೧೦೬. ಲಲಿತಾ ಸಹಸ್ರನಾಮ ೩೯೮ರಿಂದ ೪೦೨ನೇ ನಾಮಗಳ ವಿವರಣೆ

ಲಲಿತಾ ಸಹಸ್ರನಾಮ ೩೯೮-೪೦೨

Avyaktā अव्यक्ता (398)

೩೯೮. ಅವ್ಯಕ್ತಾ

          ಇದನ್ನು ಹಿಂದಿನ ನಾಮದ ಮುಂದುವರಿಕೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಅವ್ಯಕ್ತಾ ಎನ್ನುವುದು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅಮೂರ್ತ ರೂಪವಾಗಿದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿ ತ್ರಿಗುಣಗಳು ಸಮ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಅವ್ಯಕ್ತವು ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಪ್ರಥಮ ಹಂತವಾಗಿದ್ದು ಅದನ್ನು ವಿವರಿಸಲಾಗದು, ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಪರಿಶುದ್ಧವಾದ ಹಂತವಾಗಿದ್ದು ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ವಿಧವಾದ ‘ಪೂರ್ವಜ್ಞತೆ’ಯಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನೇ ತುರಿಯಾ ಅಥವಾ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಹಂತವೆಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಉಳಿದ ಮೂರು ಜಾಗೃತ್, ಸ್ವಪ್ನ ಮತ್ತು ಸುಷುಪ್ತಿಯಾಗಿವೆ. ಇದು ಅದ್ವೈತದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದ ಅದ್ವಿತೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

         ಈ ಹಂತವನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರವು (೩.೨.೨೩) ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ, ಅದು ತದವ್ಯಕ್ತಮಾಹ ಹಿ तदव्यक्तमाह हि ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಇದರ ಅರ್ಥವೇನೆಂದರೆ, "ಆ ಬ್ರಹ್ಮವು ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದದೇ ಇದೆ". ಇದರ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ, "ಅದನ್ನು ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಅಥವಾ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಅಥವಾ ಇತರ ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಂದ ವಿವರಿಸಲಾಗದ್ದು, ಅದನ್ನು ವ್ರತನಿಯಮಗಳ ಮೂಲಕ ಅಥವಾ ಕರ್ಮದಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗದು. ಅದು ಗ್ರಾಹ್ಯವಲ್ಲದ್ದು, ಏಕೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಗ್ರಹಿಸಲಾಗದು" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ.

         ಯಾವಾಗ ನಿರ್ಗುಣ ಬ್ರಹ್ಮವು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತದೆಯೋ, ಆಗ ಮಾಯೆಯು ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೀಗೆ ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿದ ಮಾಯೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯೇ ಅವ್ಯಕ್ತಾ.

Vyaktāvyakta-svarūpiṇī व्यक्ताव्यक्त-स्वरूपिणी (399)

೩೯೯. ವ್ಯಕ್ತಾವ್ಯಕ್ತ-ಸ್ವರೂಪಿಣೀ

           ಅದು ವ್ಯಕ್ತಾ+ಅವ್ಯಕ್ತಾ=ವ್ಯಕ್ತಾವ್ಯಕ್ತಾ ಸ್ವರೂಪಿಣೀ ಆಗಿದೆ. ಆಕೆಯು ವ್ಯಕ್ತ ಅಥವಾ ಕಾಣಬರುವ ಮತ್ತು ಕಾಣಬರದೇ ಇರುವ ಅವ್ಯಕ್ತಾ ಎರಡರ ಸ್ವರೂಪವೂ ಹೌದು. ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿದ ಮೊದಲ ರೂಪವು ಇದಾಗಿರುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಮಹತ್ ಅಥವಾ ಮಹತ್ತರವಾದದು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇದು ತೋರಿಕೆಯ ವಿಶ್ವದ ಮೂಲಭೂತ ಉಪಕರಣವಾಗಿದೆ. ಈ ಮಹತ್ ಎನ್ನುವುದು ಪರಮೋನ್ನತ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ. ಭೇದ ರಹಿತ ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ಮಹತ್. ಮಹತ್‌ನಿಂದಲೇ ಮುಂದಿನ ವಿಕಾಸವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ವ್ಯಕ್ತ ಎಂದರೆ ನಾಶ ಹೊಂದಲ್ಪಡುವುದು ಮತ್ತು ಅವ್ಯಕ್ತ ಎಂದರೆ ನಾಶವಿಲ್ಲದ್ದು. ಇಲ್ಲಿ ಆತ್ಮ ಮತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮದ ಸಂಭಂದವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಈ ಹಂತವು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ನಾಮವು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೊದಲ ಸಂಕೇತ ಹಾಗೂ ಅಂತಿಮ ಮುಕ್ತಿಯ ಸಂಕೇತ ಎರಡೂ ಲಲಿತಾಂಬಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

