ನಮ್ಮಮ್ಮ ಮಗುವಿನಂತೆ ಅತ್ತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು!!!

ಅದೇಕೋ ಈ ಬಾರಿ ನಮ್ಮಮ್ಮ
ಮಗುವಿನಂತೆ ಅತ್ತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು
ಹೊರಟು ನಿಂತವನ ಮೈದಡವಿ
ಕೈ ಹಿಡಿದು ತನ್ನತ್ತಲೇ ಸೆಳೆದರು

ಕಳೆದ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂಭತ್ತು ವರುಷಗಳಲ್ಲಿ
ಹೀಗಾಗಿದ್ದು ಇದು ಎರಡನೇ ಬಾರಿ
ಅಂದು ಅಪ್ಪಯ್ಯನವರ ಕ್ರಿಯೆ ಮುಗಿಸಿ
ಬರುವಾಗ ಮತ್ತೆ ಈಗ ಈ ಬಾರಿ

ಮೊನ್ನೆ ತನ್ನ ತಂಗಿಯನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು
ಮನ ನೊಂದು ಬಡವಾಗಿದ್ದಿರಬಹುದು
ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲಾ ತನ್ನ ಜೊತೆಯಲೇ
ಇರಲೆಂಬಿಚ್ಛೆ ಮನದೊಳಗಿದ್ದಿರಬಹುದು

ಉತ್ತರ ಭಾರತದಲಿದ್ದಷ್ಟೂ ದಿನ ನನ್ನದು
ವರುಷಕ್ಕೊಂದೆ ಸಾರಿ ಊರ ಭೇಟಿ
ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲಷ್ಟೆ ಜಾಸ್ತಿ
ಆಯ್ತು ಇಳಿಯುವುದು ಈ ಶಿರಾಡಿ ಘಾಟಿ

ಆದರೂ ಪ್ರತೀ ಸಾರಿ ಹೊರಡುವಾಗಲೂ
ಇನ್ಯಾವಾಗಲೋ ಏನೋ ಎನ್ನುವ ಭಾವ
ನಾ ನೊಂದರೆ ಅಮ್ಮ ಅತ್ತು ಬಿಡುವರೆಂದು
ದುಃಖವನು ಮರೆ ಮಾಚುವ ಹಾವ ಭಾವ

ಹೆತ್ತ ಕರುಳಿನ ಕೂಗು ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಈ
ಕಿವಿಗಳಲಿ ಮಾರ್ದನಿಸುತಿರುವಂತಿದೆ
ಸಾಕು ಮಗೂ ನಿನ್ನ ನೌಕರಿಯ ಹಂಗು
ಬಾ ಊರತ್ತ ಎಂದೆನ್ನ ಕರೆಯುವಂತಿದೆ

ಮೀಸೆ ಹುಟ್ಟುವ ಮೊದಲೇ ವಾಯುಸೇನೆ
ಸೇರಿ ಸೈನಿಕನಾಗಿ ಹೊರಟು ಬಿಟ್ಟೆ ನೀನು
ಕೊನೆಗಾಲದಲ್ಲಾದರೂ ಜೊತೆಗಿರು ಎಂದರೆ
ನೌಕರಿಯ ಸಬೂಬು ನೀಡುತಿರುವೆಯೇನು

ಬಂದು ಬಿಡು ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ನೀ ಪರವೂರ
ಆ ನೌಕರಿಯ ಎಲ್ಲ ಹಂಗನ್ನೂ ತೊರೆದು
ಎಂದು ನಮ್ಮಮ್ಮ ಊರ ಮನೆಯಲಿ
ಇಂದೂ ಕೂತಂತಿದೆ ನನಗಾಗಿ ಕಾದು
*********************