ಎಲ್ಲೋ ಕೆಳಗಡೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಆಕಾಶದ ತುದಿಗೆ ಹತ್ತುವಂತಹ ದಾರಿ..ಆಕಾಶದ ಅನಂತದ ತುದಿಯಿಂದ ಕಲ್ಲುಗಳ ಜಲಪಾತವೊಂದು ಧುಮುಕುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣುವ ದಾರಿ.. ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿದ್ದರೂ ದೂರದ ನೀಲಿಯೊಡನೆ ಬೆರೆಯಲು ಪಯಣಿಸಬೇಕೆನ್ನಿಸುವಂತಹ ದಾರಿ.. ಸುತ್ತಲಿನ ಹಚ್ಚನೆಯ ಹುಲ್ಲುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬೇಧಿಸಿ ಗುರಿತಲುಪುವ ದಾರಿ.. ತನ್ನನ್ನು ಹತ್ತಲು ಬಳಸಬೇಕೋ ಅಥವಾ ಇಳಿಯಲು ಬಳಸಬೇಕೋ ಎಂದು ತಿಳಿಸದ ಹಾದಿ.. ಆ ಕಡೆ ಇರುವ ಅಲೌಕಿಕ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು ಏನೋ ಸುಂದರವಾದದ್ದೇ ಇರಬಹುದು ಎಂಬ ಧನಾತ್ಮಕ ಕುತೂಹಲವನ್ನುಂಟುಮಾಡುವ ದಾರಿ.. ಬಾರಿ ಬಾರಿ ಗಿರಿ ಹತ್ತಿ ಇಳಿದು ಮಾಡಿದ ದಾರಿ..
ಚಿತ್ರ ನೋಡಿದಾಗ ಅನಿಸಿದ್ದೇನೆಂದರೆ ’ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಹತ್ತಿ ಹೋಗಿರಬೇಕು.. ಅಥವಾ ಇಳಿದು ಬಂದಿರಬೇಕು..’ ಹತ್ತಿ ಹೋದವರು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರು.. ನೇರ ಆಗಸಕ್ಕೋ ಅಥವಾ ಅಂಚಿನ ಪ್ರಪಾತಕ್ಕೋ? ಇಳಿದು ಬಂದವರು ದೇವತೆಗಳಾ.. ಅಥವಾ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದವರ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳು ಭೂತಗಳಾಗಿ ಎದ್ದು ಬಂದು ಇದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಳಗಿಳಿದರಾ? ಹಾದಿಪಕ್ಕದ ಕಳೆಗಳು ಜೀವಂತಿಕೆಯ ನಿಶಾನೆಗಳಂತಿರಬೇಕಾದರೆ ಶಿಲಾಪಥವೇಕೆ ಸತ್ತಂತಿದೆ? ಹಾಗೆ ಸತ್ತು ಜನರಿಗೆ ದಾರಿಯಾಗುವುದರಲ್ಲೇ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವ ಲಕ್ಷಣ ತೋರುವ ಕಲ್ಲುಗಳು ಶ್ರೇಷ್ಠವೋ ಅಥವಾ ಕಣ್ತಂಪಿನ ಹಸಿರಿನಾವರಣ ಶ್ರೇಷ್ಠವೋ? ಅಥವಾ ಇದನ್ನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿ ಆವರಿಸಿರುವ ನೀಲಿಯ ಆಕಾಶವೋ? ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೂ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಇರಬಹುದು...
ಗುರಿಗೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟತೆಯಿದೆ.. ದಾರಿಗೆ ಕಾಠಿಣ್ಯವಿದೆ.. ಸುಖದ ಆವರಣವೂ ಇದೆ.. ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ ಸುಖದ ಕಡೆ ಮನಸ್ಸು ಬಿದ್ದರೆ ಗುರಿ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.. ನಿರ್ದಿಷ್ಟತೆ ನಿರಂತರ ಮತ್ತು ಅನಂತ..ಎಲ್ಲಿಂದ ತಲುಪಿದರೂ ಅದರ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ತುದಿ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತದೆ.. ಆದರೆ ಅದರ ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚುವುದು ಅದನ್ನು ತಲುಪುವ ದಾರಿಯ ಕಠಿಣತೆಯಿಂದ.. ಸುಖಕ್ಕೆ ಮೇರೆಯಿದೆ.. ಅದರ ನಡುವೆಯೇ ಕಾಠಿಣ್ಯವಿದೆ..ಗುರಿಯಲ್ಲಿರುವ ತೃಪ್ತಿ ಸುಖದಲ್ಲಿಲ್ಲ.. ಸುಖವನ್ನು ತುಳಿದು ದಾರಿ ಮಾಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಗುರಿ ಮುಟ್ಟೂವುದು ಸಾಧ್ಯ..
ಇಲ್ಲಿ ನೀಲಿ ಗುರಿ.. ಕೆಂಪು ದಾರಿ.. ಹಸಿರು ಸುಖ..
Comments
ಉ: ದಾರಿ ಇದೆ.. ಎಲ್ಲಿಗೆ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..