ಗಜಲ್

 ನೋವನ್ನು ಹೀಗೊಂದು ಸಲ ಕಣ್ಣಿಂದ ಸವರಿ ಬಿಡುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ,

ಉರಿಯುವ ಕೆಂಡವೊಂದರ ಮೇಲಿರುವ ಬೂದಿ ಊದಿ ಬಿಡುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ.

ದೇಹವೊಂದು ಕೊನರುತ್ತದೆ ತಂಗಾಳಿಯ ತಂಪಿನಲಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ

ಯಾತನಾಮಯ ಈ ಗಳಿಗೆಗಳಿಗೆ ಗೋರಿಯಿಂದ ಎದ್ದು ಬಿಡುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ.

ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲದೆ ತಲ್ಲಣಿಸುವ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಗಳಿವೆ ಬದುಕಲ್ಲಿ.

ಕೊನೆಗೂ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಕವಿತೆಯಿಂದ ಅತ್ತು ಬಿಡುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ .

ಭುಗಿಲೆದ್ದ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ಫರ್ಶ ತುದಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದು ನಿಜ...

ಆದರೂ ಬದ್ದವಾಗಿರುವ ವ್ಯಥೆಯ ಕೆಯ್ ಬಿಡುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಕ್ಷಮೆಯಂಚಿನ ಕಣ್ಣು ತೇವಗೊಂಡಿದ್ದು ಸುೞಲ್ಲ..

ಮುನಿದುಕೊಂಡ ಆ ಶಬ್ದಗಳಿಗೆ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಕರೆದು ಬಿಡುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆ...!!!