ಕರ್ಮವೆಂಬ ಉಸುಕು (ಶ್ರೀ ನರಸಿಂಹ-74)

..ಉಸುಕಿನೊಳು ಸಿಲುಕಿ ಮಿಸುಕಾಡಲದು ಒಳ ಸೆಳವಂತೆ
ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೆತ್ನಿಸೆ ಬಿಗಿವುದು ನಿನ್ನ ಕರ್ಮಬಂಧಗಳಂತೆ ..
..ಫಲದಪೇಕ್ಷೆಯ ನೀ ಬಿಡಲು ಕರ್ಮ ಬಂಧವೆಂಬುದಿರದು..
ಕವನ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.

ಕೆಸರಿನೊಳು ಉದ್ಬವಿಪ ಕಮಲಕೆಂದಿಗೂ ಕೆಸರು ಸೋಂಕದಂತೆ.
ಈ ಸಾಲು ನನ್ನ ಮನಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಹಿಡಿಸಿದೆ. ಮಾನವ ದೇವರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾ ಈ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಇರಬೇಕೆನ್ನುವುದು.
ಶ್ರೀ ಬ್ರಹ್ಮಚೈತನ್ಯ ಮಹಾರಾಜರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಈ ಸಂಸಾರ ಬಂಧನದಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡೇ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣವು ದೇವರ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕು ಕೂತಾಗ, ನಿಂತಾಗ, ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಇಷ್ಟದೇವರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಿರಬೇಕು. ಈ ಭವಬಂಧನವು ಪರಮಾತ್ಮ ನಮಗಿಟ್ಟ ಪರೀಕ್ಷೆ.ಸಾರಂಗ ಮನಕೆ ನೂರಾರು ಬಯಕೆ ಮುಂದಿಟ್ಟು ರಮಿಸೋನು ಪರಮಾತ್ಮನೇ ಎನ್ನುವಂತೆ.ಅವನ ಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮುನ್ನಡೆದು ಜೀವನ ಸಾಗಬೇಕು.

ಸತೀಶರೇ, ಸುಂದರ ಪದಜೋಡಣೆಯಿಂದ ಹೊರಸೂಸಿದ ಸುಂದರ ಸಾರ - ಭಟ್ಟಿಯಿಳಿಸಿದ ರಸಪಾಕದಂತೆ ಸವಿಯೆನಿಸಿತು.

ತುಂಬಾ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ , 'ಫಲದಪೇಕ್ಷೆಯ ನೀ ಬಿಡಲು ಕರ್ಮ ಬಂಧವೆಂಬುದಿರದು' ಸತ್ಯದ ಮಾತು ..

ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಕವನ

ನಿಮ್ಮ ಈ ಕವನವೂ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. ವಂದನೆಗಳು