ಅವಳು - ಲಕ್ಷ್ಮೀಕಾಂತ ಇಟ್ನಾಳ

ಅವಳು  
ಅವಳು ನನ್ನವಳಾಗದಿದ್ದರೂ ಅದೆಷ್ಟನ್ನು ನೀಡಿ ಉಪಕರಿಸಿದೆ ದೈವ
ಚಲುವೇ ಮೈವೆತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಲ್ಲಿ, ನಾ ನಿಂತ ದಾರಿಯಲ್ಲೆ ಸಾಗುವಾಗ
ಅವಳನ್ನು ಕಣ್ದುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿಲ್ಲವೆ?
ಅವಳ ಮುಖದ ಮುಂಗುರುಳ ನೇವರಿಸಿದ ಗಾಳಿ ನನಗೂ ತಾಕಿರಬಹುದಲ್ಲವೆ!
ಅವಳು ಉಸಿರಿದ ಆ ಗಾಳಿ ನನ್ನ ದೇಹದೊಳಗೂ ಹರಿದಾಡಿರಬಹುದಲ್ಲವೆ
ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಗಳು ಕೂಡಿದಾಗ,  ನನ್ನ ಕಣ್ಣೊಳು ಚುಂಬಕವೊಂದಿದ್ದರೆ?
ಅವಳು ಬಳುಕುತ್ತ ಸಾಗುವ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೂ ಹೆಜ್ಜೆಇಡುವ ಸುಖವಿದೆಯಲ್ಲಾ!
ಅವಳು ಕಂಡ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಾಣದಿದ್ದರೂ, ಅವಳು ಕಂಡ ನೋಟಗಳನ್ನು ನಾನೂ ಕಂಡಿರುವೆನಲ್ಲವೇ?
ಅವಳ ಕಾಲೂರಿದ ಆ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳಲ್ಲಿ, ಆ ಮಣ್ಣಲ್ಲೊಂದು ಕಣವಾದರೂ ನಾನಾಗಿದ್ದರೆ!
ಹಿಂಗಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಕನ್ನು ಚಿಮ್ಮುತ್ತ ಸಾಗಿ  ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಆ ಮಧುರ ನೆನಪುಗಳು
ಬೀಜವಾಗಿ ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ನಾಟಿ, ಹಸಿರಾಗಿ ಅರಳಿ ನಿಂತಿಹವು!

ನಾನಾರೆಂದು ಅರಿಯದಿದ್ದರೂ, ನನ್ನೆಡೆ ಮುಗುಳು ನಗೆಯಾಡದಿದ್ದರೂ,
ಅಪರಿಚಿತವಲ್ಲ ಅವಳು  ನನಗೆ!
 
ಇಂದು ಹೇಗಿರುವಳೋ, ಎಲ್ಲಿರುವಳೋ, ನನ್ನಂತೆಯೇ
ಎಂಭತ್ತರ ವಯದಲ್ಲಿರುವಳೋ, ಅಥವಾ ……….? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ!
ಈಗಲೂ ಈ ದೀಪ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಉಸಿರುತ್ತಿಹುದು, ಮೈಯೆಲ್ಲ ಕುಡಿಯಾದರೂ!

ನೀನೆಲ್ಲೇ ಇರು, ಇರು ಇಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲದೇ ಇರು,
ನಿನ್ನ ಶೀತಲ ಕಣ್ಣು, ವದನಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಯೌವ್ವನದ ಎದೆಯಲ್ಲಿ
ಆರದ ಪ್ರೇಮ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟ ನಿನಗೆ ನೂರು ಸಲಾಮ್, ಗೆಳತಿ!