"ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ ಇದನ್ನು ಆಹಾರ ಎಂದು ಒಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದರೇ?” ಇದು ಅಮೇರಿಕದಿಂದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಮರಳಿದ ಗಾಯತ್ರಿ ಭಾಟಿಯಾ ಕೇಳುವ ನೇರ ಪ್ರಶ್ನೆ. ತಾವು ಖರೀದಿಸುವ ಹಣ್ಣು, ತರಕಾರಿ, ಧಾನ್ಯ ಸಹಿತ ಎಲ್ಲ ಆಹಾರದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಗ್ರಾಹಕರು ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಲೇ ಬೇಕೆಂಬುದು ಅವರ ಆಗ್ರಹ.
ನೀರಿಗಾಗಿ ಪರದಾಟದ ಕತೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ; ಹೋರಾಟದ ಕತೆಗಳನ್ನೂ ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ. ನೀರಿಗಾಗಿ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದ ಕತೆ ಗೊತ್ತೇ?
ಈ ಕರಾಳ ಪ್ರಕರಣ ನಡೆದದ್ದು ಭೋಪಾಲದ ಷಹಜೇಹಾನ್‍ಬಾದ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ, ೧೩ ಮೇ ೨೦೦೯ರಂದು. ಅಲ್ಲಿನ ಸಂಜಯನಗರ ಬಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಗಾಗಿ ಆರಂಭವಾದ ಜಗಳ ಅವಸಾನವಾದದ್ದು ಚೂರಿ ಇರಿತದಿಂದ ಒಂದೇ ಕುಟುಂಬದ ತಂದೆ-ತಾಯಿ-ಮಗನ ಕೊಲೆಯಲ್ಲಿ! ಕೊಲೆಯಾದವರು ಜೀವನ್ ಮಾಳವೀಯ (೪೩ ವರುಷ), ಅವರ ಪತ್ನಿ ಸವಿತಾ ಮತ್ತು ಮಗ ರಾಜು (೧೯ ವರುಷ). ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದವರು ದೀನೂ ಮತ್ತು ಅವನ ಸಂಗಡಿಗರು.
ಬಿದಿರಿನ ನೀರಿನ ಬಾಟಲಿ
-ಅಡ್ಡೂರು ಕೃಷ್ಣ ರಾವ್
ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು. ಧೃತಿಮಾನ್ ಬೋರಾ ತನ್ನ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತು: ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ತರಗತಿಯ ನಂತರ ನಾನು ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಂದುವರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ವಿದ್ಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವ ಬದಲಾಗಿ, ಧೃತಿಮಾನ್ ಬಿದಿರಿನ ಪೀಠೋಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಅಡುಗೆ ಹಾಗೂ ಕೃಷಿ ಸಲಕರಣೆಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು. ಹೀಗೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು ಡಿಬಿ ಇಂಡಸ್ಟ್ರೀಸ್ ಎಂಬ ಬಿದಿರಿನ ಸಾಧನಗಳ ಪುಟ್ಟ ತಯಾರಿಕಾ ಘಟಕ.
ಚಿಂತೆ| ಚಿಂತೆ| ಚಿಂತೆ|
ಜಗದ ಮಂದಿಗೆಲ್ಲ ಇದು, ಆಪ್ತಮಿತ್ರನಂತೆ.
ಚಿಂತೆ ಗೆದ್ದ ಮಂದಿ, ಬಹೂ ವಿರಳವಂತೆ.
ಚಿಂತೆ ಇರದ ಜಗದ ಊಹೆ, ಬರೀ ಭ್ರಾಂತಿಯಂತೆ.
ಇದರ ಮೊದಲ ಆಗಮನವು, ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಗಂಟೆಯಂತೆ.
ಮನವು ಎಚ್ಚೆತ್ತಿಕೊಳಲು, ಅದು ಚಿಂತೆಮುಕ್ತವಂತೆ.
ಚಂಚಲ ಮನವು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದೆ, ಚಿಂತೆ ಮತ್ತೆ ಮರಳುವಂತೆ.
ಭಿನ್ನ ರೂಪ ತಾಳಿ ಮನವನಂಟಿದೆ, ಬಿಡದ ಜಿಗಣೆಯಂತೆ.
ಇದರ ಬತ್ತಳಿಕೆಯಲಿ ಇಹುದು, ಹಲವು ಬಾಣವಂತೆ.
ಶಕ್ತಿಯಲಿ ಒಂದನೊಂದು ಮೀರುವ, ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರುವುದಂತೆ.
ದುರ್ಬಲ ಮನಗಳು ಇದಕೆ, ಸುಲಭ ಬೇಟೆಯಂತೆ.
ಗಟ್ಟಿ ಮನಗಳನೂ ಹೊಕ್ಕಲು, ಬಾಣವು ಶಕ್ತವಾದುವಂತೆ.
ಬಾವಿಗೆ ಮಳೆ ನೀರಿಂಗಿಸಿದರೆ ಪ್ರಯೋಜನ ಇದೆಯೇ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುವವರು ಹಲವರು. ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗಬೇಕೆಂದಾದರೆ, ಬಾವಿಗೆ ಮಳೆ ನೀರಿಂಗಿಸುವವರ ಬಾವಿಯನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಾಣಬೇಕು.
