Abroad ಅನ್ನೋ ಮಾಯೆ...

ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಯರಾದರು ಹೊರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೊಗುತ್ತಿದಾರೆಂದರೆ ಅದು ಒಂದು ಘನತೆಯ ವಿಷಯ ವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈಗ ಅದು ಸರ್ವೇ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಯಾವಾಗ IT ಮತ್ತು BPO ಕಂಪೆನಿಗಳು ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಲು ಶುರು ಮಾಡ್ತೊ ಆಗಿನಿಂದ ಹೊರದೆಶಕ್ಕೆ ಹೊಗೊದು ಸಮಾನ್ಯ ಆಗ್ಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಆದರೆ ಒಂದು ಬೇಸರದ ವಿಷಯ ಏನೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಜನ ಜಾಗತೀಕರಣದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕ್ರುತಿಯನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಿದಾರೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ... ಏಲ್ಲೊ ಕೇಳಿದೆ... ಹೊರದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ಮಗ ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೂ ಬರೋದಕ್ಕೆ ನಿರಾಕರಿಸಿದನಂತೆ. ಕಾರಣ ತನ್ನ ವೀಸ expire ಆಗೊದ್ರಲ್ಲಿದ್ದು ತಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ್ರೆ ಮರಳಿ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೊಗೊದು ಕಷ್ಟ ಅಗ್ಗುತ್ತೆ ಅಂತ.

ನೋಡಿ ಕಾಲ ಹೇಗೆ ಆಗ್ಬಿಟ್ಟಿದೆ ಅಂತ... ತಂದೆ ತಾಯಿಯನ್ನ ನೋಡ್ಕೊ ಬೇಕಾಗಿರೊ ಮಕ್ಕಳು ವಿದೇಶದ ವ್ಯಮೋಹದಿಂದ ಹೆತ್ತವರನ್ನೇ ಮರಿತಿದ್ದಾರೆ...

ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟವಾದ್ರು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ತಮ್ಮ ಜೀವನವೆಲ್ಲಾ ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನು ಸಾಕಿದ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟುಹೊಗೋದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ... ಅವರನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೂಡ್ಕೊಳಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಾವು ಎಷ್ಟು ಸಂಪಾದಿಸಿದ್ರು ಏನು ಪ್ರಯೊಜನ...?? ನಾವು ಬೇಕಾದ್ರೆ ಅವರಿಗೆ ದುಡ್ಡು ಕಳುಹಿಸ ಬಹುದು ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಕಳ್ಸೋಕಾಗುತ್ತ...??

ನಾವು ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲೇ ರಾಜರ ತರಹ ಇರಬಹುದಲ್ಲ...??

ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಹೋದವರಿಗು... ಹಾಗು ಹಾರಿ ಹೋಗಲು ಯೋಚನೆ ಮಾದುತ್ತಿರುವವರಿಗು ನನದೊಂದು ವಿನಂತಿ... ನೀವು ಯವದೇಶಕ್ಕಾದರು ಹೊಗಿ.. ಅದರೆ ನಿಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕ್ರುತಿಯನ್ನು... ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳನ್ನು ಮರೆಯಬೇಡಿ... ನಮ್ಮ ನೆಲ ಯವಾಗಲು ನಮ್ಮಗೆ ಸಂತೊಷ ನೀಡೊಂತದ್ದು... ಅದನ್ನು ರಕ್ಷಿಸೋದು ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ ವಲ್ಲವೇ... ನೀವೆನ್ ಹೆಳ್ತೀರ...??