"ಅ", ಎಂದರೆ ಅಮ್ಮ. ಇದು ಕೇವಲ ಅಕ್ಷರಮಾಲೆಯ ’ಒಣ ಪದ ಅಮ್ಮನಲ್ಲ’ !

ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯವರ ಗುಣ ಗಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಬಹುದೇನೋ. ಅದೆಷ್ಟು ಸಹನೆ, ಕಸ್ಟ ಸಹಿಷ್ಣುತೆ, ಇರುವುದರಲ್ಲೇ ತೃಪ್ತಿ ಪಡುವ ಗುಣ, ದೇವರನಾಮವನ್ನೋ ಏನಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತಾ ಇಲ್ಲವೇ ಕೆಲಸಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಅವರು ಮನರಂಜನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂತಹ ಕಗ್ಗ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಎಂದು ಅವರು ನನಗೆ ಬೇಜಾರು ಎಂದು ಹೇಳಿದವರಲ್ಲ. ನಮ್ಮಮ್ಮ ಆಗಿನಕಾಲದ ಕಾನ್ವೆಂಟ್ ಕಲಿತ ಹುಡುಗಿ. ದೊಡ್ಡ ಪರಿವಾರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದವರು. ನಮ್ಮ ಹೊಳಲ್ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 3-4 ಜನರ ಜೊತೆ ದೊಡ್ಡ ವಠಾರದಲ್ಲಿ ನೀರುಸೇಡುವುದು, ಬೀಸುವುದು, ಕುಟ್ಟುವುದು, ಮನೆ ಸಾರಿಸುವುದು, ಸುಣ್ಣ ಬಳಿಯುವುದು, ಪೇಟೆ ಭಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ಸೊಂಟಾದಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ತರುವುದು, ಮೊದಲಾದ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಗುನಗುತ್ತಾ ವರ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಮಾಡಿದರಲ್ಲಾ ! ಅವರಿಗೆ ಶಿರಾ ಸಾಸ್ಥಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ನಾವು ಮಾಡಬೇಕು. ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಗಾದೆಗಳು, ಹಾಡುಗಳು, ಕೆಲವು ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ಪ್ರಸಂಗಗಳು...ಅದ್ಭುತ. ಇದನ್ನು ತಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಹಂಚಿಕೊಂದಬಾಳಿಕೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿದೆ !!

ಪಾರ್ಥರವರೇ, ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

ಆ ಮಗು ನಾನಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಅಣ್ಣ, ಶ್ರೀ. ನಾಗರಾಜ್ ರವರದು. ಅವರ ಜೊತೆ ಜನಿಸಿದ ಅವಳಿ-ಜವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ಉಳಿದು ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಮೃತರಾದರು. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯವರು, 4 ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿದ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಬಹಳ ವ್ಯಥೆಪಟ್ಟರು. ನಂತರ, 'ವಿದುರಾಶ್ವತ್ಥ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಗರ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ' ಮಾಡಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಮತ್ತೆ 4 ಜನ ಜನಿಸಿದರು. ಅವರೆಲ್ಲ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು,(ಎಲ್ಲರೂ ಗಂಡುಮಕ್ಕಳೆ) ನಾನು 3 ನೆಯವನು.