ದೇಹಕ್ಕೆ ನಾಟಿದ ಬಾಣಗಳನೆಲ್ಲ, ನೋವಿನ ಮಧ್ಯೆಯೇ ಕಿತ್ತು ಹಾಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಒಂದೊಂದು ಬಾಣದ ಹಿಂದೆ ಒಂದೊಂದು ಕಥೆ,
ಬಾಣಗಳ್ಳನ್ನು ಎಣಿಸೋ ಕೆಲಸನೇ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತೆ ಬೀಳದಂತೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಇನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋದೆಲ್ಲಿ ವ್ಯಥೆ?,
ಸಮಯ ಒಮ್ಮೆ ನಿಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧ ಯುದ್ಧ ಸಾರಿದರೆ, ಕರುಣೆ ಇಲ್ಲದ ಕಟುಕನಂತೆ ಬಾಣ, ಹೂಡತಾನೆ ಇರುತ್ತೆ,
ಯಾರ ಹತ್ರ ಸಹಾಯ ಕೇಳೋದು?, ಯಾರ ಹತ್ರ ಶರಣು ಬೇಡೋದು, ಈ ಯುದ್ಧ ಜಗತ್ತಿಗೆ, ನೀವೆಂತಾ ಕ್ಷತ್ರಿಯ ಅಂತ ಸಾರುತ್ತೆ,
ಒಂದೊಂದು ಬಾಣವೂ ಒಂದೊಂದು ಅನುಭವ ಕಲಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತೆ, ಕೊನೆಗೆ ಇದು ಯುದ್ದನಾ ಅನ್ನೋದನ್ನ ಮರೆಸುತ್ತೆ,
ವಿಧಿ ಬಾಳಿನ ರಂಗಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಖಳನಾಯಕನ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದಂತೆ ತೋರುತ್ತೆ, ಆದರೆ ಅಸಲಿ ಅದು ನಿಮ್ಮ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬುತ್ತೆ,
ಬೇಸಗೆ ಮತ್ತು ಚಳಿಗಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮೇಲ್‍ಘಾಟ್ ಹತ್ತಿರ ವಾಸ ಮಾಡುವ ಕೊರ್ಕು ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಜನರು ಬಲೆಯಿಂದ ಆವರಿಸಿದ ಹತ್ತಿ ಬಟ್ಟೆಯ ಉಡುಪು ಧರಿಸಿ ಕಾಡಿಗೆ ಹೊರಡುತ್ತಾರೆ.
ನಮಸ್ಕಾರ, ೬ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಸಂಪದಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ಇತ್ತೆ. ನನ್ನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದ ಪರಿಚಯ ಆರಂಭವಾಗಿದ್ದೆ ಸಂಪದದಿಂದ. ಶರಂಪರ ಕಿತ್ತಾಟಗಳು ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳಾಂತರವಾದ ನಂತರ ಈ ಕಡೆಗೆ ಬರುವುದೆ ನಿಂತೋಯ್ತು. ಈಗ್ಯಾಕೊ ನೆನಪಾಯ್ತು, ಹಾಗೆ ಬಂದೆ. ಹೇಗಿದ್ದೀರಿ ಎಲ್ರೂ? ಆರಾಮ?
ಚುಮುಚುಮು ಚಳಿಯಲಿ
ಹೊದ್ದಿಗೆ-ಶಾಲು ಚೀಲ ಕೈಯಲಿ,
ಕುರುಕುಲು ಇರಲು ಬಾಯಲಿ...
ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಜಲಿ,
ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೊರಟರು ಭರದಲಿ
ಪಾಠವ ಕಲಿತರು ಶಾಲೆಯಲಿ....
ಬಿಡುವಿನ ಅಂತರ ವೇಳೆಯಲಿ
ಆಟಿಕೆ ಗೆಳೆಯರ ಜೊತೆಯಲಿ
ನೋಟವ ಸವಿದರು ಬಯಲಲಿ....
ಸಂಜೆಗೆ ಮರಳುವ ದಾರಿಯಲಿ
ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ಹರಟೆಯಲಿ,
ಮನೆಯ ತಲುಪಿ ದಣಿವಿನಲಿ....
ಊರು ರಾಣಿಬೆನ್ನೂರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಸುಮಾರು ೧೦ ಕಿಮೀ ದೂರದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ. ಅಲ್ಲಿನ ೨೦ ಕಡು ಬಡತನದ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಸರಕಾರ ತಲಾ ಒಂದೆಕ್ರೆ ಜಮೀನು ನೀಡಿತು. ಅವರೆಲ್ಲ ಪರಿಶಿಷ್ಟ ವರ್ಗದವರು.
ಕೇವಲ ಜಮೀನು ನೀಡಿದರೆ ಅವರ ಉದ್ಧಾರ ಆಗದು ತಾನೇ? ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸಮಗ್ರ ಗ್ರಾಮೀಣ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಯೋಜನೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಹಣ ಸಹಾಯದ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಲಾಯಿತು: ಬ್ಯಾಂಕಿನಿಂದ ಶೇಕಡಾ ೪ ವಾರ್ಷಿಕ ಬಡ್ಡಿ ದರದಲ್ಲಿ ಸಾಲ ಮತ್ತು ಗುಂಪಿಗೆ ಸಾಲ ನೀಡುವ ಕಾರಣ ಯೋಜನಾ ವೆಚ್ಚದ ಶೇಕಡಾ ೫೦ ಸಹಾಯಧನ. ಇದು ’ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಬಡ್ಡಿ ದರ’ (ಡಿ.ಆರ್. ಐ.) ಸಾಲವಾದ್ದರಿಂದ ಸಾಲಕ್ಕೆ ಚಕ್ರಬಡ್ಡಿ ವಿಧಿಸುವಂತಿಲ್ಲ ಹಾಗೂ ಸೊತ್ತುಗಳ ವಿಮೆಯ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಬ್ಯಾಂಕ್ ಭರಿಸತಕ್ಕದ್ದು.
