈಯಂತೆ ಗುಂಡು ಗುಂಡಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಥೂ! ಯಾವ ಪಾಪಿ ತನ್ನ ತೀಟೆ ತಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಆ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಕೊಚ್ಚಿ ಮೂಟೆ ತುಂಬಿದ್ದಾನೋ. ಹೇಗೆ ಹೇಳೋದು?ಈಗಿನ ಹುಡ್ಗೀರೇನು ಕಮ್ಮೀನೇ? ಮನಸ್ಸು ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿತು. ಕೆಲಸದಾಕೆ ಮೊನ್ನೆ ಗೋಳಾಡಿದಳಲ್ಲಾ "ಅವ್ವಾರೆ ನಮ್ ಹುಡ್ಗೀಗೇನ್ ಧಾಡಿ ಬಡ್ದೈತಿ ನೋಡ್ರಿ.ಮನ್ಯಾಗಿನ ಒಂದ್ ಕೆಲ್ಸಾ ಮಾಡಾಕ ಒಲ್ಲೆ ಅಂತಾಳ. ಅದೇನೋ ಹುಚ್ಚುಚ್ಚು ಅರಬಿ ಉಟ್ಗೊಂಡು ಗೆಳ್ತ್ಯಾರ ಕೂಡ ಶೋಕಿ ಮಾಡ್ಕೋತ ಅಡ್ಯಾಡ್ತಾಳ್ರೀ,ಆಕಿನ್ನ ನೋಡಿದ್ರ ಹೊಟ್ಟಿ ರುಮ್ ಅಂತೈತ್ರಿ''...ಮತ್ತೆ ಅವಳೇ ಯಾಕಾಗಿರಬಾರದು?ಹಾಗಾಗದಿರಲೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದೆ. ಯಾಕೋ ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಕೆಲಸದವಳ ಪತ್ತೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ದೇವರೇ ಏನೂ ಆಗದಿರಲಿ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರತ್ನವ್ವ ಬಾಗಿಲು ದೂಗಿಸಿಕೊಂಡು ರಭಸದಿಂದ ಓಳಗೆ ಬಂದಳು. ಅವ್ವಾರ ತಡಾ ಆತ್ರಿ ನಮ್ ಹುಡ್ಗೀ ನೋಡಾಕ ಗಂಡ್ ಬಂದಿತ್ರಿ. ಯಲ್ಲಾ ಮುಗ್ಸಿ ಬರೋ ಮಟಾ ಅಂದ್ರ ಇಷ್ಟ್ ಹೊತ್ತಾತು. ಒಂದು ತರಹ ಸಮಾಧಾನವಾದರೂ ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರಿಯದೆ ಚಡಪಡಿಸಿದೆ. ಕಡೆಯ ಪ್ರಯತ್ನವೆಂಬಂತೆ ಚಪ್ಪಲಿ ಮೆಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಮೆಲ್ಲನೆ ಹೊರಬಿದ್ದೆ. ಅಂಜುತ್ತಲೇ ಗಟಾರ ಸಮೀಪಿಸಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಜನ ಅಂದರೆ,ಮುನಿಸಿಪಾಲಿಟಿ ಕೆಲಸಗಾರರು ಜಮಾಯಿಸಿದ್ದರು. ಬಹುಷಃ ಎರಡು ಮೂರು ಜನ ಗಟಾರದಲ್ಲಿ ಇಳಿದಿರಬೇಕು. ಮೇಲೆ ನಿಂತವ ಜೋರಾಗಿ ಸೂಚನೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅಬ್ಬಾ! ರಹಸ್ಯ ಸ್ಪೋಟವಾಗಲಿದೆ ಈಗ.ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ? ಪೋಲೀಸರಿಲ್ಲ,ವರದಿಗಾರರಿಲ್ಲ. ಯಾಕೋ ಏನೋ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.ಕೆಳಗಿಳಿದವರು ಮೂಟೆಯನ್ನು ಹಗ್ಗದ ಕೊಕ್ಕೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸುವ ಸಾಹಸದಲ್ಲಿದ್ದರು. ಏನಾತ್ರಿ ಅಣ್ಣಾರೆ? ತಡೆಯಲಾರದೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿದೆ.``ಥೂ!ಹೊಲಸು ಸೂ...ಮಕ್ಕಳು ಬಾಜೂಕಿನ ಗಾರ್ಡನ್ ಸ್ವಚ್ಛಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿನ ಕಸಾ ಪಸಾ ಒಡಕು ಮೂರ್ತಿಯ ಚೂರು ಎಲ್ಲ ಕಟ್ಟಿ ಇಲ್ಲಿ ಚಲ್ಯಾರ. ಮೋರಿಕಟ್ಟಿ ಸುತ್ತಾ ಮುತ್ತಾ ಮಂದಿ ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡ್ಯಾಕ್ ಹತ್ಯಾರ್ರೀ" ಗುಡ್ಡದಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದು  ಕಡ್ಡಿಯಂತೆ ಕರಗಿಹೋಯ್ತು. ಅಂದರೆ... ನಾನು ನೋಡಿದ್ದು?ಶಿ..ಲಾ..ಬಾ..ಲಿ..ಕೆ..ಯ ಕೈ.!