Vyāpinī व्यापिनी (400)

೪೦೦. ವ್ಯಾಪಿನೀ

           ದೇವಿಯು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಆಕೆಯು ಮೂಲಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಅವ್ಯಕ್ತಾ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಅವಳು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳನ್ನು ಬೇರೆಡೆ ‘ಏಕ’ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಆಕೆಯು ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಅಥವಾ ಬ್ರಹ್ಮದ ಗುಣವಾಗಿರುವ ಸರ್ವಾಂತರಯಾಮಿಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ.

Vividhākārā विविधाकारा (401)

೪೦೧. ವಿವಿಧಾಕಾರಾ

          ದೇವಿಗೆ ಅನೇಕ ರೂಪಗಳಿಗೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ರೂಪಗಳು ಅವಳ ಮೂಲ ಪ್ರಕೃತಿಃ (೩೯೭ನೇ ನಾಮ) ರೂಪದಿಂದ ಉದ್ಭವವಾಗಿವೆ. ದೇವಿಯು ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವಾಗಿ ವಿಭಿನ್ನ ರೂಪಗಳನ್ನು ತಾಳುತ್ತಾಳೆ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತೆಯಾಗಿ ಆಕೆಯು ಪರಮ ಮಾತೆ ಅಥವಾ ಬ್ರಹ್ಮರೂಪಾ (ನಾಮ ೨೬೫) ಆಗಿದ್ದಾಳೆ. ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಡುವವಳಾಗಿ ಆಕೆಯು ವಿಷ್ಣು ರೂಪಿಣೀ (ನಾಮ ೮೯೩) ಆಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅದೇ ವಿಧವಾಗಿ ಆಕೆಯು ರುದ್ರ ರೂಪಾ (ನಾಮ ೨೬೯) ಆಗಿದ್ದಾಳೆ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಲಯಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ದೇವಿಯು ಮಹಾ ಪ್ರಳಯ ಸಾಕ್ಷಿಣೀ (ನಾಮ ೫೭೧) ಆಗಿದ್ದಾಳೆ.

          ಈ ನಾಮವು ದೇವಿಯ ಎಲ್ಲಾ ರೂಪಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿರುವಂತೆ ದೇವಿಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನೂ ಆಕೆಯ ಒಂದು ರೂಪವು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ದೇವಿಯನ್ನು ೮೨೪ನೇ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಬಹು ರೂಪಾ ಎಂದೂ ಸಂಭೋದಿಸಲಾಗಿದೆ.

Vidyāvidyā svarūpinī विद्याविद्या स्वरूपिनी (402)

೪೦೨. ವಿದ್ಯಾವಿದ್ಯಾ ಸ್ವರೂಪಿಣೀ

           ದೇವಿಯು ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನಗಳೆರಡರ ರೂಪದಲ್ಲೂ ಇರುತ್ತಾಳೆ. ವಿದ್ಯಾ ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಜ್ಞಾನವಲ್ಲ, ಅದು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವ ಪರಮೋನ್ನತ ಜ್ಞಾನವಾಗಿದೆ. ಅವಿದ್ಯಾ ಎನ್ನುವುದು ವಿದ್ಯಾ ಎನ್ನುವುದರ ವಿರುದ್ಧ ಪದ. ಈಶ ಉಪನಿಷತ್ತು (ಶ್ಲೋಕ ೧೧) ವಿದ್ಯಾ ಮತ್ತು ಅವಿದ್ಯಾ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ,

