ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲದ ಬದುಕು.

ಕೆಲವು ಬಾರಿ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲದೆಯೇ ಬದುಕುವುದೇ ಉತ್ತಮ ಎಂದು. ಈ ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಇವುಗಳಮೂಲಕ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕರ್ತವ್ಯ ಎಂದು ಮಾಡಿದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಏನೂ ಅಂಟುವುದಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ. ಹೆಂಡತಿ, ಮಕ್ಕಳು, ಕೆಲಸ, ದೇಶ, ಭಾಷೆ, ಧರ್ಮ, ಹಣ, ಆಸ್ತಿ, ಐಶ್ವರ್ಯ ಇವುಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ತಾನು ಏನು ಕರ್ತವ್ಯ ಪೂರಕವಾಗಿ ಕೆಲಸಮಾಡಬೇಕೋ ಅದನ್ನು ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುವುದು ಉತ್ತಮ. ಇವುಗಳೆಡೆಗೆ ಬರೀ ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿಸಿ ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ ಅಲ್ಲವೇ?

ಇದು ಅತಿ ಎನ್ನಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಕೆಲವು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅವರು ಯಾವುದೇ ರಾಗ,ದ್ವೇಶಗಳಿಲ್ಲದೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ, ಸಾಧನೆಗಳ ಕಡೆಗೇ ಗಮನವಿರುತ್ತದೆ. ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಎಂತಲೋ ಕರ್ತವ್ಯ ಎಂತಲೋ ಆಯಾ ಸಂಭಂಧಗಳಿಗನುಸಾರ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಜೀವನದ ಯಾವುದೇ ಏರು ಪೇರುಗಳಿಗೆ ಅಷ್ಟು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ಇರಬೇಕು ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಅಂಗಳದ ಹಕ್ಕಿಯ ತರಹ ಅಂತ ಒಂದು ಮಾತಿದೆ. ’ನಿಶ್ಕಾಮ ಕರ್ಮ’ ಎಂದರೆ ಆಸೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕರ್ತವ್ಯಮಾಡು ಅಂತಲೇ ಅಲ್ಲವೇ? ಇದರರ್ಥ ಯಾವುದೇ ದ್ವೇಶ, ಸ್ವಾರ್ಥ ಇವುಗಳಿಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕರ್ತವ್ಯ ಎಂದು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗು ಎಂದು ಅರ್ಥವೇ?