         ವಿದ್ಯಾಂ ಚಾವಿದ್ಯಾಂ ಚ ಯಸ್ತದ್ವೇದೋಭಯಂ ಸಹ l

         ಅವಿದ್ಯಯಾ ಮೃತ್ಯುಂ ತೀರ್ತ್ವಾ ವಿದ್ಯಯಾಮೃತಮಶ್ನುತೇ ll

         "ಯಾವನು ವಿದ್ಯೆ ಮತ್ತು ಅವಿದ್ಯೆ - ಇವೆರಡನ್ನೂ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ಅರಿಯುತ್ತಾನೆಯೋ (ಅವನು) ಅವಿದ್ಯೆಯ ದ್ವಾರಾ ಮೃತ್ಯುವನ್ನು ದಾಟಿ, ವಿದ್ಯೆಯ ದ್ವಾರಾ ಅಮೃತವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ"

        ವಿದ್ಯಾ ಎನ್ನುವುದು ಪರಮಾತ್ಮ ಅಥವಾ ಬ್ರಹ್ಮನೆಡೆಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಪರಿಶುದ್ಧ ಜ್ಞಾನವಾಗಿದೆ. ಅವಿದ್ಯಾ ಎನ್ನುವುದು ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಕುರಿತಾಗಿ ಇರುವ ಅಜ್ಞಾನ. ಅವಿದ್ಯೆಯ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ಯಜ್ಞ-ಯಾಗಾದಿಗಳನ್ನು, ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಯಾವಾಗ ಈ ಎರಡೂ (ಮೊದಲನೆಯದು ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಕುರಿತಾದ ಜ್ಞಾನೋಪಾಸನೆ ಮತ್ತು ಎರಡನೆಯದು ಯಜ್ಞ-ಯಾಗಾದಿಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ಫಲಾಪೇಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮಾಡುವುದು) ಸಮ್ಮಿಳತವಾಗುತ್ತವೆಯೋ, ಅಂದರೆ ಯಜ್ಞ-ಯಾಗಾದಿಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ವಿಧವಾದ ಸ್ವಾರ್ಥ ಸಾಧನೆಗೆ ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ವಿಧವಾದ ಫಲಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಪೇಕ್ಷೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದೇ ಇರುವುದು ಹಾಗು ಅಂತರಂಗ ಧ್ಯಾನದ ಮೂಲಕ ಆತ್ಮ-ಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ  ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾನೆಯೋ ಅವನು ಎರಡರಿಂದಲೂ ಲಾಭ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತದರಿಂದ ಪರಮಾನಂದವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಯಾವಾಗ ಅವಿದ್ಯೆಯು ವಿದ್ಯೆಯೊಳಗೆ ಲಯವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಆಗ ಮಾತ್ರ ಅಂತಿಮ ಮುಕ್ತಿಯು ಹೊಂದಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ದೇವಿಯು ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನಗಳೆರಡರ ಸ್ವರೂಪವಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ದೇವಿಯು ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕರುಣಿಸುವವಳು (ಆಧ್ಯಾತ್ಮ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರುವವಳು) ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನವನ್ನೂ ಸಹ. ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಬಗೆಗಿನ ಅಜ್ಞಾನವು ಮಾಯೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.

         ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ (ಅಧ್ಯಾಯ ೫.೧೨), "ಕರ್ಮ ಫಲವನ್ನು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕರ್ಮಯೋಗಿಯು ನಿರಂತರವಾದ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ದೈವ-ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ; ಆದರೆ ಯಾರು ಸ್ವಾರ್ಥ ಧ್ಯೇಯೋದ್ದೇಶಗಳಿಂದ ಕರ್ಮ ಮಾಡುತ್ತಾನೆಯೋ ಅಥವಾ ಕರ್ಮ ಫಲಗಳ ಆಸೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆಯೋ ಅವನು ಬಂಧಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

******

       ವಿ.ಸೂ.:  ಈ ಲೇಖನವು ಶ್ರೀಯುತ ವಿ. ರವಿಯವರಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ LALITHA SAHASRANAMAM 398-402 http://www.manblunde... ಎನ್ನುವ ಆಂಗ್ಲ ಲೇಖನದ ಅನುವಾದದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಈ ಮಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಅವರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆದು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.